Το 2024 με μια ματιά – Red Bull

Από τα ψηλά στα (σχετικά) χαμηλά για τη Red Bull, που κέρδισε και έχασε μέσα στο 2024 και άνοιξε πολλά μέτωπα με το μέλλον.

Αν τον Απρίλιο ρωτούσε κάποιος πως θα εξελισσόταν η σεζόν, η απάντηση των περισσοτέρων θα ήταν ένα αρκετά σίγουρο, και μάλλον αρκετά βαριεστημένο, «η Red Bull και ο Verstappen θα τα πάρουν όλα» ή κάποια αντίστοιχη δήλωση. Με τέσσερις νίκες στους πέντε πρώτους αγώνες – και τη μοναδική απώλεια να έρχεται από πρόβλημα αξιοπιστίας, κάτι που είχε σχεδόν ξεχαστεί ως ιδέα από τους Ταύρους – ο Max Verstappen έδειχνε καθ’οδόν προς έναν άνετο τέταρτο τίτλο, με τον Sergio Perez να δείχνει προς έναν εξίσου εύκολο θρίαμβο στους Κατασκευαστές, κάνοντας το 1-2 σε τρεις από αυτές τις νίκες και ολοκληρώνοντας τρίτος σε άλλη μία. Η λογική υπαγόρευε μία κατεύθυνση.

Αυτήν τη φορά όμως, η Red Bull δεν έφτασε καν στην πηγή. Η άνοδος της McLaren ήταν κάτι εκτός του ελέγχου του Milton Keynes. Η διατήρηση του Perez στο κόκπιτ όμως ήταν δική τους επιλογή, την οποία πλήρωσαν. Και εκεί που σίγουρα έφεραν την πλήρη ευθύνη ήταν στην εξέλιξη του δικού τους μονοθεσίου.

Έπιασαν ταβάνι; Επηρεάστηκαν υπέρ του δέοντος από τη σταδιακή απομάκρυνση του Adrian Newey; Όποιες και αν ήταν οι αιτίες, μέσα στη χρονιά η Red Bull επέδειξε ρυθμό βελτίωσης απαγορευτικά χαμηλό για διεκδικητή πρωταθλήματος. Το μεγάλο αρχικό τους προβάδισμα και ο Verstappen κάλυψαν μέχρι ενός σημείου το χαμένο έδαφος, αλλά η πραγματικότητα δε θα μπορούσε να μείνει κρυφή για πολλή. Οι φαινομενικά μικρές αδυναμίες που παρουσιάστηκαν στο Μαϊάμι και οι ανησυχίες που διασκέδασε ο Ολλανδός κερδίζοντας αργότερα σε Καναδά και Ισπανία επιδεικνύοντας μεγαλύτερη πειθώ από όση πραγματικά άξιζε το μονοθέσιο είχαν γίνει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού ξεκάθαρες απειλές. Η McLaren ήταν ξεκάθαρα ταχύτερη, η Ferrari τουλάχιστον ισοδύναμη και οι αντιδράσεις σε πρακτικό επίπεδο ανύπαρκτες.

Από κάποιες απόψεις, η Red Bull ήταν από τις χειρότερες σε απόδοση ομάδες το 2024. Σκληρή και ίσως υπερβολική δήλωση για το σύνολο στο οποίο ανήκει ο φετινός Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Το σύνολο αυτό όμως βρέθηκε επίσης μέσα σε ένα χρόνο από τους 860 στους 589 βαθμούς, από τον τίτλο Κατασκευαστών στην τρίτη θέση και από μια άπιαστη πρωτοπορία σε μια διαρκή κατηφόρα. Το πρόβλημα με τη Red Bull φέτος δεν ήταν μόνο ότι οι ανταγωνιστές της την πλησίασαν και την ξεπέρασαν. Ήταν ότι σε κανένα σημείο δε φάνηκε δείγμα ανάκαμψης. Οι άλλες ομάδες έκαναν βήματα εμπρός. Η Red Bull έμενε στάσιμη ή έκανε βήματα πίσω. Η απαγόρευση του λεγόμενου mini DRS και η επιβράδυνση, μετά από κάποιο διάστημα, των εξελίξεων στη McLaren ήταν οι λόγοι που οι Ταύροι δεν είδαν τις διαφορές να αυξάνονται μέχρι και τον τελευταίο αγώνα. Ανεπαρκείς ή ανύπαρκτες αναβαθμίσεις, αβεβαιότητα και κάποιος εκνευρισμός ήταν τα μηνύματα από το Milton Keynes για αρκετούς μήνες.

Η υπόθεση Perez δε διευκόλυνε τα πράγματα. Ο Μεξικάνος έκανε ένα σχετικά καλό ξεκίνημα, αλλά τα πράγματα γρήγορα άρχισαν να παίρνουν αρνητική τροπή. Ο δικός του κατήφορος ήταν ακόμα πιο απότομος και αμετάκλητος από της ομάδας και αυτό όταν τον χρειάζονταν περισσότερο. Για άλλη μια χρονιά δεν ήταν σε καμία περίπτωση στο επίπεδο του Verstappen, αλλά η αβυσσαλέα διαφορά σε στιγμές κρίσιμες, οι αποκλεισμοί του στις κατατακτήριες, η αδυναμία του ακόμα και να βαθμολογηθεί σε κάποιες περιπτώσεις, όλα αυτά είχαν σημαντικό μερίδιο στην κατάληξη της Red Bull. Καλύτερες επιδόσεις από τον Perez ίσως και πάλι να μην έδιναν τον τίτλο στη Red Bull, αλλά τα τελικά αποτελέσματα μάλλον θα ήταν αρκετά πιο οριακά αν είχε έστω μια συγκομιδή βαθμών πιο κοντά σε αυτήν των οδηγών της Mercedes, αν αναλογιστεί κανείς ότι καλύτεροι τερματισμοί ενδεχομένως να αφαιρούσαν και από τους αντιπάλους της ομάδας. Το ότι στο τέλος της σεζόν όχι μόνο ήταν σαφώς πίσω και από τα δύο ασημένια βέλη, αλλά και ότι απείχε από τον Lewis Hamilton σχεδόν τόσο όσο απείχε από τον Fernando Alonso και μια Aston Martin που δεν μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τις τέσσερις πρώτες ομάδες ούτε στις καλύτερες ημέρες της λέει πολλά.

