Οι πρωταθλητές – Graham Hill (1962,1968)

Δεν έμαθε να οδηγεί παρά στο 24^ο έτος της ζωής του. Ένα χρόνο μετά έτρεξε τον πρώτο του αγώνα και για 4 χρόνια ύστερα ήταν οδηγός Grand Prix. Η άνοδος του Graham Hill στη δόξα είχε παραμυθόσκονη πασπαλισμένη πάνω της. Και τι πιο τρανταχτή απόδειξη από τα δύο παγκόσμια πρωταθλήματα και τις 5 νίκες στο Μονακό.

H ομάδα της Brands Hatch Racing School ήταν η αρχή της ιστορίας, αλλά η πραγματική άνοδος της καριέρας του ξεκίνησε με την Lotus, στην οποία κατάφερε να γίνει μηχανικός και νούμερο δύο οδηγός. Η Lotus μπήκε στα Grand Prix το 1958 με τον Hill ως έναν από τους οδηγούς, αλλά τα μονοθέσιά της με τον κινητήρα μπροστά δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις πισωμήχανες Coopers. Αυτή ήταν και η ευκαιρία για τον Hill να δεχθεί την προσφορά και να οδηγήσει τις επίσης πισωμήχανες BRM.

Graham Hill, Lotus 49B Cosworth – 4η θέση στο Nurburgring, Γερμανία. 3 Αυγούστου 1969

Είχε δύο ακόμα ήρεμες σεζόν με μονοθέσια περιορισμένων δυνατοτήτων, με εξαίρεση την 1^η θέση στο Βρετανικό αγώνα που δεν κράτησε παρά μερικούς γύρους. Αλλά για το 1962 η ομάδα είχε ένα κρυφό όπλο: έναν ολοκαίνουργιο και παντοδύναμο V8 που ξαφνικά έδωσε στον Hill αυτό που χρειαζόταν. Και με αυτόν κατάφερε να κερδίσει τους αγώνες στην Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία και Νότιο Αφρική εκτοπίζοντας τον Jim Clark με τη Lotus και παίρνοντας το πρωτάθλημα στον τελευταίο αγώνα.

Τα επόμενα χρόνια η ομάδα ήταν το ίδιο ανταγωνιστική αλλά χωρίς να κερδίσει πρωτάθλημα παρά τις τακτικές νίκες. Το 1967 έγινε ο team mate του Clark επιστρέφοντας στην ομάδα που άφησε 7 χρόνια πριν, την Lotus. Μέσα στην Lotus 49 και μαζί με τα νέα μοτέρ της Ford, DFV, ήταν ένας δυνατός συνδυασμός που ετοιμαζόταν να κατακτήσει την κορυφή. Και τότε ο Clark πέθανε. Ο Hill ένωσε την σοκαρισμένη ομάδα με μαγικό τρόπο και νικώντας σε Ισπανία, Μονακό και Μεξικό, γράπωσε τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο του.

Ο Graham Hill έμεινε στο άθλημα για πολλά χρόνια μετά, φεύγοντας στα μέσα της σεζόν του 1975. Έκανε την δικιά του ομάδα και γυρνούσε από δοκιμές στην Γαλλία τον χειμώνα του 1975 όταν το ελαφρύ αεροπλάνο που επέβαινε έπεσε στο δάσος εν μέσω κακοκαιρίας. Όλοι οι επιβαίνοντες, το νέο ταλέντο Tony Brise και ο σχεδιαστής Andy Smallman, σκοτώθηκαν. Ο κόσμος του μηχανοκίνητου αθλητισμού θρήνησε τον χαμό του μεγαλύτερου πρέσβη του.