Οι μεγαλύτεροι αγώνες του Sir Stirling Moss (Part 1)

Χθες έφυγε από τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους οδηγούς στην ιστορία της F1, που δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει τίτλο, ο Sir Stirling Moss. Ως φόρο τιμής, το F1fan.gr αναδεικνύει τους δέκα καλύτερους αγώνες της ιστορίας του Βρετανού αποθανόντα οδηγού.

Δεν θέλει ιδιαίτερη εξήγηση το γεγονός πως οι λέξεις “ασφάλεια” , “Formula 1” και “’50s” δεν ταιριάζουν στην ίδια πρόταση. Ήταν τα πρώτα χρόνια του αθλήματος ως θεσμού, με πολλούς οδηγούς να χάνουν τη ζωή τους και άλλους να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το άθλημα λόγω σοβαρών τραυματισμών. Υπό αυτό το πρίσμα, αποτελεί επιτυχία για εκείνη την περίοδο η επιβίωση από τους αγώνες αυτούς.

Ένας από τους οδηγούς που το κατάφερε αυτό, αγωνιζόμενος μάλιστα στα ανώτερα για την εποχή επίπεδα, ήταν ο Sir Stirling Moss. Από την αποχώρηση του Juan Manuel Fangio, που ήταν ο πολυπρωταθλητής της εποχής, μέχρι και το σοβαρό ατύχημά του στο Goodwood το 1960, ο Moss αποτελούσε το σημείο αναφοράς με βάση το οποίο όλοι οι τότε οδηγοί συγκρίνονταν.

Είναι έτσι λογικό πως ένας τέτοιος οδηγός σίγουρα θα είχε πολλούς μεγάλους αγώνες. Σε αυτό το πρώτο μέρος παρουσιάζονται οι πρώτοι πέντε σε σύνολο δέκα αγώνες.

10. Tourist Trophy, 1950 (Jaguar XK120, 1ος)

Η πίστα πόλης στο Dunroad στη Βόρεια Ιρλανδία αποτελούσε μια τρομακτική πίστα, μια που θεωρείτο τότε πολύ γρήγορη για αγώνες υψηλού επιπέδου, μετά και τον θάνατο τριών οδηγών το 1955.

Γίνεται πιθανώς αντιληπτό πως, όπως και όλες οι άλλες εργοστασιακές ομάδες, η Jaguar δεν θα έδινε σε έναν 20χρονο Moss ένα μονοθέσιο τελευταίας γενιάς. Ωστόσο, ο Tommy Wisdom είχε άλλη γνώμη. Έδωσε στον Moss την XK120, ένα από τα έξι εργοστασιακών προδιαγραφών μονοθέσιά του, με αλουμινένιο αντί για ατσάλινο σώμα.

Έχοντας θέσει τον ταχύτερο γύρο από αυτοκίνητο παραγωγής στο Dunroad κατά τις δοκιμές, ο Moss κυριάρχησε στην έντονη βροχόπτωση και καταιγίδα που έπληξε την πίστα. Μετά τον 2ο γύρο πήρε τα ηνία του αγώνα από τον Leslie Johnson και στον 6ο γύρο βρέθηκε 53 δευτ. μπροστά από τον επόμενο.

Ο πατέρας του Moss, Alfred, φοβούμενος πως η διαφορά αυτή δεν θα υπερκάλυπτε το μειονέκτημα (handicap) των στοιχημάτων, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη νίκη του, είπε στον Stirling να επιταχύνει. Το αποτέλεσμα; Νέο ρεκόρ γύρου στον τελευταίο γύρο, με τον Moss να ηγείται του 1-2 της Jaguar, μπροστά από τον Peter Whitehead.

Στο βιβλίο του “Stirling Moss: My cars, my careers” ο Moss είχε δηλώσει: “Το να τρέχω στη βροχή δεν με απασχόλησε ποτέ τόσο όσο άλλους οδηγούς. Με τη Jaguar ένιωθα πως είχα πλεονέκτημα στη βροχή επειδή έκανε το τιμόνι πιο ελαφρύ και διατηρούσε σε καλύτερη κατάσταση τα φρένα”.

