Mika Hakkinen – Ο Ιπτάμενος Φινλανδός που οδηγούσε πάντα στο όριο

Ποτέ δεν έλεγε πολλά, προτιμώντας να δίνει απαντήσεις μέσω του ταλέντου του στην οδήγηση. Και έδωσε πάρα πολλές ο -πάντα- χαλαρός “Ιπτάμενος” Φινλανδός, ο οποίος οδηγούσε στο όριο σε όλη την διάρκεια της καριέρας του. Σε όλους άρεσε αυτό το ήπιων τόνων αστέρι της F1 και κανείς δεν φθονούσε την επιτυχία του, που παραλίγο να μην έρθει ποτέ εξαιτίας ενός ατυχήματος στην αρχή της σταδιοδρομίας του. Συνεπής, καθώς και γρήγορος, σκόραρε πόντους σε πάνω από τους μισούς αγώνες του, ενώ έφτασε στην κορυφή του βάθρου 20 φορές. Στα 11 χρόνια της θητείας του στο άθλημα ο μόνος οδηγός που πέτυχε περισσότερα ήταν ο Michael Schumacher, ο οποίος έχει δηλώσει ότι ο αντίπαλος που σεβόταν περισσότερο από όλους ήταν ο Mika Hakkinen.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο μικρός τότε Mika Pauli Hakkinen, που γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1968, δοκίμασε ένα go-kart σε μια πίστα κοντά στο σπίτι τους έξω από το Ελσίνκι. Από τον πρώτο κιόλας γύρο ο πεντάχρονος τότε Mika είχε ένα μεγάλο ατύχημα, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί ο ίδιος. Ωστόσο η πρώτη του επαφή με το σπορ αν και δεν φόβισε τον ίδιο, σόκαρε και τους δύο γονείς του οι οποίοι δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να δουν τον γιό τους μέσα σε ένα kart ξανά. Ανεπηρέαστος από το σοκαριστικό ξεκίνημα του και από τις ενστάσεις των γονιών του, ο Mika έπειτα από προσπάθεια τελικά τους έπεισε να του αγοράσουν ένα δικό του kart. Καθώς ο Mika γινόταν όλο και πιο γρήγορος οδηγός ολόκληρη η οικογένεια του, συμπεριλαμβανομένης και της αδελφής του, άρχισαν να λαμβάνουν μέρος σε αγώνες για διασκέδαση, διαμορφώνοντας τη δική τους μικρή ομάδα και συμμετέχοντας σε διάφορες διοργανώσεις. Παράλληλα ο Mika τελείωσε το δημοτικό σχολείο και γράφτηκε σε μια σχολή επεξεργασίας μετάλλων. Σύντομα την εγκατέλειψε για να συνεχίσει μια σταδιοδρομία στο επάγγελμα που ήθελε. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή, μέχρι το 1986 ήταν πέντε φορές πρωταθλητής στα kart και είχε γίνει προστατευόμενος ενός συμπατριώτη του και Παγκόσμιου Πρωταθλητή το 1982, του Keke Rosberg.

Ο νεαρός Φινλανδός κέρδισε τρία σκανδιναβικά πρωταθλήματα Formula της Ford, το πρωτάθλημα της Opel Lotus Euroseries και στη συνέχεια το 1990 το πρωτάθλημα British Formula Three, μετά το οποίο προήχθη στην Formula 1 αγωνιζόμενος με την Team Lotus. Αν και η Lotus ήταν τότε σε ένα φαύλο κύκλο, το προφανές ταλέντο του Mika φάνηκε από την αρχή, την ίδια ώρα που ο ίδιος ανέβαζε τις μετοχές του στο άθλημα. Το 1993 το αφεντικό της McLaren Ron Dennis τον υπέγραψε ως δοκιμαστή και αναπληρωματικό των Ayrton Senna και Michael Andretti. Όταν ο τελευταίος αποσύρθηκε με 3 αγώνες να απομένουν για το τέλος της σεζόν, ο Mika έγινε ο ομόσταβλός του Senna, ενώ κέρδισε τον Βραζιλιάνο στις κατατακτήριες στο ντεμπούτο του, στην Πορτογαλία! Η μετακόμιση του Senna στην Williams το 1994 έκανε τον Mika το νούμερο 1 στη McLaren. Αλλά ο Hakkinen είχε ακόμα ατέλειες. Στο Hockenheim κρίθηκε υπαίτιος μιας συντριβής δέκα αυτοκινήτων στον πρώτο γύρο και αποκλείστηκε απο τον επόμενο αγώνα.

