Οι νικητές και οι χαμένοι της χρονιάς που πέρασε

Το F1fan.gr συνεχίζει τα editorials, εν αναμονή της επόμενης σεζόν. Αυτή τη φορά, αναλύονται όλα τα πρόσωπα/ομάδες/αγώνες που κέρδισαν τις εντυπώσεις στη σεζόν που πέρασε, για τον σωστό ή και τον λάθος λόγο. 

Όπως συμβαίνει σε κάθε σεζόν, έτσι και το 2019 υπήρχαν καταστάσεις και πρόσωπα που ξεχώρισαν. Και πως θα ήταν δυνατό να μην γίνει αυτό όταν σε βάθος 21 αγώνων υπήρξαν ανατροπές, κυριαρχικές εμφανίσεις, εντυπωσιακοί αγώνες, απογοητεύσεις και ανακάμψεις. Το F1fan.gr ανέτρεξε σε όλα τα συμβάντα που στιγμάτισαν την περσινή χρονιά και κατέληξε σε μια λίστα με τους νικητές και τους χαμένους για το 2019.

Νικητές

Lewis Hamilton

Όταν γίνεται αναφορά στους νικητές, δε μπορεί να μην συμπεριληφθεί, και μάλιστα πρώτος πρώτος, ο πρωταθλητής του 2019, Lewis Hamilton. 11 νίκες είχε ο Βρετανός φέτος, στον δρόμο για την κατάκτηση του 6ου του Παγκόσμιου Τίτλου, που τον έφερε δεύτερο στη σχετική λίστα των πρωταθλητών, πίσω μόνο από τον Michael Schumacher. Και ουσιαστικά, αυτές οι νίκες ήταν μονάχα το κερασάκι στην τούρτα. Καθώς ο τίτλος ήρθε από μια πολύ ώριμη οδήγηση του Hamilton, ο οποίος περιορίστηκε σε ελάχιστα λάθη, γνώριζε σε κάθε αγώνα τί μπορούσε να πάρει και δεν εκβίαζε αποτελέσματα, ήταν υποδειγματικός στη διαχείριση των ελαστικών του και πραγματικός συνεργάτης των μηχανικών του όσον αφορά την εξέλιξη του μονοθεσίου και τις στρατηγικές σε κάθε αγώνα.

Με τους κανονισμούς να μην αλλάζουν για το 2020, ξεκινάει από την pole position όσον αφορά τα φαβορί για τον τίτλο του χρόνου. Ο Βρετανός δείχνει κάθε χρόνο να είναι και καλύτερος, με τον ίδιο να δηλώνει πως τώρα ξεδιπλώνει τη μέγιστη δυναμική του. Η χορτοφαγική του δίαιτα, μαζί με τις εκτός αθλήματος ασχολίες του φαίνεται πως του δίνουν τον απαραίτητο χρόνο εκτός Formula 1 προκειμένου ο ίδιος να αναρρώνει σωματικά και πνευματικά και να δίνει σε κάθε αγώνα το 100%. Το σίγουρο είναι πως αν συνεχίσει έτσι, αδιαμφισβήτητα θα καταρρίψει πολλά ρεκόρ και θα θέσει ακόμα περισσότερα νέα.

Max Verstappen

Ο Ολλανδός έκανε την πιο ώριμη χρονιά του. Υπήρχαν στιγμές που εξέπεμπε μεγάλη σιγουριά στον τρόπο με τον οποίο οδηγούσε, χωρίς βέβαια να λείπουν και παρορμητικές στιγμές (Monza, Spa). Οι τρεις νίκες του φέτος αποτελούν πολύ θετικό απολογισμό, με τον ίδιο να βλέπει τη συνεργασία Red Bull – Honda με πολύ καλό μάτι, χωρίς όμως ακόμα να έχει προσυπογράψει το μέλλον του στους κόκκινους ταύρους. Είναι σίγουρο πως αν του χρόνου η ομάδα του δώσει ένα μονοθέσιο πιο ανταγωνιστικό έναντι των Mercedes και Ferrari υπό σταθερή βάση, θα θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο, καθώς τα οδηγικά του προσόντα και ταλέντα είναι ξεκάθαρα μεγάλα. Σε ένα πρωτάθλημα – μαραθώνιο όμως με 22 αγώνες, απαιτείται και ωριμότητα, σταθερότητα και κρύο αίμα για να κατακτηθεί ο τίτλος, και μένει να αποδειχτεί αν μπορεί να τα βρει αυτό ο νεαρός Ολλανδός το 2020.

