Τρεις μνηστήρες για μια νύφη

Στην τελική του ευθεία οδεύει και το πρωτάθλημα του 2020, ένα πρωτάθλημα διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα. Αν και ο Πρωταθλητής είναι ήδη γνωστός, το ενδιαφέρον συγκεντρώνεται στη μεγάλη μάχη που γίνεται για την 3η θέση ανάμεσα σε McLaren, Racing Point και Renault.

Με τη Mercedes να έχει μόλις πριν λίγες μέρες εξασφαλίσει και μαθηματικά τον 7ο σερί τίτλο της στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, τη Red Bull να είναι ολομόναχη στη 2η θέση και τη Ferrari να βελτιώνεται σταδιακά αλλά να μην είναι σε θέση να είναι ανταγωνιστική σε όλη τη φετινή σεζόν, η μάχη για την 3η θέση κρίνεται ανάμεσα στις McLaren, Racing Point και Renault.

Και οι τρεις ομάδες θέλουν να επωφεληθούν από την πτώση της Ferrari και να μπουν στο top 3, το οποίο πέρα από το γόητρο δίνει και επιπλέον πόρους και προβολή, σε χαλεπούς μάλιστα καιρούς για την οικονομία και με τα πλαφόν στα budget από το 2021 να έρχονται για να αλλάξουν το παιχνίδι όπως παιζόταν μέχρι φέτος.

Με 4 αγώνες να απομένουν (Τουρκία, Μπαχρέιν, Μπαχρέιν, Άμπου Ντάμπι) η μάχη μεταξύ τους βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Η Renault έχει βραχεία κεφαλή με 135 βαθμούς και με 134 ακολουθούν οι άλλες δύο ομάδες. Με τις εκπλήξεις φέτος να είναι ουκ ολίγες, υπάρχουν αρκετοί ακόμα βαθμοί προς διάθεση για τους οδηγούς και τις ομάδες αυτές, καθώς στους επόμενους τέσσερις αγώνες δεν αποκλείεται κάποιος εξ’ αυτών να ανέβει στο podium.

Σε τι φάση βρίσκονται τώρα οι ομάδες;

Στην τωρινή κατάσταση, μετά και το Grand Prix της Imola, είναι ασφαλές να πούμε πως η ψυχολογία είναι με το μέρος της Renault. Το βάθρο του Daniel Ricciardo (το 2ο για φέτος) έφερε τη γαλλική ομάδα για πρώτη φορά στην 3η θέση φέτος και επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο πως βρίσκεται σε ανοδική τροχιά τους τελευταίους αγώνες.

Στον αντίποδα, η Racing Point βρίσκεται να αναρωτιέται εάν εν τέλει ο Sergio Perez θα μπορούσε να μείνει έξω χωρίς pitstop και να πάρει αυτός την πολυπόθητη 3η θέση στην Imola. Η ομάδα του Lawrence Stroll έχει χωρίς αμφιβολία ένα πολύ ισχυρό μονοθέσιο φέτος. Μέχρι στιγμής ωστόσο, αρκετά πράγματα δεν έχουν πάει καλά, όπως η ποινή των 15 βαθμών για την υπόθεση με τους αεραγωγούς των πίσω φρένων της RP20 και οι τρεις φορές που έχει τρέξει αντικαταστάτης οδηγός λόγω COVID-19 του Perez και ασθένειας του Stroll.

Αθόρυβο από την άλλη ήταν το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο για τη McLaren. Χωρίς να θέλξει με την απόδοσή της, η ομάδα είχε ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο, επωφελήθηκε από λάθη άλλων σε μια πίστα όπου τα προσπεράσματα γίνονταν με το σταγονόμετρο και έφυγε με 10 βαθμούς σημαντικούς. Αυτό, ωστόσο, που διαφαίνεται είναι πως η MCL35 υστερεί έστω και λίγο από την RS 20 και την RP20 στη συγκεκριμένη φάση και προσπαθεί να εφαρμόσει μια τακτική damage limitation σε κάθε Grand Prix.

Τα υπέρ και τα κατά του καθενός

Ας ξεκινήσουμε από την πρωτοπόρο αυτή τη στιγμή Renault. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της ομάδας ακούει στο όνομα Daniel Ricciardo. Ο Αυστραλός είναι χαρισματικός οδηγός, φτασμένος και με εμπειρίες από πρωταθλητισμό και αυτή τη στιγμή ο καλύτερος από τους 6 που είναι στις ομάδες αυτές.

Πίσω του, διαθέτει μια εργοστασιακή ομάδα, η οποία πρόσφατα ανακοίνωσε πως αν και θα μετονομαστεί σε Alpine του χρόνου έχει σκοπό να παραμείνει για χρόνια στο project της Formula 1. Αυτό, σημαίνει κυρίως ένα πράγμα: ανενόχλητη διάθεση πόρων προς εξέλιξη.

Τα μείον της ομάδας στην παρούσα φάση είναι 2: Αρχικά, ο Esteban Ocon. Ο Γάλλος, που μας άφησε το 2018 με θετικότατες εντυπώσεις, δεν έχει ακόμα ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Λογικό βέβαια μέχρι ένα σημείο αν σκεφτεί κάποιος πως και πέρυσι ο Ricciardo, χωρίς κενό από τη δράση όπως αυτό του Ocon το 2019 δυσκολεύτηκε αρκετά να ενσωματωθεί στη Renault και να βρει τα κουμπιά του μονοθεσίου του.

Το μεγαλύτερο “κακό” όμως της ομάδας είναι η αναξιοπιστία της. 5 εγκαταλείψεις έχει να παρουσιάσει φέτος η ομάδα (1 ο Ricciardo και 4 ο Ocon). Εγκαταλείψεις που στις περισσότερες περιπτώσεις της στοίχησαν βαθμούς και πιθανότατα μια πιο άνετη θέση καθώς το πρωτάθλημα οδεύει προς τις τελευταίες στροφές του για φέτος.

Λίγο πιο δίπλα στα garage βρίσκεται η McLaren. Μια McLaren που τα τελευταία δύο χρόνια έχει να επιδείξει μια σταθερή αν και μερικές φορές εύθραυστη βελτίωση. Με τον Andreas Seidl στο τιμόνι της και τα οικονομικά της προβλήματα διευθετημένα, η ομάδα του Woking έχει μόνο έναν στόχο: να γυρίσει εκεί που βρισκόταν μέχρι το 2012 όπου κέρδιζε αγώνες και διεκδικούσε πρωταθλήματα.

Το μεγάλο ατού της ομάδας είναι φέτος το οδηγικό της δίδυμο. Αν και ακόμα κανείς εκ των Norris και Sainz δεν έχει τις εμπειρίες και τα βιώματα των Ricciardo και Perez, αποτελούν ένα δίδυμο πολύ αμφίρροπο δίνοντας από κοινού βαθμούς στην ομάδα, όταν οι άλλες δύο ομάδες δεν μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο έτσι εύκολα.

Επίσης, η τεχνογνωσία που διαθέτει η ομάδα της δίνει το δικαίωμα να διαθέτει το know how στις όποιες καταστάσεις αντιμετωπίσει με τις στρατηγικές της ομάδας τις περισσότερες φορές να είναι σωστές και να αποδίδουν τα μέγιστα όταν κρίνονται βαθμοί.

Στα μείον της ομάδας το γεγονός πως είναι πελάτες της Renault στους κινητήρες, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για γνώσεις και δουλειά πάνω στη μονάδα ισχύος, καθώς και τα pitstop, στα οποία δείχνει πως είναι από τις πιο μέτριες ομάδες του grid. Επίσης, και από πλευράς ατυχιών, η φετινή χρονιά δεν έχει σταθεί τυχερή για την ομάδα, με τους Norris και Sainz να μην τερματίζουν σε 3 περιπτώσεις και τον Sainz να μην εκκινεί καν σε άλλη μια (Βέλγιο). Στις εγκαταλείψεις, οι οδηγοί συνήθως δεν έφεραν υπαιτιότητα (εκτός από τον Sainz στη Ρωσία), όντας είτε ανήμποροι να αντιδράσουν στις περιπτώσεις που τους έτυχαν (εγκατάλειψη από μηχανολογικά του Norris στη Nurburgring, στοίβαγμα στην ευθεία/εκκίνησης τερματισμού στο Mugello του Sainz).

Αν και στους τελευταίους αγώνες δείχνει πως βρίσκεται λίγο πιο πίσω σε ορισμένες περιστάσεις από τις Renault και Racing Point, η σταθερότητά της μπορεί να αποτελέσει κρυφό χαρτί στη μάχη της 3ης θέσης.