“Ήταν ο πρώτος μου κανονικός αγώνας με αγωνιστικό αυτοκίνητο και ο πιο άξιος αγώνας που είχα κερδίσει για την εποχή”.

9. Ιταλικό Grand Prix, 1954 (Maserati 250F, 10ος)

Ήταν το θρυλικό αφεντικό της Mercedes, Alfred Neubauer, που φημολογείται πως πρότεινε στον manager του Moss, Ken Gregory, να αγοράσει μια ιδιωτική Maserati 250F για να γίνει κατανοητό το κατά πόσο ο Moss θα μπορούσε να τρέξει σε ένα κανονικό μονοθέσιο F1 το 1954.

5000 λίρες αργότερα, ο Moss είχε στα χέρια του μια πολύ καλοφτιαγμένη ιταλική μηχανή, αν και δεν είχε αρκετή ισχύ σε σχέση με το σημείο αναφοράς της περιόδου, τη Mercedes W196 του Juan Manuel Fangio.

Ο Moss είχε αρκετές εντυπωσιακές εμφανίσεις, οι οποίες εν τέλει έπεισαν τον Neubauer να τον υπογράψει το 1955 και το απαύγασμα αυτών ήταν το Ιταλικό GP του 1954.

Τον Σεπτέμβριο, ο Moss αντιμετωπιζόταν ως εργοστασιακός οδηγός της Maserati και ήταν η γρηγορότερη 250F στις δοκιμές, πετυχαίνοντας 3ο χρόνο. Μόλις 0,3 δευτ. τον χώριζαν από τον poleman, Fangio, με τον Alberto Ascari και τη Ferrari του να βρίσκονται ενδιάμεσα.

Μετά από μια αρχική μάχη για το sipstreaming, ο Ascari ξεκίνησε να απομακρύνεται, ακολουθούμενος από τον Fangio, τον Moss και τον Froilan Gonzalez (Ferrari).

Οι Moss και Gonzalez κοντραρίστηκαν για την 3η θέση μέχρι που το κιβώτιο της Ferrari αστόχησε. Ο Luigi Villores, όμως, ίσως στην καλύτερη εμφάνιση της ζωής του, έκλεισε τη διαφορά με τον Moss. Και οι δυο τους έφταναν τους πρώτους, και στα μισά του αγώνα και οι τέσσερείς τους πάλευαν για τη νίκη.

Η Maserati του Villoresi όμως αστόχησε και ο Moss ξεμάκρυνε, περνώντας τον Fangio και μαχόμενος με τον Ascari για τη νίκη, πριν εκραγεί ο κινητήρας της Ferrari του Ιταλού.

Ο Moss άρχισε να ξεμακραίνει από τη Mercedes του Fangio, η οποία τότε, αν και δεν ήταν συνηθισμένο, γλίστρησε από το οδόστρωμα λίγο. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον Moss να απομακρυνθεί, χτίζοντας μια διαφορά 20 δευτ. με 15 γύρους να απομένουν.

Τότε, όμως, ο 24χρονος μπήκε για λάδια στα pits. Ξαναμπήκε στην πίστα, κλείνοντας με ταχείς ρυθμούς τη διαφορά από τον Fangio, βοηθούμενος και από κάποια προβλήματα της Mercedes. Αλλά τότε, η δεξαμενή λαδιού της Maserati του άρχισε να στάζει λάδια.

Ο Moss έσπρωξε κυριολεκτικά στο τέλος το μονοθέσιο, παίρνοντας τη 10η θέση, 9 γύρους πίσω από τον πρώτο. Είχε, ωστόσο, βρεθεί στην πρωτιά ενός κορυφαίου αγώνα για πρώτη φορά και έδειχνε πως ήταν φτιαγμένος για την κορυφή.

8. Grand Prix Pescara, 1957 (Vanwall VW5, 1ος)

Η μεγαλύτερη πίστα που πήρε ποτέ μέρος σε Grand Prix παγκοσμίου πρωταθλήματος ήταν κυριολεκτικά μια διαδρομή σε οδικό δίκτυο. Με 15.9 μίλια, ήταν κατά 1.7 μίλια μεγαλύτερη από το τρομερό Nurburgring.

