McLaren – Renault: Άλλες εποχές, παρόμοιες καταστάσεις…

Αν και τα ονόματα McLaren και Renault δε συνυπήρξαν ποτέ κάτω από την ίδια στέγη στην F1 – όντας πάντοτε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ανταγωνιστές – από του χρόνου αυτό αλλάζει. Οι συγκυρίες, η Honda αλλά και η πίεση να κρατηθεί πάση θυσία ο Alonso στη McLaren οδήγησαν τη βρετανική ομάδα να στραφεί στους Γάλλους….25 χρόνια όμως πριν, και πάλι οι συγκυρίες, η Honda αλλά και η πίεση να διατηρήσει η McLaren στις τάξεις της έναν παγκόσμιο πρωταθλητή την είχαν κάνει να χτυπήσει την πόρτα της Renault…Flashback

στο 1992 λοιπόν. Η συνεργασία McLaren και Honda φτάνει στο τέλος της, όταν οι Ιάπωνες ανακοινώνουν ότι αποχωρούν στο τέλος της σεζόν από το παγκόσμιο πρωτάθλημα, έχοντας εξάλλου κατακτήσει τα πάντα. Βέβαια, και το γεγονός ότι η McLaren-Honda ηττήθηκε κατά κράτος από τη Williams-Renault έπαιξε το ρόλο του. Η MP4-7 ήταν αισθητά κατώτερη από την «υπερηχητική» FW-14B, ενώ και ο V12 της Honda υστερούσε έναντι του V10 της Renault (κυρίως σε κατανάλωση και βάρος). Έτσι, η πάλαι ποτέ κραταιά συνεργασία έληξε, κάτι που άφησε τον υπεύθυνο της McLaren, Ron Dennis, με ένα τελεσίγραφο στα χέρια του: «Ή θα έχουμε ανταγωνιστικό κινητήρα, ή θα φύγω από την ομάδα» είπε ο Senna στον Βρετανό, με τον Βραζιλιάνο να «γκρινιάζει» όλη τη σεζόν στους Ιάπωνες μηχανικούς ζητώντας βελτίωση του RA122-E… Σας θυμίζει κάτι αυτό σήμερα;

Παρά τις εκάστοτε διαφωνίες τους, ο Dennis ήξερε ότι ο Senna ήταν το πιο δυνατό «χαρτί» στην ομάδα του…

Ο Dennis ήξερε καλά τον Βραζιλιάνο, και αμέσως κατάλαβε ότι ο μόνος τρόπος να τον έχει στην ομάδα του και το 1993 ήταν να γεννηθεί η McLaren-Renault. Οι Γάλλοι είχαν τον καλύτερο διαθέσιμο κινητήρα, όμως βρίσκονταν σε εργοστασιακή συνεργασία με τη Williams, η οποία προφανώς δεν ήθελε την άμεση ανταγωνίστριά της με ίδιους κινητήρες. Και απ’ ό,τι φάνηκε, ούτε η ίδια η Renault ήθελε. Όμως το ζήτημα για τον πανούργο Dennis δεν τελείωσε εκεί.

Η άλλη ομάδα που χρησιμοποιούσε κινητήρες Renault ήταν η Ligier. Ήταν γαλλική, ήταν στο μέσο περίπου του grid, ενώ είχε και μονίμως οικονομικά προβλήματα. Δε θα ήταν ωραίο λοιπόν για αυτήν να εξαγοραστεί από κάποιον μεγαλύτερο και πλουσιότερο όμιλο, όπως πχ η McLaren; Αυτό σκέφτηκε ο Dennis, να εξαγοράσει δηλαδή τη Ligier, να μεταφέρει έτσι στο συμβόλαιο για τους κινητήρες της Renault στη McLaren και η Ligier να στραφεί σε έναν πελατειακό κινητήρα από τους πολλούς που κυκλοφορούσαν τότε, όπως της Ford. Έξυπνο ε;

Η Ligier είχε το προνόμιο να λαμβάνει τελευταίας γενιάς κινητήρες της Renault – παρόμοιους θεωρητικά με αυτούς της Williams

Ο Βρετανός όμως δεν υπολόγισε κάποια πράγματα… Η Ligier, αν και δεν είχε μεγάλη δύναμη στα δρώμενα της εποχής, είχε ακόμη διασυνδέσεις με τη γαλλική κυβέρνηση (κυρίως μέσω χορηγιών από κρατικές εταιρίες), η οποία δεν ήθελε αυτή να περάσει σε ξένα χέρια. Επιπλέον η Williams δεν ήθελε με τίποτα να έχει τη McLaren με ισοδύναμους θεωρητικά κινητήρες, ενώ και η Renault δεν επιθυμούσε να βρεθεί ξαφνικά μπλεγμένη ανάμεσα στη Williams με οδηγό τον Prost και στη McLaren με οδηγό τον Senna. Έτσι η όλη ιστορία ναυάγησε.

Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή: η McLaren πήρε πελατειακό Ford για το 1993 και εργοστασιακό Peugeot για το 1994, ενώ ο Senna έμεινε και το 1993 λόγω ελλείψεως εναλλακτικών μετά και το veto του Prost. Η Ligier πουλήθηκε τελικά, αλλά και πάλι σε γαλλικά χέρια.

McLaren και Renault έδωσαν τα χέρια – θα πετύχουν, ή καλώς τόσα χρόνια δεν είχαν συνεργαστεί ποτέ στην F1;

Το τρίπτυχο McLaren – Honda – Renault δε συνδέεται λοιπόν για πρώτη φορά στην ιστορία, και έχει ενδιαφέρον το πώς αυτή επαναλαμβάνεται.  Η McLaren ήθελε να κρατήσει τον Senna πάση θυσία, και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχαινε ήταν η Renault, μετά το «άδειασμα» (αποχώρηση) της Honda. 25 χρόνια μετά, η McLaren θέλει να κρατήσει τον Alonso πάση θυσία, και η μόνη λύση είναι η Renault (αφού δεν υπάρχει και άλλος διαθέσιμος) μετά το «άδειασμα» της Honda (με την τραγική απόδοση του κινητήρα της).

Τελικά, η ζωή όντως κάνει κύκλους.