Στον αντίποδα φυσικά, η Red Bull είχε τον Verstappen. Μπορεί οι πολλοί εχθροί του να μην το παραδεχτούν ποτέ, αλλά ο Ολλανδός, όταν τουλάχιστον έμενε μακριά από πρακτικές συγκρουόμενων (στο Μεξικό ειδικά τα τεκταινόμενα ήταν απαράδεκτα), ήταν μάλλον ο καλύτερος οδηγός στο grid και συνδημιουργός της δικής του επιτυχίας. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το αρχικό του πλεονέκτημα, τις μεταγενέστερες συγκυρίες αλλά και τα λάθη των αντιπάλων του, ελαχιστοποίησε τις απώλειες και τελικά σφράγισε τον τίτλο με μια επίδειξη δύναμης στη βρεγμένη Βραζιλία, μια από τις κορυφαίες στιγμές του 2024. Θα μπορούσε να έχει συμπεριφερθεί καλύτερα εντός πίστας και σίγουρα δεν ήταν εντελώς αλάνθαστος. Αλλά στον τομέα των αποτελεσμάτων πολύ λίγα παραπάνω θα μπορούσε να έχει κάνει και αυτό τελικά ήταν που του έδωσε τον τίτλο απέναντι στον Lando Norris, που ήταν μεν ταχύτερος το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, αλλά υπέπεσε σε περισσότερα λάθη και ατυχίες.

Στο μηχανοκίνητο αθλητισμό όμως και ειδικά στη Formula 1 ένας οδηγός δε φέρνει την άνοιξη, ακόμα και αν πρόκειται για κάποιον στο επίπεδο του Verstappen. Και η Red Bull βρίσκεται αυτήν τη στιγμή σε αρκετά φθινοπωρινή περίοδο, με το χειμώνα να καραδοκεί. Απαντήσεις πρέπει να βρεθούν, λύσεις πρέπει να δοθούν, προσεγγίσεις και κατευθύνσεις πρέπει να αλλάξουν για να αλλάξουν μαζί και οι τύχες της ομάδας.

Και το πρόβλημα του δεύτερου οδηγού παραμένει. Μπορεί ο Perez να είδε τελικά την πόρτα της εξόδου, αλλά η διαχείριση του θέματος από τη Red Bull είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενη. Ο Perez θα έπρεπε να έχει φύγει νωρίτερα, η στροφή προς τον Daniel Ricciardo έμοιαζε, βάσει των αποτελεσμάτων του στη McLaren, περισσότερο συναισθηματική και νοσταλγική παρά λογική και τελικά κατέληξε σε αδιέξοδο, ο Carlos Sainz δεν αποτέλεσε ποτέ έστω επιλογή και όταν η κατάσταση… ξέμεινε με τους Yuki Tsunoda και Liam Lawson, αυτός που τελικά πήρε την προαγωγή ήταν ο οδηγός με λιγότερη από μισή συνολική σεζόν εμπειρίας. Ο Lawson μπορεί φυσικά να διαψεύσει και να αποδειχθεί ικανά ανταγωνιστικός, υπάρχουν και αυτοί που θα σχολιάσουν δηκτικά ότι δεν απαιτούνται και πολλά για να είναι κάποιος καλύτερος από τον φετινό Perez, αλλά η πραγματικότητα δεν παύει να είναι ότι ένας οδηγός με οριακά διψήφιο αριθμό αγώνων στο ενεργητικό του, που δεν ήταν εφάμιλλος του Tsunoda στο ίδιο μονοθέσιο, θα κάνει την πρώτη του πλήρη σεζόν στη Formula 1 οδηγώντας μια Red Bull και έχοντας ως ομόσταβλο τον Verstappen.

Η πίεση είναι μεγάλη και το να είναι κάποιος απλά «καλύτερος από τον Perez» δεν επαρκεί σε αυτό το σημείο. Η Red Bull δεν απολαμβάνει το πλεονέκτημα που είχε το 2022 και ειδικά το 2023. Είναι αυτή που χάνει τώρα και για να επανέλθει θα χρειαστεί και τους δύο οδηγούς της. Ο Lawson μπορεί να αποδειχθεί από μηχανής θεός, αλλά είναι πιθανότερο να καταλήξει τροχοπέδη ή απλά ανεπαρκής. Τα πράγματα είναι πολύ αβέβαια στο Milton Keynes και ό,τι και αν κάνουν αυτόν το χειμώνα θα πρέπει να ικανοποιήσει σημαντικές απαιτήσεις και να καλύψει μπόλικο χαμένο έδαφος. Το αν θα το καταφέρουν είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό που θα παίξει κομβικό ρόλο στις εξελίξεις του 2025. Αυτήν τη στιγμή πάντως, υπάρχουν εύλογες αμφιβολίες.