Όριο στις εξατμίσεις από το 2021

Την ώρα που μεγάλο μέρος των αλλαγών στη Formula 1 αφορά κυρίως τη μείωση του κόστους και την αεροδυναμική εξέλιξη, υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες αλλαγές που θα μπορούσαν να έχουν επιπτώσεις στην επίδοση των ομάδων.

Μερικές φοράς, οι μικρές αλλαγές δίνουν μια συναρπαστική ματιά στο παιχνίδι που παίζουν οι ομάδες και τις κρυμμένες περιοχές που μπορεί να βρεθεί απόδοση (αν και μικρή).

Οι αλλαγές που θέλει να επιφέρει η FIA όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, αποκρυπτογραφούνται μια προς μια, και μπορούν να ληφθούν πολλά μαθήματα από αυτές και το νόημα από πίσω τους.

Η αλλαγή στο ελάχιστο βάρος των μονοθεσίων από τα 643 στα 649 kg και στο βάρος της μονάδας ισχύος από 145 σε 150 kg είναι μια αλλαγή σχετικά προφανής: θα αποτρέψει τις ομάδες από το να ξοδεύουν τεράστια ποσά στο να γλιτώνουν το παραμικρό βάρος σε αυτούς τους τομείς.

Επίσης, από το 2021 έρχονται αλλαγές στο πάτωμα των μονοθεσίων, οι οποίες πρόκειται να μειώσουν τα επίπεδα της κάθετης δύναμης αλλά και να κατευνάσουν τις ανησυχίες περί αντοχής των ελαστικών της Pirelli.

Αλλά, υπάρχει και μια λιγότερο προφανής αλλαγή στην οποία οι ομάδες και η FIA προχώρησαν από τώρα. Αφορά το τί θεωρείται σύστημα εξάτμισης, με τις αλλαγές να έχουν γίνει σε αρκετά άρθρα.

Οι πρώτες αλλαγές φαίνονται στο Άρθρο 23.3 στους Αγωνιστικούς Κανονισμούς, το οποίο αναφέρει πως οι ομάδες θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν μέχρι 8 συστήματα εξάτμισης ανά μονοθέσιο για το 2021, κάτι που εναρμονίζει το συγκεκριμένο σύστημα με τη φιλοσοφία των κανονισμών και των ποινών που υπάρχουν για τις μονάδες ισχύος.

Αυτή η αλλαγή ήταν προγραμματισμένη να έρθει με τους νέους κανονισμούς του 2021, αλλά, αν και το πακέτο αλλαγών μετατέθηκε για το 2022, οι ομάδες έδειχναν πρόθυμες να επιταχύνουν τη συγκεκριμένη αλλαγή παρά αν την αναβάλλουν.

Μέχρι τώρα, οι εξατμίσεις εξαιρούνταν από αυτό που θεωρείτο ως σύστημα μονάδας ισχύος. Αυτό επέτρεπε στις ομάδες να κατασκευάζουν τις δικές τους εξατμίσεις, ανεξάρτητα από τις συμφωνίες που είχαν για προμήθεια μονάδων ισχύος.

Ωστόσο, αυτό είχε ανοίξει την πόρτα στις ομάδες να χρησιμοποιήσουν υλικά που επικεντρώνονται στην απόδοση ή τη μείωση του βάρους, και με αυτά αυξάνονταν και τα κόστη.

Αυτό, όχι μονάχα φέρνει αυξημένα έξοδα μέσω του τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης, αλλά υπάρχουν και κόστη από πρόσθετα εξαρτήματα επίσης, μέσω ακριβότερων υλικών και του γεγονότος πως τα συστήματα εξάτμισης άλλαζαν με μεγαλύτερη συχνότητα από τα εξαρτήματα της μονάδας ισχύος.

Στην πράξη, ήταν τυπικό οι ομάδες να αλλάζουν τα συστήματα εξάτμισής τους μετά από κάθε αγώνα. Πλέον, αυτό δεν θα μπορούν να το κάνουν οι ομάδες καθώς θα υπάρχει περιορισμός αναφορικά με το πόσες εξατμίσεις θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν.

Το 2019, η McLaren πήγε την αλλαγή εξατμίσεων ένα βήμα παραπέρα, αντικαθιστώντας το σύστημα εξάτμισής της και στα δυο της μονοθέσια μεταξύ κατατακτηρίων και αγώνα σε τρία διαδοχικά Grand Prix, Μπαχρέιν, Κίνα και Μπακού.

Υπό καθεστώς parc ferme, αυτές οι αλλαγές δεν είχαν μεγάλη αξία, αλλά δείχνουν πως οι εξατμίσεις πάθαιναν ζημιές αρκετά νωρίς στη διάρκεια ζωής τους.

Είτε υπάρχουν κέρδη απόδοσης στο να χρησιμοποιούνται οι εξατμίσεις στα όριά τους είτε όχι, μπορούμε να κάνουμε μόναχα υποθέσεις επί τούτου. Αλλά το γεγονός πως οι ομάδες πίεσαν ώστε να αλλάξει η πρόσφατη πρακτική με αυτές δείχνει πως δινόταν αρκετή προσοχή σε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι.