EKO Rally Acropolis 2022 – Πως το ζήσαμε

Με ένα ακόμα Rally Acropolis στην πλάτη μας, ήρθε η ώρα μετά και το τέλος του σημαντικότερου αθλητικού event στην Ελλάδα για το 2022 να αφήσουμε στην άκρη τα αγωνιστικά και να αναφερθούμε στην εμπειρία που λέγεται “Rally των Θεών”.

Πέραν κάθε αμφιβολίας, η Ελλάδα και το ελληνικό κοινό διψάει για μηχανοκίνητο αθλητισμό. Μην έχοντας κάποια πίστα αρκετή ώστε να διοργανώσει διοργάνωση επιπέδου FIA, αλλά και το Rally Acropolis να λείπει από το 2013 και έπειτα από το καλεντάρι των “μεγάλων”, στη χώρα μας υπήρχε μια μεγάλη περίοδος ξηρασίας, η οποία διεκόπη πέρυσι, με την επιστροφή του Rally Acropolis.

Το 2021 απέδειξε ξεκάθαρα πως ο Έλληνας και η Ελληνίδα δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στο WRC. Σίγουρα, η ιστορικότητα του Rally Acropolis έπαιξε τον ρόλο της, ωστόσο το πλήθος των νέων ανθρώπων που πέρυσι βρέθηκαν, τόσο στο Σύνταγμα όσο και στις ορεινές ειδικές, απέδειξε τρανά πως μας αρέσει να μυρίζουμε καμμένο λάστιχο και λάδι.

Το φετινό Acropolis συνέχισε από εκεί που το προηγούμενο σταμάτησε. Έχοντας την τύχη και τη δυνατότητα να μπορέσω να παραβρεθώ και στις δύο διοργανώσεις, παίρνω την αφορμή να γράψω μερικές αράδες για ό,τι έζησα φέτος (τα καλά και τα κακά), όντας λίγο σοφότερος σε σχέση με πέρυσι.

Ξεκινώντας, η φετινή διοργάνωση φάνηκε να μαθαίνει από τα λάθη της προηγούμενης. Το σημαντικότερο πρόβλημα πέρυσι ήταν η αθρόα και άναρχη προσέλευση του κόσμου, που δημιουργούσε πρόβλημα, τόσο στην αστυνομία όσο και στους διοργανωτές. Δεδομένου ότι ζητήματα ασφαλείας δεν θα επιτρεπόταν από τον Promoter του WRC να υπάρξουν και φέτος, η δουλειά της προσβασιμότητας έγινε πιο μεθοδικά, ήδη από την έκδοση των χαρτών για τις ειδικές.

Με τις προσβάσεις σημαδεμένες και τον αντίστοιχο δείκτη ευκολίες για τα οχήματα να περιλαμβάνεται στους χάρτες, ο ενημερωμένος θεατής πλέον ήξερε εάν με το όχημα που διαθέτει μπορεί να πάει με ασφάλεια να δει τα πληρώματα σε κάθε ειδική. Επίσης, η αστυνομία, έχοντας μάθει από τα λάθη τα περσινά, έστησε περισσότερα μπλόκα, κυρίως στο Ελευθεροχώρι και τον Ταρζάν, ειδικές που παραδοσιακά προτιμώνται περισσότερο.

Κάπως έτσι, φτάσαμε να μην έχουμε τα περσινά παρατράγουδα με το Ελευθεροχώρι, όπου τα 10.000 αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει στην ειδική, μπλοκάροντας την ακώλυτη διέλευση οχημάτων ανάγκης και ασθενοφόρων. Αρνητικό στην όλη υπόθεση ήταν η απόφαση της αστυνομίας, τουλάχιστον σε περίπτωση που ζήσαμε, στην SS16, τη δεύτερη ειδική στο Ελευθεροχώρι, να δίνει εντολή στα οχήματα να παρκάρουν πολύ χαμηλά στο βουνό, παρά το γεγονός ότι τα οχήματα της πρωινής ειδικής αποχωρούσαν από το βουνό, αφήνοντας άπλετο χώρο για παρκάρισμα.

Δικαιολογημένη είναι ωστόσο η απόφαση αυτή, καθώς δεν ενείχε τον κίνδυνο επικίνδυνων συναπαντημάτων στα στενά ορεινά πέταλα. Πιθανώς μια ενδοσυνεννόηση μεταξύ των αρχών που βρίσκονταν ανά χιλιομετρικά σημεία να ήταν πιο αποτελεσματική, μιας και έτσι οι υπεύθυνοι στα “χαμηλά” θα μπορούσαν να γνωρίζουν πόσα οχήματα έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις που είχαν σταθμεύσει, για να επιτρέπουν στον αντίστοιχο αριθμό οχημάτων να συνεχίζει την πορεία του προς τα “ψηλά” checkpoint των ανθρώπων της αστυνομίας. Όπως και να ‘χει όμως, Rally Acropolis χωρίς λίγη ταλαιπωρία ΔΕΝ υπάρχει!