Charles Leclerc

Φοβερή και αρκετά έντονη χρονιά το 2019 για τον Μονεγάσκο, ο οποίος είδε το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα, οδηγώντας με τα χρώματα της Scuderia. Ωστόσο, όχι μόνο άντεξε στο βάρος μιας τέτοιας ομάδας, αλλά την οδήγησε και σε πολλές επιτυχίες. Νίκες σε Spa και Monza, καθώς και εντυπωσιακές εμφανίσεις σε πολλά Grand Prix, με προσπεράσματα, αποτελεσματικές άμυνες έδωσαν στον Μονεγάσκο συνολικά 264 βαθμούς, ξεπερνώντας τον έμπειρο και πολυπρωταθλητή teammate του, Sebastian Vettel. Όμως και στη μάχη των κατατακτηρίων ο Μονεγάσκος επικράτησε επί του Vettel με 12-9. Μπορεί να μην είναι σίγουρο πως η Ferrari θα είναι σε θέση να χτυπήσει επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα του χρόνου, όμως με έναν οδηγό όπως ο Leclerc, είναι δεδομένο πως θα αποκομίσουν τα μέγιστα από το πακέτο τους, ειδικά από τη στιγμή που ο νεαρός οδηγός συνεχώς εξελίσσεται και μαθαίνει από τα λάθη του.

Carlos Sainz

Λίγοι θεώρησαν πως η κίνηση του Ισπανού, από τη Renault στη McLaren θα είχε θετικό αντίκτυπο στην καριέρα του. Ο Sainz όμως έκανε μια εκπληκτική χρονιά, η οποία συνέπεσε με την αγωνιστική ανάταση της βρετανικής ομάδας. Είτε οι συνθήκες απαιτούσαν σταθερότητα και διαχείριση είτε προσπεράσματα και μαχητικότητα, ο Ισπανός απέδωσε υπεράνω προσδοκιών. Με 96 βαθμούς βρέθηκε στην 6η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών, πάνω από τους Albon και Gasly που οδήγησαν για λογαριασμό της Red Bull. Αποκορύφωμα της φετινής του χρονιάς ήταν το βάθρο στη Βραζιλία, το οποίο πανηγυρίστηκε έξαλλα από την ομάδα, και ουσιαστικά επικύρωσε μια εντυπωσιακή χρονιά για τον ίδιο. Το 2020 θα πρέπει να δείξει πως η σταθερότητα δεν ήταν παροδική, εκμεταλλευόμενος και τη συνεχή εξέλιξη της ομάδας του.

Alex Albon

Πορεία from zero to hero για τον rookie οδηγό φέτος. Από το ταπεινό συμβόλαιο ενός έτους στην Toro Rosso, στο άλμα της Red Bull και την ανανέωση για το 2020, ο Albon συνεχώς προσαρμοζόταν και απέδιδε τα μέγιστα. Η χρονιά για τον ίδιο θα είχε κλείσει ιδανικά αν είχε πετύχει και τη 2η θέση στο Interlagos, η οποία ωστόσο δεν ήρθε, με τον ίδιο να μην έχει την ευθύνη. Αν και δεν βρίσκεται σε καμία περίπτωση στο επίπεδο του Verstappen, ο Βρετανοταϋλανδός ικανοποίησε τη Red Bull, η οποία βρήκε έναν οδηγό ικανό να της φέρει σταθερούς βαθμούς και να δείχνει συνέπεια. Με θεαματικές εμφανίσεις, όπως και αυτή στις ΗΠΑ, ο Albon δείχνει ο κατάλληλος για τη Red Bull, και το σίγουρο είναι πως όσο περισσότερο προσαρμόζεται, τόσο πιο πολύ θα ανεβάζει στροφές και θα προσφέρει καλύτερους αγώνες.

Honda

Η αλήθεια είναι πως οι Ιάπωνες στην McLaren εποχή άκουσαν πολλά, τόσο από την ομάδα, όσο και τον Alonso. Μερικά ήταν δικαιολογημένα, μερικά όχι όμως. Και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα όταν τους δόθηκε ευνοϊκό περιβάλλον εργασίας, χωρίς αχρείαστη πολλές φορές πίεση. Μέσα στο 2019 παρουσίαζαν συνεχή σημάδια βελτίωσης και εξέλιξης, πανηγυρίζοντας αρκετά βάθρα και 3 νίκες, μετά από χρόνια ξηρασίας, με την τελευταία τους νίκη να είναι στο μακρινό 2006. Στη Honda δηλώνουν έτοιμοι να κυνηγήσουν τους κορυφαίους κινητήρες, καθώς, έχοντας λύσει σοβαρά ζητήματα αξιοπιστίας, θα κυνηγήσουν επιδόσεις. Είναι σίγουρα στην πλευρά των νικητών για φέτος, με την ανάκαμψή τους να είναι αξιομνημόνευτη.

McLaren

Η βρετανική ομάδα τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε μια πλήρη αφάνεια, απόρροια εσωτερικών ζητημάτων, κακής συνεργασίας με τη Honda και υπέρμετρης αισιοδοξίας ενίοτε, χωρίς έρεισμα. Φέτος όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά. Με την εσωτερική αναδιάρθρωση, που έφερε επικεφαλής της ομάδας τον Andreas Seidl, με ένα οδηγικό δίδυμο πολύ ικανό και συνεργάσιμο και με μια καλή φιλοσοφία στο κομμάτι της εξέλιξης της MCL34, η ομάδα τερμάτισε ως best of the rest, στην 4η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών, 54 βαθμούς μπροστά από την Renault που την προμηθεύει με κινητήρες. Το επιστέγασμα αυτής της εμφάνισης ήταν το βάθρο του Sainz στο Interlagos, με την ομάδα να έχει να γευτεί σαμπάνια από την Αυστραλία το 2014. Σίγουρα στο Woking κρατούν χαμηλά τη μπάλα σχετικά με το 2020, θέλοντας να είναι ρεαλιστικοί στους στόχους τους, όμως η αλήθεια είναι πως αυξάνονται πλέον οι απαιτήσεις αλλά και οι δυνατότητες της ιστορικής ομάδας. Μένει να φανεί κατά πόσο το 2020 θα είναι σε θέση να παλεύουν πιο συχνά με τους πρώτους παρά με το midfield.

Γερμανικό Grand Prix

Όντας ξεκάθαρα ο πιο αμφίρροπος αγώνας της σεζόν, με τον καιρό να διαμορφώνει εν πολλοίς το τελικό αποτέλεσμα, το Γερμανικό Grand Prix έδωσε χορταστικό θέαμα σε όλους και μίκρυνε τις διαφορές στο grid. Αν ληφθεί υπόψη πως πρόκειται για έναν αγώνα που το 2019 διοργανώθηκε ξεκάθαρα λόγω της οικονομικής υποστήριξης της Mercedes και το 2020 είναι εκτός προγράμματος, αποτελεί σίγουρα κρίμα που μια πίστα παραδοσιακή, με σταθερό κοινό και σε θέση να δώσει θέαμα τίθεται εκτός F1.

ΧΑΜΕΝΟΙ

Sebastian Vettel

Η φετινή χρονιά αποδείχτηκε απογοητευτική για τον τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή. Οι προσδοκίες της Ferrari ήταν μεγάλες, η απόδοση του μονοθεσίου δεν ήταν εξαρχής σε επίπεδα εφάμιλλα με αυτά της Mercedes, και ο Γερμανός συχνά χαμήλωνε περισσότερο τον πήχη με την οδήγησή του. Ήταν μια χρονιά με αρκετά λάθη για τον ίδιο (Μπαχρέιν, Ιταλία, Βρετανία, Βραζιλία), που συνοδεύτηκε μονάχα από μια νίκη στη Σιγκαπούρη. Αν στα λάθη του προστεθεί και η αναξιοπιστία της Ferrari σε κάποιες περιπτώσεις (Sochi, Austin) καθώς και η αδυναμία της SF-90 να ανταποκριθεί σε πίστες που βασίζονταν περισσότερο στην αεροδυναμική αποτελεσματικότητα, παρά στη δύναμη του κινητήρα, τότε είναι αρκετά κατανοητή η πολύ μέτρια πτήση του Vettel φέτος στο πρωτάθλημα, που τον έφερε 5ο στο Πρωτάθλημα Οδηγών, πίσω από τον teammate του, Charles Leclerc. Οι δυο τους είχαν αρκετές μικρές κόντρες μέσα στη σεζόν, με αποκορύφωμα την σύγκρουσή τους στο Interlagos. Όμως η συνολικά καλύτερη εικόνα του Μονεγάσκου φέτος, ο οποίος έχει να αντιπαραβάλει 2 νίκες έναντι μιας του Γερμανού, δίνει αρκετή τροφή για σκέψη σχετικά με την αντιμετώπιση του Vettel μέσα στην οικογένεια της Ferrari, αλλά και για το μέλλον του γενικά στο άθλημα.

