Προορισμός: Μεξικό – Autodromo Hermanos Rodriguez

Όπως υποδηλώνει το όνομα, η ιστορία της πίστας «Autodromo Hermanos Rodriguez» του Μεξικού είναι συνυφασμένη με εκείνη των αδελφών Ricardo και Pedro Rodriguez. Ήταν εμφάνιση του πρώτου το 1961, οδηγώντας για τη Ferrari σε ηλικία μόλις 19 ετών, που έδωσε την σπίθα, με αποτέλεσμα την απόφαση για την κατασκευή μίας πίστας 5 χιλιομέτρων στο δημόσιο πάρκο Magdalena Mixhuca στα ανατολικά της Πόλης του Μεξικού. Και ήταν η επιτυχία του τελευταίου αργότερα εκείνη τη δεκαετία που συνέβαλε στην αύξηση μιας απίστευτα ένθερμης υποστήριξης για το GP.

Αλλά η ιστορία των αδελφών Rodriguez ήταν και μία τραγωδία. Τα σχέδια για τη νεόδμητη πίστα ήταν να φιλοξενήσει έναν αγώνα Formula1 το 1962 αλλά δεν έγινε έτσι, ωστόσο μια εκδήλωση εκτός πρωταθλήματος έγινε και οι ομάδες δεόντως συγκεντρώθηκαν στο χώρο στο τέλος του Οκτωβρίου. Με τη Ferrari να μην είναι παρούσα, ο Ricardo Rodriguez έτρεξε με μία Lotus 24. Στις κατατακτήριες, ο ίδιος είχε ατύχημα και σκοτώθηκε.

Οι μεξικανοί οπαδοί έζησαν την τραγωδία, αλλά σύντομα ανακάλυψαν ένα νέο ήρωα στον νεότερο αδελφό του Ricardo, Pedro. Έχοντας ήδη καθιερωθεί σε διεθνείς αγώνες, ο Pedro έκανε μόνο το δεύτερο ξεκίνημα σε αγώνα της F1 στον εναρκτήριο αγώνα του Μεξικού με το Grand Prix για το παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1963. Έτρεξε στο top 10 μέχρις ότου βλάβη ανάρτησης τον ανάγκασε να αποσυρθεί. Η νίκη πήγε στη Lotus του Jim Clark, ο οποίος ήταν επικεφαλής σε κάθε γύρο και κέρδισε με σχεδόν δύο λεπτά διαφορά – μια κυριαρχία που ταίριαξε με τον τρόπο με τον οποίο είχε σαρώσει εκείνο το έτους το στέμμα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Υπήρχε πολύς ενθουσιασμός για το επόμενο έτος, όπως το Μεξικό – άλλαξε ημερομηνία για να είναι τελευταίος αγώνας της σεζόν – και είδε μια μάχη τριών για τον τίτλο που τελικά πήγε – μετά από έναν αγώνα σταθερής έντασης και με δράμα στο τέλος – υπέρ του John Surtees. Ο Βρετανός έγινε ο πρώτος, και μέχρι σήμερα μόνο ο άνθρωπος για να πάρει παγκόσμια πρωταθλήματα σε δύο και τέσσερις τροχούς.

Pedro Rodriguez (Lotus 33 Climax). 21-23 October 1966, Mexico City, Mexico

Το Μεξικό θα γίνει ο παραδοσιακός αγώνας στο τέλος της σεζόν στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αλλά ενώ ο Pedro σημείωσε μια σημαντική πρώτη νίκη στην F1 το 1967, η νίκη στο σπίτι του συνέχισε να του ξεφεύγει καθώς οι Richie Ginther, Surtees, Clark, Graham Hill, Denny Hulme και Jacky Ickx θριάμβευσαν μέσα στο 1970. Ο θρίαμβος του τελευταίου θα είναι επίσης ο τελευταίος αγώνας που πραγματοποιήθηκε στο Μεξικό για περισσότερο από μια δεκαετία. Δύο χρόνια αργότερα, ο Pedro θα χάσει τη ζωή του σε έναν αγώνα δρόμου στη Γερμανία.

Δεν ήταν μέχρι το 1986 που Formula1 θα επιστρέψει στην Πόλη του Μεξικού. Με επικεφαλής τους Jose και Julian Abed, ο χώρος διαμορφώθηκε κατάλληλα και η πίστα ελαφρώς αναθεωρήθηκε, με ένα νέο προφίλ στη στροφή 1 και ένα συντομευμένο τμήμα φουρκέτα. Παρέμεινε μια μεγάλη πρόκληση, όμως, και όχι μόνο λόγω της κλίσης της τελευταίας στροφής της Peraltada. Το μεγάλο υψόμετρο συνέχισε να θέτει μία μοναδικό πρόκληση για τους κινητήρες, ενώ η τραχιά επιφάνεια ήταν δύσκολη – και έγινε ένα αυξανόμενο πρόβλημα κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών.

Ο Gerhard Berger έκανε την έκπληξη σε αυτόν τον αγώνα του ’86 παίρνοντας την πρώτη του νίκη σε Grand Prix για αυτόν και την Benetton. Ένα χρόνο αργότερα η νίκη πήγε στον Nigel Mansell, αν και ο αγώνας έπρεπε να διακοπεί καθώς η ανώμαλη επιφάνεια οδήγησε σε μια τεράστια συντριβή για τον Derek Warwick. Ένα χρόνο αργότερα ο Philippe Alliot υπέστη ένα ακόμα μεγαλύτερο ατύχημα στα δοκιμαστικά, παρόλο που ο ίδιος ήταν ευτυχώς σε θέση να βγει σώος από τα συντρίμμια. Ο Alain Prost κέρδισε τον αγώνα, ένα κατόρθωμα που επανέλαβε και το 1990, έχοντας ανάμεσα τον μόνο θρίαμβο του Ayrton Senna στην πίστα. Ο Βραζιλιάνος θα πέσει θύμα της απρόβλεπτης επιφάνειας το ’91, καθώς έχασε το πίσω μέρος της McLaren του στην ανώμαλη επιφάνεια της Peraltada στις κατατακτήριες. Ο Riccardo Patrese κέρδισε για την Williams, και ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε τον ομόσταυλό του Nigel Mansell.

Αυτό θα ήταν το τελικό Grand Prix που πραγματοποιήθηκε στη πίστα – που εξακολουθούσε να φιλοξενεί μια σειρά από εθνικά και διεθνή πρωταθλήματα κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών – μέχρι την επιστροφή στο πρόγραμμα της Formula1 για το 2015 μετά από μια επένδυση του ιδιωτικού και δημόσιου χρήματος. Οι εγκαταστάσεις αναβαθμίστηκαν πλήρως, με ολόκληρη τη πίστα να ασφαλτοστρώνεται για την περίσταση και αλλαγές που έγιναν σε μια σειρά από στροφές, συμπεριλαμβανομένης της Peraltada. Το GP ήταν αρεστό στους οδηγούς όσο και στους οπαδούς, αποδεικνύοντας ότι το Μεξικό εξακολουθεί να έχει μια πολύ ισχυρή όρεξη για την F1.