Η Bykolles δεν ήταν έτοιμη για το Le Mans είπε ο Dillmann

Ο Tom Dillmann παραδέχτηκε ότι η ομάδα Bykolles της LMP1 απλά δεν ήταν έτοιμη για τον φετινό αγώνα 24 ωρών του Le Mans μετά τις αλλαγές στην ομάδα στο μέσο της χρονιάς από την Nissan στους κινητήρες Gibson.

Η Bykolles δεν συμμετείχε στο Sebring για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής της FIA στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος για να αντικαταστήσει την μονάδα της Nissan turbocharged V6 με τον πιο αποδεδειγμένο κινητήρα φυσικής αναρρόφησης Gibson V8 που επίσης χρησιμοποιούν η Rebellion Racing και η DragonSpeed ομάδες της LMP1.

Η ENSO CLMP1/01 έκανε το ντεμπούτο της με κινητήρα Gibson στο Spa, όπου απολάμβανε έναν αγώνα χωρίς προβλήματα μέχρι που ο Dillmann βρέθηκε στις μπαριέρες από την Oreca της LMP2 του Jordan King.

Στην πορεία για το Le Mans, ο Dillmann εξήγησε ότι οι κρύες συνθήκες στο Βέλγιο εμπόδισαν την Bykolles από το να πάρει μία πλήρης αντίληψη των καινούργιων ρυθμίσεων στο αυτοκίνητο, και στην επίσημη ημέρα δοκιμών στη La Sarthe – υπήρχαν ζεστές συνθήκες – προέκυψαν προβλήματα που δεν είχαν φανερωθεί πριν.

Ο Dillmann και οι teammates του με το αυτοκίνητο #4, Oliver Webb και Paolo Ruberti, κατάφεραν να ολοκληρώσουν 163 γύρους στον αγώνα πριν εγκαταλείψουν με ένα πρόβλημα στις αλλαγές ταχυτήτων περίπου στις 4πμ.

“Ήμασταν λίγο πίσω με το πρότζεκτ, με τον καινούργιο κινητήρα,” είπε ο Dillmann στο Motorsport.com μετά τον αγώνα. “Είμαστε λιγάκι πίσω.”

“Χάσαμε αρκετά χιλιόμετρα για να βρούμε αυτά τα ζητήματα πριν το Le Mans, το αυτοκίνητο τελείωσε πολύ αργά, μόλις πριν το Spa. Έπρεπε να είχε τελειώσει νωρίτερα, αυτό ήταν το πλάνο. Δεν ήμασταν έτοιμοι.”

Εξηγώντας τα θέματα που διακύβευσαν και τελείωσαν τον αγώνα της Bykolles, ο Dillmann συνέχισε: “Το πρόβλημα μετά τις 5 ώρες ήταν η διαρροή νερού. Το λύσαμε, αλλά μας πήρε μία ώρα.

“Ο Paolo βγήκε ξανά στην πίστα, για μία ώρα και προέκυψε πάλι, οπότε έπρεπε να το φτιάξουμε πάλι, και πήρε μιάμιση ώρα. Από εκεί δεν ήμασταν πουθενά, αλλά ακόμα είχαμε το στόχο του τερματισμού.

“Ο Paolo βγήκε ξανά στην πίστα, για τρεις ώρες, χωρίς προβλήματα. Τότε ο λεβιές ταχυτήτων κόπηκε ενώ βρισκόμασταν στην Indianapolis. Είχε κολλήσει στην νεκρά, δεν υπήρχε τρόπος να φέρω πίσω το αυτοκίνητο.

“Έβγαλα το κάλυμμα του κινητήρα, προσπάθησα να κάνω μερικά πράγματα, ήμουν σε επαφή με την ομάδα μέσω του τηλεφώνου. Αλλά δεν υπήρχε τρόπος να βάλω ταχύτητα. Δεν μπορούσα να το φέρω πίσω.”

Ο Dillmann πιστεύει ότι, με την μία SMP BR Engineering BR1s να βγαίνει εκτός με ατύχημα, και τις δύο Rebellion R-13s να έχουν έντονα προβλήματα, μία θέση στη 5άδα θα ήταν δυνατή αν δεν είχαν τα προβλήματα.

“Ακόμη και αν δεν ήμασταν τόσο γρήγοροι, εάν είχαμε έναν ομαλό αγώνα, θα είχαμε τερματίσει 5οι, θα είχαμε τερματίσει μπροστά από την δεύτερη Rebellion που βρισκόταν 15 γύρους πίσω.

“Αυτός ήταν ο στόχος, αλλά δεν έγινε. Δεν έχουμε αρκετή αξιοπιστία.

 

Το δράμα με τα ηλεκτρολογικά της DragonSpeed χτύπησε ξανά

Πέρα της Bykolles, η μοναδική άλλη συμμετοχή της LMP1 που δεν τερμάτισε στο Le Mans ήταν το αυτοκίνητο με το νούμερο #17 της SMP, μετά από μία σύγκρουση του Egor Orudzhev την νύχτα, και την DragonSpeed BR1.

Οι Ben Hanley, Renger van der Zande και Henrik Hedman μοιράστηκαν το αυτοκίνητο #10 που έτρεξε με τα χρώματα της Gulf ως κύκνειο άσμα καθώς η ομάδα αφήνει το LMP1 για το IndyCar, αλλά επαναλαμβανόμενα ηλεκτρολογικά προβλήματα τελείωσαν την προσπάθειά τους περίπου στις 3πμ.

“Είχαμε πολλά προβλήματα καθ’ όλη την εβδομάδα, κυρίως με τα ηλεκτρονικά,” είπε ο Van der Zande στο Motorsport.com. Δουλέψαμε μέχρι το Σάββατο προσπαθώντας να λύσουμε τα θέματα, αλλά κάθε φορά ένα διαφορετικό πρόβλημα εμφανιζόταν.

“Είναι μία τεράστια απογοήτευση επειδή επενδύσαμε πολύ χρόνο, χρήμα και ενέργεια για να φέρουμε το αυτοκίνητο στην εκκίνηση. Το θετικό είναι ότι η ομάδα θέλει να επιστρέψει στο Le Mans την επόμενη χρονιά, αλλά με ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο, πιθανών στην LMP2.

Η DragonSpeed αλλάζει το επίκεντρο της στο νέο για εκείνη πρόγραμμα του IndyCar για το 2020, και θα συνεχίσει το μερικώς πρόγραμμά της στην Road America με τον Hanley.