Όταν το WRC είχε το δικό του “Lawson-Tsunoda”

Μπορεί το ενδιαφέρον στον μηχανοκίνητο αθλητισμό να μονοπωλείται εσχάτως από την επιλογή της Red Bull να αλλάξει μετά από δύο μόλις αγώνες τους Tsunoda και Lawson, ωστόσο ένα αντίστοιχο φαινόμενο συνέβη ξανά πίσω στο μακρινό 2010 στο WRC!

Ακόμα και για μια ομάδα που στο παρελθόν δεν έχει διστάσει να αντικαταστήσει οδηγούς που δεν απέδιδαν μεσούσης της σεζόν, η τράμπα Lawson και Tsunoda μετά από δύο μόλις GP μέσα στο 2025 ήταν κάτι που συζητήθηκε και τράβηξε τα βλέμματα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό και τον μικρό κόσμο του.

Σε μια κίνηση που ο επικεφαλής της Red Bull, Christian Horner, χαρακτήρισε ως “καθαρά αγωνιστική απόφαση”, οι δυσκολίες του Lawson με την RB21, εν συγκρίσει μάλιστα και με τις αντίστοιχες εμφανίσεις του Max Verstappen έκαναν τους ανθρώπους στο Milton Keynes να αποφασίσουν πως “ως εδώ”, με κίνητρο να αναφέρεται πως αποτέλεσε και “το καθήκον να προστατεύσουμε τον Liam”, ώστε να χτίσει ξανά την αυτοπεποίθησή του σε ένα λιγότερο πιεστικό περιβάλλον, αυτό της θυγατρικής Racing Bulls.

Μια τέτοια τόσο άμεση αλλαγή μέσα σε μια σεζόν έχει συμβεί, στο περίπου, και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally, πίσω στο μακρινό 2010, αν και οι συνθήκες σαφώς είχαν αρκετές διαφορές.

Στον κόσμο των rally, λοιπόν, ήταν η περίπτωση ενός junior οδηγού που απέδιδε πολύ καλύτερα και όχι αυτή ενός πιο περπατημένου οδηγού που απλά δεν απέδιδε καλά.

Πίσω στο 2010, λοιπόν, στο WRC υπήρχαν μόνο δυο κατασκευαστές, οι Citroen και Ford. Αμφότερες, ωστόσο, είχαν από μια junior ομάδα: Η Ford είχε την Stobart M-Sport Ford, ενώ η Citroen τη Citroen Junior Team.

Στη μικρή ομάδα των Γάλλων λοιπόν, βρισκόταν εκείνη τη σεζόν ο Kimi Raikkonen, που έκανε ένα διάλειμμα από τη F1 για χάρη των Rally, αλλά και ο πρωταθλητής του Junior WRC το 2009, Sebastien Ogier. Στη μεγάλη Citroen, στον αντίποδα, βρίσκονταν οι Sebastien Loeb και Dani Sordo, ένα δίδυμο που έμπαινε στην 5η σεζόν συνεργασίας του.

Δεδομένου ότι τα Πρωταθλήματα Κατασκευαστών του 2008 και 2009 κατέληξαν στη Citroen, μετά και την απώλεια των τίτλων από τη Ford, κανείς δεν περίμενε ιδιαίτερες εκπλήξεις στα δίδυμα των γαλλικών ομάδων.

Ωστόσο, το 2010 ο Ogier ξεκίνησε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να λάμπει αγωνιστικά και να δείχνει πως δεν είναι φτιαγμένος να είναι Νο.2, είτε αυτό πρόκειται για πλήρωμα είτε για ομάδα.

Αν και ο Ισπανός τερμάτισε 4ος στον πρώτο αγώνα στη Σουηδία, μπροστά από τον 5ο Ogier, στα επόμενα 5 rally το σκηνικό ανετράπη: μόλις ένα βάθρο και δύο εγκαταλείψεις για τον Sordo, εν αντιθέσει των 3 βάθρων (με μια νίκη στην Πορτογαλία, την πρώτη του) και σταθερούς τερματισμούς στο top-6 για τον Ogier, άλλαξαν το σκηνικό. Μάλιστα, εντύπωση προκάλεσε το πόσο γρήγορα ο Ogier έφτασε στην πρώτη του νίκη, ενώ ο Sordo ακόμα δεν είχε πάρει την πρώτη του στο WRC.

Μετά την Πορτογαλία, λοιπόν, ο Ogier ήταν 2ος στο Πρωτάθλημα Οδηγών, πίσω μόνο από τον Loeb. Αντίθετα, ο Sordo βρισκόταν 6ος, 39 βαθμούς πίσω από τον Γάλλο. Το άστρο του Ogier είχε ξεκινήσει να λάμπει κανονικά.

Έχοντας κινδυνεύσει πάνω στο νήμα να χάσει τον τίτλο το 2009, η Citroen είδε μια ευκαιρία, και προχώρησε στις αντίστοιχες ανακοινώσεις: επιβεβαίωσε πως ο Ogier θα έτρεχε για τη μεγάλη ομάδα σε όλα τα χωμάτινα rally του 2010 (Φινλανδία, Ιαπωνία και Ηνωμένο Βασίλειο), ενώ ο Sordo θα έτρεχε μόνο στα ασφάλτινα (Βουλγαρία, Γερμανία, Γαλλία και Ισπανία), έχοντας ανέκαθεν τη φήμη οδηγού που αποδίδει καλύτερα στο τερέν αυτό.

Αν και η συγκεκριμένη επιλογή δεν είναι ίδια με της Red Bull, καθώς μιλάμε για μια διαρκώς εναλλασσόμενη κατάσταση, κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι βέβαιος πως ο Tsunoda θα βγάλει όλη τη σεζόν!

Στο WRC, υπήρχε μια ξεκάθαρη διαφορά: Ogier και Sordo οδηγούσαν το ίδιο ακριβώς αγωνιστικό, έτσι τα αποτελέσματα ήταν περισσότερο θέμα οδηγού και η επιλογή που έγινε, έγινε ασφαλώς για να διασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή συγκομιδή για τη Citroen στους Κατασκευαστές.

Επίσης, η αλλαγή αυτή αποτέλεσε σίγουρα σημάδι για την αυτοπεποίθηση και την καριέρα των δύο οδηγών: προς το καλύτερο για τον Ogier, προς το χειρότερο για τον Sordo.

Μάλιστα, κατόπιν γρήγορων κινήσεων του management του Ogier, η Citroen τον έκλεισε full-time για το 2011, φοβούμενη πιθανή συμφωνία με τη Ford. Αν και η κίνηση αυτή δεν απέκλειε κατ’ ανάγκη τον Sordo από την ομάδα, ο Ισπανός έβλεπε το πού πάνε τα πράγματα. Έτσι, για το 2011 συμφώνησε με τη Mini, που έμπαινε στο WRC με part-time συμμετοχή.

Κατ’ ειρωνεία της τύχης, στους τελευταίους 7 εναπομείναντες γύρους εκείνης της σεζόν, όπου Ogier και Sordo άλλαζαν διαρκώς ομάδες, ήταν ο Sordo αυτός που έκανε τη μεγαλύτερη συγκομιδή, με 101 αντί 79 του Γάλλου.

Το εάν αυτό θα είναι μια μεταφορά που θα δούμε και στην περίπτωση των Lawson και Tsunoda, μένει απλά να αποδειχτεί.