Η ανάρτηση της Vanwall δεν τα πήγε καλά με τις επιφάνειες και τις αναταραχές του οδοστρώματος του Γερμανικού GP δύο εβδομάδες πριν, και ο Moss τερμάτισε 10.1 δευτ (σε μια πίστα όπου ο γύρος ήταν σχεδόν 10 λεπτά) πίσω από τη Maserati 250F του Fangio στην Pescara.

Ο αγώνας όμως ήταν μια διαφορετική ιστορία. Η Ferrari του Luigi Musso πήρε αρχικά το προβάδισμα και έμεινε εκεί με το τέλος του πρώτου γύρου, ο Moss όμως, πήρε την πρωτιά στον 2ο γύρο, με τη Vanwall του να έχει βελτιωμένη ανάρτηση μετά τη Γερμανία.

Ο Musso προσπάθησε να απαντήσει, με τους δυο τους να ξεφεύγουν από τον Fangio, αλλά η Ferrari σταδιακά άρχισε να πέφτει πίσω. Μια διαρροή λαδιού εν τέλει έθεσε εκτός μάχης τον μαχητικό Musso στα μισά του αγώνα, ενώ ο Fangio είχε ήδη κάνει ένα pitstop, μετά από επαφή του με τοίχο.

Έτσι, κανένας αντίπαλος δεν ξαναείδε τη Vanwall, παρά την αλλαγή λαδιών που έκανε, μέχρι και την καρό σημαία. Ο Moss τερμάτισε τον τρίωρο αγώνα πάνω από τρία λεπτά μπροστά από τον Fangio, τον χρόνο της pole του οποίου είχε πετύχει μέσα στον αγώνα ο Moss.

Τον επόμενο μήνα, ο Moss και τη Vanwall κέρδισαν τις Ferrari και Maserati στην πατρίδα τους για δεύτερη φορά, μετά από έναν διαγωνισμό slipstreaming στη Monza για το Ιταλικό GP.

7. Βρετανικό Grand Prix, 1957 (Vanwall, 1ος)

Ο Moss περίμενε αρκετό καιρό για επιτυχία στα πάτρια εδάφη του, και εν τέλει επιβραβεύτηκε με τη Vanwall το 1957. Χρειάστηκε αρκετή ώρα ώστε να αποδώσει ο συνδυασμός τους, με τον Fangio να έχει ένα σερί νικηφόρων αγώνων. Όλα όμως ήρθαν στη θέση τους τον Ιούλιο στην πίστα του Aintree.

Ο Moss πήρε την pole για 0.2 δευτ. από τη Maserati του Jean Behra και η Vanwall μετά από λίγο πέρασε τις γρήγορες στην εκκίνηση 250F για να βρεθεί στην πρωτοπορεία του αγώνα στο τέλος του πρώτου γύρου. Ο Moss συνέχισε να απομακρύνεται και ήταν πάνω από 9 δευτ. μπροστά μετά από 20 γύρους, με άλλους 70 να απομένουν.

Τότε, ένα πρόβλημα στον κινητήρα ανάγκασε τον Moss να μπει στα pits. Κατάφερε να συνεχίσει όμως, μόνο και μόνο για να ξαναγυρίσει, δεν είχαν χαθεί όλα ωστόσο.

Ο teammate του, Tony Brooks, βρισκόταν 6ος, εκτός φόρμας λόγω τραυματισμού που αποκόμισε στο Le Mans πριν από ένα μήνα. Είχε καταταγεί 3ος αλλά έπεσε πίσω καθώς βγήκαν στην επιφάνεια οι επιπτώσεις του τραυματισμού του και του ζητήθηκε να δώσει το μονοθέσιό του στον Moss.

Ο Stirling συνέχισε από την 9η θέση και ξεκίνησε μια επάνοδο που θα γινόταν γνώρισμά του μέσα στις επόμενες σεζόν. Οι Fangio και Musso βρίσκονταν στα θύματά του, καθώς ο Moss ξεπερνούσε τον καλύτερο γύρο των κατατακτηρίων κατά ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο, ανεβαίνοντας 4ος.