Ας πάμε τώρα και στην ομάδα που φέτος έχει ξεσηκώσει τις μεγαλύτερες αντιδράσεις, τη Racing Point. Η ομάδα του Lawrence Stroll δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της για άνοδο στο grid παίρνοντας στοιχεία από τους καλύτερους (Mercedes). Το εάν αυτό είναι ηθικό και νόμιμο δεν είναι της παρούσης, το αποτέλεσμα όμως είναι η Racing Point να διαθέτει συνολικά το πιο δυνατό μονοθέσιο από τις τρεις ομάδες.

Με τον ιδιοκτήτη της να είναι πρόθυμος να βάλει το χέρι στην τσέπη όποτε χρειάζεται, και ένα νέο εργοστάσιο να έρχεται για την ομάδα, η Racing Point (Aston Martin από του χρόνου) σίγουρα ήρθε για να μείνει.

Ο δρόμος ωστόσο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα για την ροζ ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, το προσωπικό και η τεχνογνωσία που διαθέτει αυτή τη στιγμή υστερούν αυτών της Renault και της McLaren καθώς τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα αλλά όχι τη γνώση. Επίσης, η λύση της συνεργασίας του Perez προς χάριν του Sebastian Vettel σίγουρα δεν έγινε υπό τις ίδιες συνθήκες με αυτές που θα φύγουν και οι Ricciardo και Sainz από τις ομάδες τους. Ο Μεξικανός από τη μια σίγουρα είναι “ξενερωμένος” που εκδιώχθηκε έτσι ενώ είναι ξεκάθαρα πιο έμπειρος και καλύτερος αυτή τη στιγμή από τον teammate του αλλά από την άλλη είναι και αποφασισμένος να δείξει στην ομάδα το τί θα χάσει από το 2021.

Και πάμε και στο κεφάλαιο Stroll. Ο Καναδός σίγουρα έχει ταλέντο και μάλιστα πολύ. Είναι δεδομένο πως κανείς από τους 20 οδηγούς της F1 αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται εκεί χωρίς να έχει οδηγικά προσόντα. Η οικονομική δυνατότητα του πατέρα του σίγουρα του έχει ανοίξει πολλές πόρτες, όμως φέτος ο Stroll είναι βελτιωμένος, καθώς νιώθει και την ομάδα δική του. Η χρονιά του ξεκίνησε καλή, το βάθρο στη Monza ήταν επιστέγασμα αυτού, όμως στους τελευταίους αγώνες τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Κάτι οι εγκαταλείψεις (Mugello), κάτι η ασθένεια που τον έθεσε εκτός αγώνα (Eifel) κάτι τα οδηγικά λάθη (Portimao και Imola), ο Καναδός και φέτος έριξε νερό (άθελα του και μη) στον μύλο της επίκρισης. Σίγουρα η Racing Point θα πρέπει να πάρει βαθμούς και από τους δύο οδηγούς της στα εναπομείναντα Grand Prix ώστε να μετουσιώσει το πλεονέκτημα της RP20 σε βαθμούς.

Μια head-to-head ανάλυση

Για να γίνει λίγο πιο εύκολη μια πρόβλεψη του πώς ίσως να εξελιχθούν τα πράγματα εξετάζουμε σε αυτό το σημείο δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η μέχρι τώρα φόρμα των ομάδων και το άλλο είναι οι 4 αγώνες που απομένουν.

Αρχικά, βάλαμε τους βαθμούς των ομάδων αθροιστικά σε ένα Excel, και τα αποτελέσματα είναι τα παρακάτω:

Αυτό που μπορεί να φανεί είναι πως τη μεγαλύτερη φόρα αυτή τη στιγμή την έχει η Renault. Από την Ισπανία και ύστερα είναι αυτή που σταθερά ανεβαίνει σε κάθε αγώνα με όλο και καλύτερο ρυθμό. Η McLaren, μετά τη Monza παρουσίασε μια καμπή δύο αγώνων που ίσως της στοιχίσει, καθώς εάν συνέχιζε και εκεί ένα σταθερό σερί βαθμολογήσεων να βρισκόταν σε μια πιο άνετη θέση αυτή τη στιγμή. Η Racing Point έχει επίσης σταθερά ανοδική πορεία και αυτό που δείχνει πως πληρώνει μέχρι στιγμής είναι η αφαίρεση των 15 βαθμών στην αρχή της σεζόν και η αδυναμία της να φέρει το ισχυρότερο από τα τρία μονοθέσια σε καλύτερες θέσεις (μικρότερη ή το πολύ ίση κλίση στις καμπύλες με τη Renault στους τελευταίους αγώνες.

