O Alonso, η Honda, η Renault και το ομαδικό πνεύμα

«O Fernando Alonso έχει δηλώσει στην ομάδα του ότι θα εγκαταλείπει στον τελευταίο γύρο κάθε φορά που δεν θα μπορεί να παλέψει για βαθμούς», μετέφερε ο Ted Kravitz του Sky Sports στο περιθώριο του αγώνα στο Bahrain. Σύμφωνα με τον Βρετανό, οι φήμες αυτές προέρχονται από έγκυρες πηγές στον ισπανικό τύπο, και διέρρευσαν από τον ίδιο τον Alonso. Είναι δυνατόν να έχει όντως ειπωθεί κάτι τέτοιο ή απλά είναι ακόμη ένα παιχνίδι των media;

Μέχρι πριν από λίγες μέρες, μάλλον θα έμοιαζε ως ανυπόστατος ισχυρισμός κάποιων που παλεύουν να ανεβάσουν τη δημοτικότητά τους και να προκαλέσουν “ντόρο” εκεί που δεν υπάρχει. Εξάλλου, κάτι τέτοιο θα ήταν δείγμα μεγάλης μικροψυχίας από έναν επαγγελματία αθλητή, αλλά και έλλειψης σεβασμού προς την προσπάθεια όλων των μελών της ομάδας.

Ο Alonso δε θα βρίσκεται στο κόκπιτ της McLaren στο Monaco…

Εκεί όμως μπαίνει στο προσκήνιο η απόφαση του Alonso να τρέξει στο Indy 500, αφήνοντας το GP του Μονακό, τον μόνο αγώνα της χρονιάς στον οποίο θα είχε ρεαλιστικά πιθανότητες για έναν καλό τερματισμό όπως έχουν σήμερα τα πράγματα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ένδειξη για το πόσο πολύ ο Ισπανός έχει «ξενερώσει» με την κατάσταση που επικρατεί στη McLaren λόγω Honda, αλλά και το ότι αμφιβάλλει ανοιχτά για το αν θα μπορέσει η ιαπωνική εταιρία  να ανακάμψει από τη δίνη στην οποία βρίσκεται, και θέλει να κάνει κάτι άλλο.

Και μπορεί η McLaren να παρουσιάζει την «κάθοδο» του Alonso στην Αμερική ως ένα καλό νέο αλλά και ένα καλό παιχνίδι μάρκετινγκ για να αυξήσει τις πωλήσεις των υπερ-αυτοκινήτων της, η πραγματικότητα όμως είναι ότι παίζει το τελευταίο της χαρτί στην προσπάθειά της να πείσει τον Alonso να μείνει, λέγοντάς του στην ουσία: «μείνε, και θα κάνεις ό,τι θες». Αυτό το τελευταίο, ίσως είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Η παρουσία του Alonso με κάθε κόστος βοηθάει ή χειροτερεύει την κατάσταση; Από αγωνιστικής πλευράς σίγουρα βοηθάει, γιατί κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Ισπανός κάνει ό,τι είναι δυνατόν μέσα στην πίστα (και ίσως και παραπάνω). Από πλευράς όμως ψυχολογίας; Τα συνεχή αρνητικά του σχόλια είναι εν μέρει δικαιολογημένα λόγω των συνθηκών, όμως δεν παύουν να χειροτερεύουν το ήδη κακό κλίμα. Και ναι μεν στρέφονται μόνο εναντίον της Honda, αλλά ουσιαστικά στρέφονται εναντίον ολόκληρης της ομάδας του. Γιατί δε γίνεται όλοι οι ιθύνοντες της McLaren στα καλά να μας παρουσιάζουν τη McLaren-Honda ως ενιαία οντότητα, αλλά στα άσχημα να είναι άλλο McLaren και άλλο Honda.