Η συμπεριφορά του κόσμου ήταν και φέτος υποδειγματική στην πλειοψηφία της, παρά τα όποια, κατά τόπους, ευτράπελα. Μπορεί το βίντεο με τον θεατή που “έκοβε” αμέριμνος την πίστα παρά τις φωνές των υπολοίπων να έχει γίνει viral και συνώνυμο της ελληνικής νοοτροπίας, ωστόσο στις ειδικές που βρεθήκαμε ο κόσμος έμεινε με ασφάλεια στις θέσεις του, απομακρύνθηκε από μονοπάτια εκτός της διαδρομής, ενώ για όσους επέλεξαν να μετακινούνται μέσα απ’ αυτή, ενδιάμεσα από τα περάσματα των αγωνιστικών, οι “μπούχες” περίσσευαν.

Η θετική συμπεριφορά των θεατών φάνηκε επίσης και στο κατά πόσο άφησαν πίσω τους σκουπίδια φεύγοντας. Με τους κατασκηνωτές αλλά και τους περαστικούς να έχουν σακούλες μαζί τους, τα ελληνικά βουνά δεν επιβαρύνθηκαν στο ελάχιστο από πλαστικά, χαρτιά και καφέδες, δίνοντας ακόμα ένα “συν” στην διοργάνωση από ελληνικής πλευράς.

Στα αρνητικά της φετινής διοργάνωσης (εντελώς υποκειμενικό ωστόσο) ήταν ο τρόπος με τον οποίο κατανείμονταν οι ειδικές μέσα στη μέρα, κυρίως από χωρική πλευρά. Με την πρόθεση να παρακολουθήσουμε πάνω από μια ειδική μέσα σε μια ημέρα, ο τρόπος με τον οποίο τοποθετήθηκαν οι ειδικές στο πρόγραμμα, έκανε τις μετακινήσεις αρκετά δύσκολες (ίσως και σκόπιμη κίνηση από τους διοργανωτές για να αποφευχθούν προβλήματα στις ειδικές).

Η Παρασκευή ήταν εξαίρεση σε αυτό, δεδομένου ότι ένας θεατής που παρακολούθησε την ειδική στο Λουτράκι το πρωί θα μπορούσε αρκετά άνετα να προλάβει την ειδική στη Λειβαδιά ή στους Βωξίτες το μεσημέρι. Ωστόσο, Σάββατο και Κυριακή, οι μετακινήσεις ήταν πρακτικά αδύνατες, δεδομένου ότι πολλοί από τους δρόμους που συνέδεαν τις ειδικές ήταν δρόμοι δεσμευμένοι από την αστυνομία ως σημεία πρόσβασης για τα οχήματα.

Φεύγοντας από το πρόγραμμα, το φετινό Acropolis είχε ακόμα μερικούς άσσους στο μανίκι του σε σχέση με το 2021. Είχε την ειδική στο ΟΑΚΑ, που ξύπνησε μνήμες 2005 και απέσπασε πιο θετικά σχόλια από το Σύνταγμα πέρυσι και είχε (έστω και ως φιλική συμμετοχή) έναν 9(!) φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, τον Sebastian Loeb. Μπορεί ο Γάλλος να μην μετουσίωσε την πρωτιά της Παρασκευής σε νίκη, ωστόσο είχαμε τη χαρά και την τιμή να τον δούμε ξανά στα ελληνικά βουνά μετά τις ένδοξες εποχές της Citroen, τότε που τα σάρωνε όλα στο πέρασμά του!

Τέλος, στο φετινό Acropolis, όπως βέβαια και σε κάθε Acropolis, χορτάσαμε. Τόσο με το μάτι, όσο και με το στομάχι! Οι κακοτράχαλες προσβάσεις στις ειδικές ανταμείβουν με ένα θέαμα πρωτοφανές, με την ησυχία της φύσης μέσα στα έλατα να διασπάται στιγμιαία από τους βρυχηθμούς των ισχυρών κινητήρων του WRC, ενώ το περπάτημα και οι ώρες δίπλα από μια κορδέλα, ανταμείβονται με μεζέδες στα ορεινά χωριά της περιοχής. Κι αν δεν είσαι από την περιοχή, όπως δεν ήμασταν και μεις, τότε σίγουρα, αν ρωτήσεις, οι ντόπιοι θα σε κατευθύνουν σε μια ταβέρνα που θα σου μείνει αξέχαστη!

Επιλογίζοντας, το φετινό Acropolis ήταν μια εμπειρία που θα μας μείνει. Προσπαθώντας να το ακολουθήσουμε τόσο ως θεατές όσο και δημοσιογραφικά (περισσότερα γι’ αυτό το σκέλος τις επόμενες μέρες) μπορεί να διχαστήκαμε ώρες-ώρες, θέλοντας να πάμε στο Service Park αλλά και να μείνουμε κάτω από τα έλατα, ωστόσο γεμίσαμε εικόνες και αναμνήσεις που μας κάνουν από τώρα να μετράμε μέρες για το Acropolis του 2023 και να ελπίζουμε και για περαιτέρω ανανέωση!

Να είμαστε καλά λοιπόν και ν’ ανταμώσουμε και του χρόνου στα βουνά, εκεί που χτυπά η καρδιά του Rally των Θεών!