Ας δούμε τώρα και τους αγώνες που απομένουν. Πρώτη είναι μια άφιξη από τα παλιά, αυτή της Τουρκίας. Το Istanbul Park είναι μια πίστα σύγχρονη, με δύο μεγάλες ευθείες που ευνοούν τους καλούς κινητήρες, αρκετές στροφές μέτριων και μεγάλων στροφών. Σε τέτοιες συνθήκες, όλες οι ομάδες έχουν δείξει πως τα πάντα αρκετά καλά φέτος με τη μάχη να κρίνεται κυρίως στο ποιος θα καταταγεί ψηλότερα και ποιος θα αποφύγει τα λάθη.

Το Μπαχρέιν φέτος θα συμμετάσχει με δύο Grand Prix. Το ένα απ’ αυτά είναι η γνώριμη χάραξη που υπάρχει τόσα χρόνια στο καλεντάρι ενώ η δεύτερη θα είναι μια εξωτερική χάραξη που θα θυμίζει την οβάλ χάραξη από τα Nascar. Ο πρώτος αγώνας έχει καλές ομοιότητες με την Τουρκία (πίστες Tilke γαρ), άρα θα είναι λογικά μια από τα ίδια εάν δεν υπάρξουν εκπλήξεις. Το μόνο που αλλάζει είναι πως ο αγώνας θα είναι νυχτερινός, άρα οι θερμοκρασίες αναμένεται να αποτελέσουν πρόβλημα για τις ομάδες. Γενικά, η McLaren φέτος έχει δείξει πως έχει ένα πλεονέκτημα στην καλύτερη προθέρμανση των ελαστικών.

Η δεύτερη χάραξη, επίσης νυχτερινή, θα είναι με το πόδι κολλημένο στο γκάζι, με τους χρόνου να αναμένονται ακόμα και κάτω από λεπτό. Το καλύτερο δείγμα σύγκρισης σε αυτό (Monza) δείχνει να ταιριάζει στη McLaren λίγο περισσότερο, αν και η Renault λόγω κινητήρα αναμένεται επίσης καλή. Ο κινητήρας Mercedes της Racing Point σίγουρα θα βοηθήσει την ομάδα, αλλά θα πρέπει να συνδυαστεί με ένα κατάλληλο στήσιμο στις πτέρυγες.

Τέλος, έχουμε το Άμπου Ντάμπι. Ακόμα μια πίστα Tilke (ω του θαύματος) πέρυσι έδωσε προσπεράσεις μόνο σε ζώνες DRS, με το υπόλοιπο τμήμα της πίστας να μην ευνοεί την προσκόλληση των μονοθεσίων με τα μπροστινά τους. Λίγο πολύ, πάλι οι κινητήρες θα κληθούν να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα μαζί με ένα low drag αεροδυναμικό πακέτο. Ίσως στο τελευταίο Renault και McLaren να έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα έναντι της Mercedes.

Συμπέρασμα

Η αλήθεια είναι πως ο καθένας μπορεί να δώσει όποια πρόβλεψη θέλει για τη μάχη της 3ης θέσης των Κατασκευαστών, και δεν θα έχει και άδικο. Οι τρεις ομάδες παλεύουν με νύχια και με δόντια φέτος για το ποια θα βρεθεί στο top-3 και η μεταξύ τους διαφορά έχει συγκλίνει πολύ στους τελευταίους αγώνες. Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι πως το momentum της Renault είναι αρκετό μαζί με το ταλέντο του Daniel Ricciardo ώστε να φέρουν τη γαλλική φίρμα στην 3η θέση. Ωστόσο, ξέχωρα από τη Renault, ο νικητής αναμένεται να είναι ένας και αναφέρομαι σε όλους τους φιλάθλους που θα δουμε τους αγώνες αυτούς, και αναμφίβολα θα παρακολουθήσουμε μάχες, ανατροπές και ίσως απογοητεύσεις που θα θυμόμαστε για καιρό.