Daniel Ricciardo

Η αλήθεια είναι πως όταν ο Αυστραλός επέλεγε να πάει στη Renault, με ένα ηγεμονικό συμβόλαιο, σίγουρα δεν θα είχε στο μυαλό του τη διεκδίκηση του τίτλου για το 2019. Ωστόσο, η απόδοση της Renault απείχε παρασάγγας από τέτοιες βλέψεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Αυστραλός να μείνει αρκετά κρυμμένος στο midfield μέσα στη σεζόν, δείχνοντας το ταλέντο του μόνο σε μερικές περιπτώσεις, με θεαματικά προσπεράσματα. Η Renault  σίγουρα δεν ήταν Red Bull, έτσι ο Honeybadger δε θα μπορούσε να κάνει τα ίδια με τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, η κίνησή του αυτή κρίνεται από τον πρώτο της χρόνο ως λανθασμένη, καθώς η Renault φέτος δεν διεκδίκησε με αξιώσεις κάποιο βάθρο, μένοντας 5η στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Μένει να αποδειχτεί εάν η επιλογή του Ricciardo θα αποβεί έξυπνη ή όχι.

Ferrari

Το 2019 ξεκινούσε με προσδοκίες στο Maranello. Η SF-90 έδειχνε πως θα ήταν το κυρίαρχο μονοθέσιο της σεζόν, με τις χειμερινές δοκιμές να υποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Ωστόσο, με την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου στη Scuderia βγήκαν όλες αυτές οι παθογένειες που μπορούν να κάνουν μια πολύ δυνατή ομάδα να μείνει αρκετά νωρίς εκτός ουσιαστικής διεκδίκησης του τίτλου. Λανθασμένη φιλοσοφία του μονοθεσίου, στρατηγικά λάθη, αναξιοπιστία και κόντρες μεταξύ των teammates συνέθεσαν ένα σκηνικό το οποίο χωρίς αμφιβολία θα επικρατούσε έναντι του πολύ δυνατού κινητήρα του μονοθεσίου και της low drag φιλοσοφίας του. Όταν στην ομάδα βρήκαν λύσεις σε προβλήματα, ο Hamilton και η Mercedes είχαν ήδη διαφορά ασφαλείας, γεγονός που τους επέτρεπε να είναι πιο συντηρητικοί, περιμένοντας τις κινήσεις της Ferrari. Όμως, την ώρα που θα έπρεπε να εξαντλεί κάθε πιθανότητα, μαχόμενη με όλες της τις δυνάμεις, η Ferrari κρίθηκε ανεπαρκής. Αναξιοπιστία, ατυχία, λάθος στρατηγικές επιλογές, διαμάχη ανάμεσα στους Leclerc και Vettel περιόρισαν την ομάδα σε μονάχα τρεις νίκες στο 2019, με τον Verstappen της Red Bull να ξεπερνά και τους δύο οδηγούς της ιταλικής ομάδας. Το 2020 θα πρέπει η Ferrari να αποδείξει πως μπορεί να βάλει το κάθε πρόβλημα στη θέση του, να λειτουργήσει πιο έξυπνα όσον αφορά τους αγώνες, να διαχειριστεί τους οδηγούς της και να αυξήσει τον ανταγωνισμό προς τη Mercedes. Ξεκάθαρα μια μέτρια χρονιά για την ομάδα, που την βρίσκει απ’ την πλευρά των χαμένων.

Haas

Μια χρονιά που θα θέλει να ξεχάσει πολύ γρήγορα είχε η Haas φέτος. Το πολλά υποσχόμενο 2018 έδωσε τη θέση του σε ένα γεμάτο πονοκεφάλους 2019. Από την 5η θέση στο κατασκευαστών βρέθηκαν 9οι φέτος, ανήμποροι στα περισσότερα Grand Prix να διεκδικήσουν κάτι. Το οδηγικό τους δίδυμο αποδείχτηκε εκρηκτικό, τόσο μεταξύ τους όσο και για τους άλλους οδηγούς του grid. Grosjean και Magnussen ενεπλάκησαν σε πολλά συμβάντα μέσα στη σεζόν, καθιστώντας την κατάσταση ακόμα χειρότερη. Για μια ομάδα με λίγο προσωπικό, όπως η Haas, η επίλυση προβλημάτων δεν είναι τόσο γρήγορη υπόθεση καθώς απαιτείται πολλαπλή προσπάθεια. Έτσι, θέματα που είχαν στην ομάδα σχετικά με τη διαχείριση των ελαστικών καθυστέρησαν να γίνουν κατανοητά και πήγαν πίσω όλο τον σχεδιασμό για το 2020. Στη Haas επέλεξαν να διατηρήσουν τους οδηγούς τους και για του χρόνου, σε μια προσπάθεια διατήρησης ομοιογένειας. Μένει να αποδειχτεί εάν θα είναι σε θέση να ανακάμψουν στο grid.

