Συγκρίνοντας τα ασύγκριτα

Την στιγμή που ο Lewis Hamilton πέτυχε την 91^η νίκη της καριέρας του, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Michael Schumacher, το ερώτημα για τον καλύτερο οδηγό όλων των εποχών επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο.

Ένα ερώτημα που πρακτικά δεν έχει φύγει ποτέ από αυτό, καθώς οι περισσότεροι που ασχολούνται με την F1 αρέσκονται (κάποιοι κόσμια, κάποιοι όχι) να λογομαχούν σχετικά.

Ένα ρεκόρ που πάντως αντικειμενικά, έμοιαζε αδύνατο να απειληθεί πριν από μερικά χρόνια. Το ίδιο συνέβαινε και με τους επτά παγκόσμιους τίτλους του Γερμανού. Κανείς όμως δεν μπορούσε να προβλέψει το μέγεθος της κυριαρχίας της Mercedes στην υβριδική εποχή, αλλά και συνάμα του Lewis Hamilton, ο οποίος σαρώνει και στο φετινό πρωτάθλημα.

Είτε αρέσει είτε όχι, ο Βρετανός έχει βάλει πλώρη για να γίνει ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία της Formula 1, με τα αριθμητικά στοιχεία και το μέγεθος της επιτυχίας του να διογκώνονται διαρκώς. Μπορούμε όμως να πούμε με σιγουριά ότι είναι ο καλύτερος όλων των εποχών;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ιδιαίτερα περίπλοκη. Πώς μπορούμε να κρίνουμε αν κάποιος οδηγός είναι ο καλύτερος όλων των εποχών;

Πρόκειται για ένα ερώτημα που, αν πέσει στο τραπέζι, η συζήτηση μπορεί να διαρκέσει υπερβολικά πολύ, χωρίς συνήθως να τελειώνει ποτέ. Γιατί για κάθε επιχείρημα, υπάρχει εύκολα ένα άλλο που το αντικρούει.

Με διαφορετικές συνθήκες, διαφορετικής τεχνολογίας μονοθέσια, διαφορετικούς αντιπάλους, διαφορετικές πίστες, διαφορετικά επίπεδα ασφαλείας, και , και, και… (η λίστα μπορεί να συνεχιστεί για πολλές γραμμές), το νόημα είναι προφανές – δεν μπορεί να κριθεί με αντικειμενικά κριτήρια η απόδοση ενός οδηγού σε σύγκριση με την απόδοση ενός άλλου, που αγωνίστηκε για παράδειγμα 20 χρόνια πριν.

Η ιστορία επίσης θα μπορούσε να είχε γραφτεί πολύ διαφορετικά. Σκεφτείτε, τι θα γινόταν αν ο Juan Manuel Fangio αγωνιζόταν για πολλά ακόμη χρόνια, έχοντας ξεκινήσει νεότερος; Ή τι θα γινόταν αν ο Jim Clark δεν είχε χάσει πρόωρα την ζωή του; Ή αν ο Niki Lauda δεν κόντευε να πεθάνει το 1976; Ή αν ο Alain Prost δεν είχε στην καριέρα του για ανταγωνισμό τους Senna, Lauda, Piquet, Mansell, πόσους τίτλους θα κατακτούσε; ‘Η αν ο Senna ζούσε και συνέχιζε έως το 1997 με την Williams, θα μπορούσε κανείς να τον απειλήσει για τον τίτλο; Ή αν οι Schumacher και Hamilton δεν ρίσκαραν να υπογράψουν με τις Ferrari και Mercedes αντίστοιχα, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα δεδομένα για αυτούς;

Από την στιγμή που είναι εκ φύσεως αδύνατο να τοποθετήσουμε τους Hamilton, Senna, Schumacher, Prost, Alonso, Lauda, Clark, Fangio, Stewart και όλους τους υπόλοιπους κορυφαίους πρωταθλητές (και μη) σε μία Lotus 79 με ground effect, για έναν αγώνα 50 γύρων στο Nurburgring Nordschleife, στο αποκορύφωμα της καριέρας τους, το ερώτημα για το ποιος είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών δεν θα απαντηθεί ποτέ.

Θα πρέπει να αρκεστούμε στο ότι όλοι οι πρωταθλητές ήταν προφανώς άξιοι, ικανοί και εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις συνθήκες – ακόμη και την τύχη. Το ποιος είναι πραγματικά o καλύτερος όλων, εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικά κριτήρια. Και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Ας έχουμε λοιπόν σεβασμό για τα κατορθώματα όλων και για τις συναρπαστικές στιγμές που μας χάρισαν και μας χαρίζουν. Ανεξαρτήτως αριθμών.

Ή διαφορετικά, κάποιοι μπορούν να επιμένουν συγκρίνοντας τα ασύγκριτα.