Ωστόσο το χειρότερο ατύχημα της καριέρας του δεν ήταν από δικό του λάθος, αλλά είχε σχεδόν μοιραίες συνέπειες. Το 1995 ήταν μια ελπιδοφόρα χρονιά για τον ίδιο, αφού είχε επτά τερματισμούς στο podium, όμως έληξε καταστροφικά στην Αδελαΐδα. Στην δοκιμές, μερικά συντρίμμια τρύπησαν το ελαστικό και έριξαν την McLaren του σε έναν τοίχο με τρομακτική δύναμη. Τα συνεργεία διάσωσης που έσπευσαν σε βοήθεια βρήκαν τον Mika να έχει τραυματιστεί σοβαρά, αιμορραγώντας από το στόμα ενώ είχε γίνει μπλε από την έλλειψη οξυγόνου. Οι γιατροί έκαναν μια τραχειοτομή έκτακτης ανάγκης, κάνοντας μια τομή στο λαιμό του και εισάγοντας ένα σωλήνα έτσι ώστε να μπορέσει να αναπνεύσει, πριν από τη μεταφορά του στο νοσοκομείο όπου η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή για κάποιο χρονικό διάστημα. Όμως με την επιστροφή του στο διαμέρισμά του στο Μονακό, αυξήθηκαν σταδιακά όλες οι ικανότητες του, εκτός από κάποια προβλήματα ακοής που συνέβαλαν σε έναν ελαφρώς πιο αργό τρόπο ομιλίας. Αλλά ο ίδιος δεν ήταν σίγουρος για το αν είναι σε θέση να επανέλθει στην αγωνιστική δράση. “Μπορείτε να ξεπεράσετε τους φόβους σας, μόνο εάν τους αντιμετωπίσετε κατά μέτωπο”, δήλωνε χαρακτηριστικά. “Γι ‘αυτό και πρέπει να δοκιμάσω να οδηγήσω και πάλι στο όριο”. Το 1996 σε μια δοκιμή που διοργάνωσε η McLaren, ο Hakkinen ήταν γρήγορος όσο ποτέ άλλοτε.
Παρόλο που ο Ιπτάμενος Φινλανδός είχε ταχύτητα, δεν είχε καταφέρει να την μετατρέψει σε μία νίκη. Και όταν αυτή ήρθε στον τελευταίο αγώνα του 1997 στη Jerez, ήταν περίεργο το ότι ο team mate του στην McLaren David Coulthard και ο οδηγός της Williams Jacques Villeneuve (καθ ‘οδόν για να γίνει πρωταθλητής) του άνοιξαν το δρόμο για να φτάσει ο Mika στην νίκη. Η δεύτερη νίκη ήρθε με παρόμοιο τρόπο στον πρώτο αγώνα του 1998 στη Μελβούρνη, μέσω της βοήθειας του Coulthard, ο οποίος δεν παραβίασε την συμφωνία που είχαν κάνει πριν από τον αγώνα τους και τον άφησε να πάρει την καρό σημαία πρώτος. Από τότε δεν υπήρξε κάποιο εμπόδιο για τον Hakkinen, αν και η Ferrari του Michael Schumacher έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε σε μια μάχη του πρωταθλήματος που κράτησε μέχρι το τέλος. Τελικά, ο Mika κέρδισε οκτώ αγώνες – ενώ ο Schumacher έμεινε στις έξι νίκες – και έγινε ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 1998.

Το 1999 η προσπάθεια του να διατηρήσει τον τίτλο του πρωταθλητή έγινε πιο εύκολη από την απουσία του Schumacher (ο οποίος έχασε αρκετούς αγώνες με ένα σπασμένο πόδι) και ο Mika τελικά νίκησε και την άλλη Ferrari του Eddie Irvine για να διασφαλίσει το δεύτερο διαδοχικό τίτλο του. Ωστόσο, η συγκεκριμένη σεζόν έμεινε σημαδεμένη από ένα σπάνιο λάθος που έγινε στη Monza, όπου έχασε μια φαινομενικά σίγουρη νίκη επιλέγοντας τη λάθος σχέση στο κιβώτιο με αποτέλεσμα να περιστραφεί και να καταλήξει εκτός πίστας. Ο απαρηγόρητος Mika βγήκε έξω από το αυτοκίνητό του, πήδησε πάνω από το φράκτη, γονάτισε πίσω από κάτι θάμνους και έκλαψε. Οι κάμερες έπιασαν αυτό το εκπληκτικό ξέσπασμα συναισθημάτων από έναν κατά τα φαινόμενα αδιατάρακτο Φινλανδό. Στην πραγματικότητα, και σε ιδιωτικές στιγμές ο Mika ήταν ένας ευαίσθητος άνθρωπος που σκεφτόταν πολύ, αλλά μιλούσε λίγο για τα εσωτερικά συναισθήματα του. “Το μυαλό θολώνει”, είχε δηλώσει σχετικά με το λάθος του στην Monza. “Η Formula 1 είναι ένα παιχνίδι του μυαλού, δεν τίθεται θέμα. Πρέπει να σκέφτεσαι τόσο δύσκολα μερικές φορές που πάει να βγει καπνός από τα αυτιά σου! Και αν δεν κρατήσεις το κεφάλι σου χαμηλά το αυτοκίνητο θα πάρει τον έλεγχο”.

Ο Hakkinen συνέχισε τις νίκες, τέσσερις το 2000 και δύο το επόμενο έτος, όταν ο ίδιος και η σύζυγος του Erja είχαν γίνει γονείς του μικρού Hugo Hakkinen. Η πατρότητα έκανε τον Mika πιο συνειδητό σχετικά με τους κινδύνους του αθλήματος του αλλά και ο ίδιος κουράστηκε από τη συνεχή προσπάθεια να διατηρήσει την ταχύτητα για την οποία είχε αποκτήσει την φήμη του. Στο τέλος του 2001, όταν έκλεισε τα εννέα χρόνια με τη McLaren, ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να λάβει εκπαιδευτική άδεια ενός έτους για να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ήρθε πίσω στην Formula 1. Το σίγουρο όμως είναι ότι σημάδεψε την πορεία της όσο λίγοι πιλότοι, με το ταλέντο και την προσωπικότητα του, στοιχεία για τα οποία τον θυμόμαστε ακόμα και σήμερα, 15 χρόνια μετά την απόσυρση του.