Carlos Sainz – Ο οδηγός της χρονιάς;

Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν ήταν σίγουρα η παρουσία της McLaren, η οποία μετά από μία σειρά άσχημων ετών, κατάφερε να επανέλθει δριμύτερη το 2019, καταφέρνοντας να ηγηθεί των μεσαίων ομάδων, και να πάρει τον τίτλο της “Best of the rest”, όντας τέταρτη στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Η βρετανική ομάδα, έχοντας επιτέλους ομόνοια και θετικό κλίμα στο εσωτερικό της, βρήκε στο πρόσωπο των Carlos Sainz και Lando Norris το ιδανικό οδηγικό δίδυμο, συνδυάζοντας ταχύτητα και νεανικό ενθουσιασμό. Επιπλέον, η πολύ καλή σχέση των δύο βοήθησε την ομάδα να εστιάσει στην συνεχή πρόοδο και βελτίωση, χωρίς διαμάχες, κάτι που ανέφεραν οι ιθύνοντές στις σε πολλά στάδια της σεζόν. Εν ολίγοις, όλες οι πληροφορίες ήταν διαθέσιμες προς όλους, χωρίς ο ένας να προσπαθεί να επιβληθεί του άλλου.

Η κατάσταση αυτή φάνηκε να είναι ιδανική για τον Carlos Sainz. Ο Ισπανός, έχοντας κάνει το ντεμπούτο του στην Formula 1 το 2015 ως οδηγός της Toro Rosso (και προστατευόμενος της Red Bull), έδειξε εξαρχής να έχει ταλέντο και προοπτικές. Η καλή παρουσία απέναντι στον Max Verstappen το απέδειξε, όπως και οι κατά καιρούς εξαιρετικές εμφανίσεις με την ιταλική ομάδα (θυμηθείτε για παράδειγμα την τέταρτη θέση στην Σιγκαπούρη το 2017).

Όμως, με την Red Bull να δείχνει απρόθυμη να τον τοποθετήσει στην πρώτη ομάδα, η καριέρα του Ισπανού έδειχνε να μένει στάσιμη. Η ευκαιρία με την Renault έδειξε να έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Η προοπτική μίας εργοστασιακής ομάδας είναι πάντα δέλεαρ, παρά το γεγονός ότι στην ουσία δεν αποτελούσε βήμα προόδου από άποψη απόδοσης. Στον ενάμιση χρόνο που συνυπήρξε με τον Nico Hulkenberg, ο Ισπανός είχε σκαμπανεβάσματα. Ο Γερμανός, όντας σαφώς πιο έμπειρος, έδειξε να διαχειρίζεται καλύτερα την ασταθή απόδοση του γαλλικού μονοθεσίου, τόσο το 2017, όσο και το 2018.

Τα σύννεφα άρχισαν έτσι να εμφανίζονται πάνω από την θέση του στην ομάδα, ενώ η διαθεσιμότητα του Daniel Ricciardo έβαλε τέλος στις όποιες ελπίδες του Sainz να μείνει στην Renault. Μόνη επιλογή η McLaren για το 2019, και με τις ευλογίες του Fernando Alonso, ο Sainz πήρε τελικά την θέση του συμπατριώτη του.

Ο Sainz έδωσε πολλές μάχες, κέρδισε τις περισσότερες, και έδειξε να ταιριάζει απόλυτα στην ομάδα της McLaren

Οι προσδοκίες δεν ήταν μεγάλες για την McLaren. Πώς να ήταν εξάλλου, αφού η πολλά υποσχόμενη μετάβαση σε κινητήρες Renault το 2018 δεν είχε αποφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Στους τρεις πρώτους φετινούς αγώνες, ο Sainz είτε εγκατέλειψε είτε έμεινε εκτός βαθμών, ήταν φανερό όμως ότι κάτι είχε αλλάξει.

Τρεις συνεχόμενες βαθμολογήσεις, συμπεριλαμβανομένης μίας έκτης θέσης στο Μονακό, ανέβασαν το ηθικό του Ισπανού, ο οποίος, πέρα από εξαιρετική σταθερότητα, ενέπνεε και σιγουριά στην ομάδα. Η εκπληκτική εμφάνιση και η όγδοη θέση στην Αυστρία, μετά από μία σωρεία προσπεράσεων, αλλά και οι δύο συνεχόμενες πέμπτες θέσεις σε Γερμανία και Ουγγαρία, έδωσαν στον Ισπανό την προσοχή που του άξιζε. Όλα έδειχναν να κυλούν τέλεια.

Στην Ιαπωνία πήρε ακόμη μία πέμπτη θέση, σε μία πίστα που ο οδηγός μπορεί να κάνει τη διαφορά, ενώ το επισφράγισμα όλης της φετινής προσπάθειας ήρθε στον χαοτικό αγώνα του Interlagos, όπου εξασφάλισε το πρώτο βάθρο της καριέρας του, αλλά και το πρώτο της McLaren από το 2014! Και πάλι, κάνοντας σωρεία προσπεράσεων, εκκινώντας από το πίσω μέρος του grid.

Με την μάχη για την έκτη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών να μην έχει κριθεί, ο Sainz χρειαζόταν έναν βαθμό στο τέλος του αγώνα του Abu Dhabi για να βρεθεί στην τελική κατάταξη πίσω μόνο από τους Hamilton, Bottas, Verstappen, Leclerc και Vettel. Ο Ισπανός δεν απογοήτευσε, προσπερνώντας τον Hulkenberg και παίρνοντας αυτός την έκτη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών, με 96 βαθμούς συνολικά! Job well done.

Σταθερότητα, ταχύτητα, προσπεράσεις, εξαιρετική συνεργασία. Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά της σεζόν του Ισπανού, ο οποίος έδειξε να ταιριάζει απόλυτα στην McLaren, με την παρουσία του να αποδεικνύει πόσο σημαντικό είναι το καλό κλίμα για την ανάδειξη ενός πιλότου, τον οποίο αρκετοί αμφισβήτησαν τις προηγούμενες σεζόν.

Και μπορεί ο τίτλος του άρθρου να φαντάζει σε πολλούς υπερβολικός, ας αναλογιστούμε όμως το εξής: πόσοι οδηγοί μπόρεσαν φέτος να παίρνουν στις περισσότερες περιπτώσεις, το μέγιστο των δυνατοτήτων του μονοθεσίου τους, και πόσοι έδειξαν τέτοια σταθερότητα; Λίγοι, και μόνο στις τρεις κορυφαίες ομάδες.

Το παράπονο του Sainz ήταν ότι φέτος οι τηλεοπτικές κάμερες δεν του έδωσαν την προσοχή που έπρεπε. Τόσες προσπεράσεις έκανε, και όπως είπε, όλες έμειναν στο αρχείο! Αυτό δεν εμπόδισε πάντως, όσους γνώριζαν, να αναγνωρίσουν την προσπάθεια που κατέβαλλε.

Το προσωνύμιο “Smooth Operator”, του αρμόζει πλήρως. Αν και έχασε την μάχη από τον Norris στις κατατακτήριες (11-10), αυτό μικρή σημασία έχει. Μία ισχυρή McLaren είναι η ευχή όλων, και το 2020 ευχόμαστε να είναι ακόμη καλύτερο και για τους δύο οδηγούς της.

Το βάθρο της Βραζιλίας ήταν το επισφράγισμα της εξαιρετικής παρουσίας του Sainz, ο οποίος βαθμολογήθηκε στους 13 από τους 21 αγώνες της σεζόν