Στα 2/3 του αγώνα, ο άλλος teammate του, Stuart Lewis-Evans, ο Mike Hawthorn της Ferrari και ο πρωτοπόρος Behra βρίσκονταν μπροστά από τον Moss κατά 40 δευτ. Μέσα σε 8 γύρους όμως, η διαφορά αυτή έπεσε στα 28 δευτ. δείχνοντας πως τίποτα δεν είχε τελειώσει.

Τότε, συνέβη το αναπάντεχο: Ο λεβιές του Behra αποσυντέθηκε, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει αμέσως, στη Railway Straight. Ο Hawthorn πέρασε πάνω από τα θραύσματα και τρύπησε το ελαστικό του. O Lewis-Evans βρέθηκε προς στιγμήν πρώτος, όμως ο Moss τον προσπέρασε πριν το τέλος εκείνου του γύρου, με 20 ακόμα να απομένουν.

Ύστερα, η αναξιοπιστία της Vanwall έκανε την εμφάνισή της για τον Evans, ο οποίος σταμάτησε με σπασμένη ντίζα στο πεντάλ του γκαζιού. Ο Moss όμως συνέχισε. Παρά ένα σύντομο pitstop του για καύσιμα και δρόσισμα, πήρε την καρό σημαία 25.6 δευτ. μπροστά από τον Musso.

6. Grand Prix Αργεντινής, 1958 (Cooper T43, 1ος)

Τον συγκεκριμένο αγώνα, ο Moss τον κέρδισε περισσότερο από πονηριά παρά από ρυθμό. Μόνο με έναν τέτοιο τρόπο θα μπορούσε ο Moss να κερδίσει τον εναρκτήριο αγώνα του 1958 για τη F1.

Η Vanwall δεν ήταν έτοιμη, έτσι ο Moss οδήγησε το Cooper T43 του Rob Walker, μια δίλιτρη μηχανή, τον καιρό που οι Maserati και Ferrari είχαν κινητήρες 2.5 λίτρων. Ακόμα και ο Moss δεν μπόρεσε να καταφέρει κάτι καλύτερο από μια 7η θέση, δύο δευτερόλεπτα πιο αργός από τον poleman, Juan Manuel Fangio.

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η πρώτη του σύζυγος, Katie, έγδαρε κατά λάθος το μάτι του Moss κατά τη διάρκεια του event, προκαλώντας του αφόρητους πόνους, με τον Moss να τρέχει με παυσίπονα και γάζα στο μάτι.

Οι Moss και Walker αποφάσισαν να τρέξουν χωρίς pitstop. Έτσι, ο Moss, ο οποίος στην αρχή πάλεψε με τους πρωτοπόρους, πριν ένα προσωρινό πρόβλημα στο κιβώτιό του, κληρονόμησε την πρωτιά του αγώνα όταν όλοι μπήκαν για αλλαγές και φρέσκα λάστιχα.

Η ομάδα του Walker προσποιήθηκε πως ετοιμαζόταν για αλλαγή (μια τακτική που τότε δεν ήταν απαγορευμένη), ουσιαστικά ξεγελώντας τις ιταλικές ομάδες. Με το πέρασμα της ώρας έγινε ξεκάθαρο το τί είχαν κάνει, όμως και τα λάστιχα του Moss έχαναν τη γόμα τους. Οδήγησε ακόμα και πάνω από κηλίδες λαδιού προκειμένου να προφυλάξει όσο μπορούσε το λεπτό στρώμα γόμας που του είχε απομείνει.

Μπορεί να ριψοκινδύνευσε, όμως ο Moss κατάφερε να κερδίσει, παίρνοντας την καρό σημαία για 2,7 δευτ. μπροστά από τη Ferrari του Musso που πλησίαζε. Μαζί με την πρωτιά στο πρωτάθλημα, ο Moss έδινε για πρώτη φορά σε πισωκινητήριο μονοθέσιο τη νίκη στη Formula 1.

 

Αυτή αποτελεί την πρώτη πεντάδα από τους συνολικά 10 κορυφαίους αγώνες στην καριέρα του αείμνηστου Sir Stirling Moss. Οι επόμενοι πέντε αγώνες θα αποτελέσουν μέρος του δεύτερου μέρους του αφιερώματος στον μεγάλο Βρετανό οδηγό.