McLaren – Επιτέλους, βήματα προόδου

Μέσα στη γενικότερη «άγευστη» γεύση που άφησε ο αγώνας της Γαλλίας, υπήρξε μία ομάδα η οποία – πέραν της συνήθους υπόπτου Mercedes – σκόρπισε χαμόγελα στους οπαδούς της, επιβεβαιώνοντας συνάμα τη σταθερή πρόοδο που δείχνει να έχει από την αρχή της σεζόν.

Ο λόγος φυσικά γίνεται για τη McLaren. Η ομάδα του Woking έδειξε ήδη από την Παρασκευή την πολύ καλή δυναμική της στο Paul Ricard – τόσο καλή μάλιστα, που παραξένεψε ακόμη και την ομάδα της Renault, η οποία στον εντός έδρας αγώνα της, και με αναβαθμισμένο κινητήρα, θεωρούσε ότι θα εδραιωνόταν ως το τέταρτο ταχύτερο μονοθέσιο του grid.… Αντίθετα, η McLaren έδειξε όχι μόνο να είναι «best of the rest», αλλά να κρυφοκοιτάζει σε επιδόσεις την Red Bull….

Κάτι που επιβεβαιώθηκε στις κατατακτήριες. Το εκπληκτικό 5-6 των Norris και Sainz – ελάχιστα πίσω από τον Verstappen – ήρθε να επιβραβεύσει τις προσπάθειες μηνών για την βρετανική ομάδα, η οποία φέτος δείχνει να έχει περισσότερη ψυχραιμία και σύμπνοια μεταξύ των μελών της. Τι και αν στον αγώνα ο Norris έχασε θέσεις στο τέλος; Η ουσία είναι ότι πλέον η ομάδα δείχνει ανταγωνιστική σε σταθερή βάση.

Σίγουρα, αυτό οφείλεται στο σημαντικά βελτιωμένο μονοθέσιο. Η MCL34 είναι καλύτερη των προκατόχων της, και το κυριότερο, τα νέα εξαρτήματα που φέρνει η ομάδα αποδίδουν στην πίστα, κάτι που στο παρελθόν δε συνέβαινε πάντα. Όμως, σύμφωνα με τις ενδείξεις που έρχονται από το Woking, το μονοθέσιο δεν είναι ο βασικός λόγος της αλλαγής στις τύχες της ομάδας.

Η αλλαγή πρέπει να αποδοθεί στην αλλαγή νοοτροπίας. Η μίζερη, γεμάτη γκρίνια συμπεριφορά των τελευταίων πέντε ετών έχει δώσει τη θέση της σε μια πιο προσγειωμένη προσέγγιση, με φιλοδοξία και διάθεση για δουλειά. Γιατί, ας μην ξεχνάμε ότι για όλα τα δεινά της ομάδας τις προηγούμενες σεζόν δεν έφταιγε μόνο η Honda – όπως αποδείχθηκε περίτρανα πέρυσι – αλλά και οι υπερβολικές φιλοδοξίες της McLaren. Μίας McLaren η οποία, με μόνιμο πρόσχημα την έκφραση «έχουμε κορυφαίο σασί», δεν ήθελε να παραδεχθεί κάτι που ήταν εμφανές ήδη από το 2013.

Ότι δηλαδή είχε αρχίσει να μένει πίσω στη σύγχρονη F1, και ότι οι επιτυχίες του παρελθόντος δεν είναι παρά ασήμαντοι αριθμοί στο παρόν.

Η προσθήκη δύο νέων και φιλόδοξων οδηγών, ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα. Οι Norris και Sainz αποδείχθηκαν ιδανικοί για την McLaren, όχι μόνο γιατί έχουν ταλέντο και έμφυτη ταχύτητα, αλλά γιατί βρίσκονται στην ομάδα επειδή το θέλουν, και όχι λόγω ανάγκης. Έχουν διάθεση για δουλειά, και προπάντων δεν τους πειράζει να παλεύουν για θέσεις εκτός βάθρου.

Εξαιρετικός λοιπόν ο Alonso, αλλά είναι εμφανές ότι σε αυτήν τη φάση η McLaren δεν τον χρειαζόταν. Κυρίως για την ηρεμία της. Μία ηρεμία που προσφέρουν οι δύο προαναφερθέντες, όχι μόνο γιατί δείχνουν να συνεργάζονται άριστα, αλλά και γιατί είναι θετικοί και πρόσχαροι χαρακτήρες. Για του λόγου το αληθές, αρκεί να δείτε τον Norris να «χορεύει» μέσα στο μονοθέσιο λίγο πριν την εκκίνηση στο Paul Ricard….

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, η ομάδα φιγουράρει στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας των κατασκευαστών, ενώ ο Sainz στην έβδομη των οδηγών, πίσω μόνο από τους οδηγούς των Mercedes, Ferrari και Red Bull. Πιο ψηλά θα μπορούσε να είναι και ο Norris, αλλά η απειρία του (και η ατυχία) του στέρησαν τη δυνατότητα να μετατρέψει σε κάθε περίπτωση την ταχύτητά του σε τερματισμό στους βαθμούς.

Με κινήσεις όπως η προσθήκες των πολύ αξιόλογων Andreas Seidl  και James Key, φαίνεται ότι υπάρχει το μακροπρόθεσμο πλάνο ώστε να επιστρέψει η ομάδα εκεί που ανήκει – κυρίως όμως, η επίγνωση ότι τίποτα δεν αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη, και πως η πρόοδος και η εξέλιξη απαιτούν χαμηλούς τόνους και εύλογο χρόνο.

Εν ολίγοις, η McLaren δείχνει να έχει και πάλι «παλμό», σε αντίθεση με μία άλλη ιστορική βρετανική ομάδα, η οποία πάει σταθερά από το κακό στο χειρότερο. Ευχή όλων είναι και οι δύο να βρουν τον δρόμο τους, γιατί αποτελούν θεμέλιους λίθους στο οικοδόμημα της F1.