Williams

Η ιστορική βρετανική ομάδα περνά δύσκολα τελευταία χρόνια, ωστόσο το 2019 ήταν το επιστέγασμα των κακών σεζόν στη Williams. Μόλις ένας βαθμός σε όλη τη σεζόν, πολύ κακή απόδοση της FW42, με το μονοθέσιο να υστερεί ενίοτε και ολόκληρα δευτερόλεπτα από τον επόμενο συνδυασμό του grid. Αν σε αυτά προστεθούν μέχρι και ζητήματα logistics, με ελλείψεις εξαρτημάτων και καθυστερημένη έναρξη χειμερινών δοκιμών, τότε δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση τ’ ότι στη Williams το τοπίο δείχνει ζοφερό. Υπάρχει έντονη ανάγκη για οικονομική υποστήριξη, την οποία ελπίζουν να βρουν στο πρόσωπο του Nicholas Latifi, ο οποίος θα τρέχει μαζί με τον George Russell για το 2020. Η σεζόν που έρχεται θα δείξει εάν στη Williams το πρόβλημα τα τελευταία χρόνια ήταν τα χρήματα ή η έλλειψη ανθρώπων κατάλληλων ώστε να τα διανείμουν και να τα διαχειριστούν αποτελεσματικά.

Γαλλικό Grand Prix

Μακράν από τους πιο βαρετούς και χωρίς δράση αγώνες της σεζόν, το Γαλλικό Grand Prix στην πίστα του Paul Ricard ήταν ξεκάθαρα από τους χαμένους της σεζόν που μόλις πέρασε. Με μια χάραξη και διαμόρφωση πίστας που συχνά κριτικάρονται αρνητικά, λόγω έλλειψης αμμοπαγίδων, περίπλοκων chicane και απουσίας υψομετρικών διαφορών, το Paul Ricard φέτος δεν έδωσε έναν ωραίο αγώνα. Αν σε αυτό προστεθεί πως το σύμπλεγμα αγώνων που ακολούθησαν αμέσως μετά σε Αυστρία, Βρετανία και Γερμανία έδωσαν καταπληκτικούς αγώνες, τότε η διαφορά γιγαντώνεται. Στην προσπάθειά τους να παραμείνουν ελκυστικοί και για τα επόμενα χρόνια, οι υπεύθυνοι της πίστας σκέφτονται κάποιες αλλαγές. Μένει να αποδειχτεί εάν αυτή η σκέψη θα υλοποιηθεί αρχικά και θα οδηγήσει μετέπειτα σε πιο εντυπωσιακούς και αμφίρροπους αγώνες.

Formula 1

Ο τελευταίος χαμένος της χρονιάς είναι η Formula 1, και όχι για λόγους έλλειψης έντονης ανταγωνιστικότητας στα Πρωταθλήματα Οδηγών και Κατασκευαστών, αλλά για πιο σημαντικούς λόγους. Το 2019 ήταν μια σεζόν που είδε τον Charlie Whiting, αλυτάρχη των αγώνων της F1, τον Niki Lauda, παγκόσμιο πολυπρωταθλητή και ιστορική παρουσία στα paddock, αλλά και τον Anthoine Hubert να χάνουν τη ζωή τους. Και αν οι πρώτοι δύο δεν ήταν στην νεανική πλευρά, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για τον νεαρό Γάλλο, ο οποίος λόγω του σφοδρού ατυχήματος που έγινε στο Spa, για τη Formula 2, είδε το νήμα της ζωής του να κόβεται, και μαζί η ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια στη F1.

Έτσι, το άθλημα έχασε δύο πολύ σημαντικές προσωπικότητες, δύο ιστορικές μορφές, αλλά και έναν πολλά υποσχόμενο νεαρό οδηγό που είχε τα εχέγγυα να αποτελέσει το ζωντανό μέλλον της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Στη Formula 1 κάνουν τα πάντα για να εκμηδενίσουν τις απώλειες οδηγών, μια προσπάθεια που μετά τον θάνατο του Senna είχε ενταθεί, με θετικότατα αποτελέσματα. Ωστόσο, νεαρές χαμένες ζωές, όπως αυτές των Jules Bianchi και Anthoine Hubert, θα υπενθυμίζουν πως η προσπάθεια για βελτίωση της ασφάλειας θα πρέπει να είναι συνεχής και συνεχώς εξελισσόμενη.