Άρα, τι μέλλει γενέσθαι για τον Alonso και τη McLaren;

Το ρίξιμο των τόνων είναι η μόνη λύση. Nαι τα πράγματα είναι άσχημα, αλλά δε θα βελτιωθούν με τις κατηγορίες. Η McLaren προς το παρόν έχει ως μόνη λύση για εργοστασιακή υποστήριξη τη Ηonda, άρα θα υποστεί ό,τι είναι να γίνει μέχρι το τέλος τουλάχιστον της φετινής χρονιάς. Μετά, αν θεωρήσει ότι αξίζει να χάσει τα δεκάδες εκατομμύρια που της δίνουν οι Ιάπωνες σε χορηγία και δωρεάν κινητήρες και να επιλέξει κάτι άλλο σπάζοντας το συμβόλαιο, οκ. Αλλά είναι αμφίβολο ότι θα το κάνει, ακριβώς γιατί οι πελατειακοί κινητήρες δεν είναι για πρωταθλητισμό. Επειδή λοιπόν μάλλον θα μείνει με τη Honda και για τα επόμενα χρόνια μέχρι τελικά οι Ιάπωνες να γίνουν ανταγωνιστικοί (γιατί τελικά κάποτε θα γίνουν), πρέπει να πείσει τον Alonso να μαζέψει τα λόγια του. Εξάλλου, παίρνει 40 εκατομμύρια το χρόνο από τη Honda. Αν του είναι τόσο ανυπόφορη η κατάσταση, μπορεί πολύ απλά να φύγει από τώρα.

Η Renault μπορεί να δώσει στον Alonso τις επιτυχίες του παρελθόντος;

Αν θελήσει να φύγει, μόνη ρεαλιστική λύση για το 2018 στην F1 είναι η Renault. Και εξηγούμαι. Στην Ferrari είναι απίθανο να τον δεχθούν πίσω (δεν θα τον θέλει ο Vettel, ενώ για την ηρεμία στην ομάδα θα προτιμηθεί ένας καλός δεύτερος οδηγός αν φύγει ο Raikkonen), στη Mercedes δεν τον θέλει ο Hamilton (ακόμη και αν τον θέλει ο Wolff όπως είπε στο παρελθόν), και μάλλον και οι Γερμανοί θα ακολουθήσουν το δρόμο του δεύτερου οδηγού με ξεκάθαρο ρόλο να στηρίζει τον Hamilton. H Red Bull έχει ήδη καλό δίδυμο οδηγών και δεν τον χρειάζεται, ενώ η Williams δε θα καταφέρει να του δώσει ευκαιρία για κάτι παραπάνω από περιστασιακά βάθρα.

Η Renault είναι εργοστασιακή ομάδα, έχει χρήματα, ανοδική πορεία και θέλει τον Alonso πίσω για να πετύχουν όσα και στο παρελθόν. Όμως, δε θα είναι πρωταθλήτρια του χρόνου, και πιθανώς μετά το 2019 θα φανεί το τι θα μπορέσει να καταφέρει. Άρα, αν την επιλέξει ο Ισπανός, θα χρειαστεί να ξανακάνει αυτό που μισεί περισσότερο το τελευταίο διάστημα: υπομονή. Αλλιώς, υπάρχει και το WEC με την Porsche.

Με λίγα λόγια, η κατάσταση που επικρατεί στο τρίπτυχο McLaren – Honda – Alonso είναι πλέον σε τεντωμένο σχοινί, και αν δεν αλλάξει κάτι πολύ σύντομα, μάλλον θα αρχίσουμε να βλέπουμε αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Ο χρόνος είναι μεγάλος εχθρός για τον Alonso, γιατί στα 36 του δεν μπορεί να περιμένει καμιά δεκαετία για ανταγωνιστικό μονοθέσιο, ενώ η Honda χρειάζεται ξεκάθαρα χρόνο, και ίσως έναν πλήρη επαναπροσδιορισμό της προσέγγισής της στην F1, άρα ακόμη περισσότερο χρόνο και υπομονή.

Και αν η McLaren αποφασίσει ότι θα κάνει και άλλη υπομονή δείχνοντας εμπιστοσύνη στη Honda, ο Alonso μάλλον δε θα έχει πλέον θέση στο Woking, τόσο για το δικό του το καλό, όσο και για την ηρεμία όλων στην ομάδα. Γιατί στην τελική, η ομάδα πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα.