Τι μέλλει γενέσθαι (μέρος 1ο)

Όταν έπεσε η πρώτη καρό σημαία της σεζόν στο Μπαχρέιν, άφησε πίσω της μια ατμόσφαιρα αναμονής, ανυπομονησίας και προσδοκιών. Οι απόψεις μπορεί να διίσταντο όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και επιτυχία των νέων κανονισμών, αλλά η ολοφάνερη πτώση της Mercedes και του Lewis Hamilton από την κατηγορία των νικητών σε συνδυασμό με την ξεκάθαρη άνοδο της Ferrari έδωσε βάσιμες ελπίδες ότι η χρονιά θα είχε μια σκληρή μάχη και για τους δύο τίτλους, μάχη στην οποία μετά από καιρό δε θα είχαν λόγο οι Γερμανοί, και στην οποία μετά από αρκετά χρόνια θα συμμετείχε με αξιώσεις και η Scuderia, ίσως μάλιστα ως το φαβορί. Όντας και ο ίδιος οπαδός του Cavallino Rampante, μπορώ, τουλάχιστον εκ μέρους μου, να μιλήσω για ενθουσιώδη προδιάθεση.

Η επιστροφή της δημοφιλέστερης ομάδας του σπορ στην κορυφή, η προοπτική της μάχης των μεγάλων ταλέντων του σήμερα Max Verstappen και Charles Leclerc για το Πρωτάθλημα Οδηγών και μια πολλά υποσχόμενη και φαινομενικά αμφίρροπη μάχη πιο πίσω στο grid, με την Alpine να ακολουθεί ανοδική πορεία και τις Alfa Romeo και Haas να δείχνουν ικανές να διεκδικήσουν βαθμούς σε σταθερή βάση, έθεσαν τα θεμέλια για μια χρονιά σκληρού ανταγωνισμού.

Φυσικά, τα πράγματα δεν εκτυλίχθηκαν έτσι. Όχι ότι πολλοί αγώνες δεν αποδείχθηκαν εντυπωσιακοί και κρίθηκαν, ή θα μπορούσαν να κριθούν, στο νήμα, αλλά η τροπή που πήρε τελικά η ιστορία δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες για την πτώση της αυλαίας. Σωρεία λαθών της Ferrari, κυρίως εκ μέρους της ομάδας αλλά και με σημαντική ευθύνη των οδηγών της, μια εξαιρετική, σχεδόν αλάνθαστη Red Bull και ένας Verstappen αποφασισμένος να πείσει κάθε αμφισβητία του περσινού αποτελέσματος ότι αυτήν την περίοδο είναι ο καλύτερος οδηγός στο grid συνδυάστηκαν ώστε, πριν καν φτάσει το καλοκαιρινό διάλειμμα, η υπόθεση τίτλος σε επίπεδο Οδηγών και Κατασκευαστών να φαντάζει τελειωμένη υπόθεση.

Χαμηλότερα στην κατάταξη, τα πράγματα δε διαφέρουν πολύ. Haas και Alfa Romeo, μετά τα πυροτεχνήματα των πρώτων αγώνων, έχουν πλέον εμφανώς υποχωρήσει, αφήνοντας τις θέσεις που δεν καταλαμβάνουν Red Bull, Ferrari και Mercedes να είναι κατά κύριο λόγο υπόθεση της Alpine και της McLaren, ή τουλάχιστον του Norris. Η αραιή παρουσία των υπόλοιπων ομάδων στη βαθμολογούμενη δεκάδα, όπου συνήθως, ακόμα και αν ανελιχθούν ως εκεί, θα εξασφαλίσουν πολύ λίγους βαθμούς, έχει σε μεγάλο βαθμό αφήσει το δεύτερο μισό των Κατασκευαστών έρμαιο των θέσεων που τους έδωσαν τα όποια υψηλότερα αποτελέσματά τους το πρώτο τρίτο του 2022, και μόνο μια απίθανη επάνοδος ή αποτελέσματα σαφώς ανώτερα του μέσου όρου μπορούν να αλλάξουν κάτι ριζικά. Alpine και McLaren θεωρητικά έχουν πιο ευαίσθητες ισορροπίες, αλλά με τον Daniel Ricciardo να είναι άφαντος όλη τη σεζόν και να μη δείχνει οποιοδήποτε σημάδι ανάκαμψης (ούτε συμβόλαιο δεν έχει πλέον) και τον Fernando Alonso να κάνει επίδειξη δύναμης τελευταία που φαίνεται να τον ευνοεί επιτέλους και η τύχη (ύστερα από ένα εφιαλτικά άτυχο ξεκίνημα στη σεζόν), οι πιθανότητες να καλύψει ο Norris μόνος του το κενό ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι μηδαμινές.

Ίσως ειρωνικά, η πιο αμφίρροπη μάχη που δίνεται αυτήν τη στιγμή σε επίπεδο Κατασκευαστών είναι ανάμεσα σε Ferrari και Mercedes. Με τη Red Bull να έχει εξαφανιστεί στο βάθος του ορίζοντα, τους Ιταλούς να εξακολουθούν να κάνουν κάθε προσπάθεια να υπονομεύσουν τα φυσικά πλεονεκτήματα του μονοθεσίου τους με κάκιστες στρατηγικές και τα ασημένια βέλη να εκμεταλλεύονται, ως επί το πλείστον στο έπακρο, τις ευκαιρίες που τους δίνονται και τα λάθη των αντιπάλων τους, κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια ότι το τέλος της σεζόν θα βρει τη Scuderia δεύτερη. Το Grand Prix Ολλανδίας έδωσε 19 βαθμούς στη Ferrari και 30 στη Mercedes. Με τη διαφορά μεταξύ τους να βρίσκεται μόλις στους 30, προφανώς τα περιθώρια λάθους είναι μικρά. Δύο ή τρεις τέτοιοι αγώνες και η Mercedes θα βρεθεί δίπλα στη Ferrari, την ομάδα που, στους πρώτους αγώνες της σεζόν, έδειχνε αν όχι φαβορί, τουλάχιστον ικανή να διεκδικήσει και τους δύο τίτλους.

Συνολικά πάντως, η κατάταξη δείχνει εντυπωσιακά σταθερή αν αναλογιστεί κανείς πόσοι αγώνες απομένουν. Και με το πέρας των καλοκαιρινών διακοπών έχουμε μπει πλέον στην περίοδο που οι περισσότερες ομάδες ζυγίζουν ή έχουν ήδη ζυγίσει τις προτεραιότητές τους και αποφασίζουν την πορεία που θα ακολουθήσουν εξελικτικά τους επόμενους μήνες και αν θα επικεντρωθούν στο υπόλοιπο της χρονιάς ή θα ρίξουν το βάρος και τις ελπίδες τους στην επόμενη.

Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Οι πιο εύκολες υποθέσεις για το συγκεκριμένο ερώτημα μπορούν να γίνουν γύρω από τους πρωτοπόρους και ουραγούς.

Με ένα υγιέστατο προβάδισμα σε Οδηγούς και Κατασκευαστές και την κατάκτηση και των δύο τροπαίων λίγο πολύ εξαφαλισμένη εκτός εξωφρενικής πτώσης σε απόδοση και επιδόσεις ή κακοτυχία επιπέδου Κογιότ στα Looney Tunes, οι Ταύροι έχουν αυτήν τη στιγμή το περιθώριο να ασχοληθούν με το 2023, δίνοντας μόνο την ελάχιστη προσοχή στο υπόλοιπο του 2022. Με την ποιότητα που έχουν επιδείξει ως ομάδα και το επίπεδο του Verstappen σε δυσθεώρητα ύψη, μπορούν να αρχίσουν να διολισθαίνουν προς τα πίσω και παρ’όλα αυτά να διατηρηθούν επικεφαλής μέχρι το τέλος. Εκτός αν η ομάδα είναι αποφασισμένη να δώσει στον ασταθή Sergio Perez κάθε βοήθεια για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στους Οδηγούς, δεν υπάρχει λόγος άγχους για οτιδήποτε.

Στο άλλο βαθμολογικό άκρο, η Williams φαίνεται να έχει κάνει κάποια πρόοδο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά φέτος είναι και πάλι αδιαμφισβήτητα η τελευταία ομάδα. Ο Alex Albon μπορεί να έχει διαδεχτεί τον George Russell ως Mr. Saturday και να ξεκλέβει κάποιους βαθμούς όταν το επιτρέπουν οι περιστάσεις, αλλά ρεαλιστικά η Williams δεν πρόκειται να απειλήσει για την ένατη θέση των Κατασκευαστών εκτός αν βρεθούν πάλι ουρανοκατέβατοι μισοί βαθμοί δεύτερης θέσης από έναν αγώνα που δεν έγινε ποτέ. Και αυτά δε συμβαίνουν (ευτυχώς) κάθε χρόνο. Η ομάδα μπορεί, χωρίς τύψεις, να στρέψει το βλέμμα της προς το 2023 και να ασχοληθεί με το να κλείσει την ψαλίδα, η οποία ευτυχώς δεν είναι ακόμα τόσο μεγάλη όσο στο πρόσφατο παρελθόν.

Μια άλλη ομάδα που μπορεί να κοιτάξει με σχετική ασφάλεια το μέλλον είναι η Alfa Romeo. Με 17 βαθμούς διαφορά από μια Haas που, ακόμα και με τις πρόσφατες αναβαθμίσεις της, φαίνεται να έχει τελματώσει ή τουλάχιστον να μην έχει σημαντική πρόοδο και ένα ανυπέρβλητο χάσμα 50 βαθμών, σχεδόν όσο η μέχρι τώρα συγκομιδή της, να τη χωρίζει από τη McLaren, η Alfa Romeo μοιάζει να έχει την έκτη θέση στην τσέπη της. Πράγμα που μεταφράζεται σε μια πιο εύκολη στροφή στο 2023. Και αν τελικά πραγματοποιηθεί η φημολογούμενη σύνδεση με την Audi, μια τέτοια κίνηση γίνεται ακόμα πιο λογική.

Κάπως πιο ασαφής είναι η κατάσταση για McLaren και Alpine. Με τη διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες να είναι στους 24 βαθμούς και τους Βρετανούς να έχουν ουσιαστικά μόνο έναν οδηγό, η ζυγαριά φαίνεται να γέρνει προς τη μεριά των Γάλλων. Παράλληλα, καμία από τις δυο ομάδες δεν έχει περαιτέρω δυνατότητες ανόδου ή πτώσης. Η Mercedes είναι άπιαστη και η Alfa Romeo μόνο με θαύμα θα μπορέσει να πλησιάσει. Αλλά με τον Norris να είναι ικανός να διεκδικήσει best of the rest τιμές σε καλές μέρες και τα δύο μονοθέσια να βρίσκονται αρκετά κοντά σε απόδοση επί του συνόλου, ούτε Alpine ούτε McLaren μπορούν να ολιγωρήσουν. Οι βαθμοί της πέμπτης και της έκτης θέσης είναι αρκετοί και ο τερματισμός εκεί κάθε άλλο παρά απίθανος για δυο ομάδες που καιροφυλακτούν, έτοιμες να εκμεταλλευτούν το παραμικρό στραβοπάτημα των τριών πρώτων. Ο Norris, έχοντας δείξει κατ’επανάληψιν ότι είναι ικανός να αποδώσει στο μέγιστο βαθμό που του επιτρέπει το αυτοκίνητο και ακόμα παραπέρα, μπορεί να ροκανίσει τη διαφορά αν του δοθεί η ευκαιρία να πλασαριστεί τακτικά πίσω από Ferrari, Red Bull και Mercedes. Η Alpine δεν μπορεί να αγνοήσει εντελώς αυτόν τον κίνδυνο ούτε η McLaren να απορρίψει ολικά τις σχετικές ευκαιρίες. Και τα δύο γκαράζ έχουν αρκετά περιθώρια να κοιτάξουν προς το μέλλον, το οποίο εξάλλου έχει νέους οδηγούς και πλάνα πέραν του τεχνολογικού μέρους και απαιτεί ως εκ τούτου επιπλέον προσοχή. Αλλά η πλήρης απαγκίστρωση από το παρόν ενέχει κινδύνους.

Σε ανάλογες συνθήκες βρίσκονται και Haas, AlphaTauri και Aston Martin, αν και εδώ οι ισορροπίες αποδεικνύονται τελικά πιο τεταμένες. Το γεγονός ότι λιγότεροι από 10 βαθμοί χωρίζουν την έβδομη Haas από την ένατη Aston Martin δεν είναι από μόνο του αρκετό για να δικαιολογήσει τόση αβεβαιότητα, αν αναλογιστεί κανείς πόσο λίγους βαθμούς έχουν συλλέξει και οι τρεις ανταγωνιστές τους τελευταίους πέντε αγώνες, με την έκτη θέση του Mick Schumacher να είναι η μόνη περίπτωση αποτελέσματος με πραγματική βαρύτητα. Αλλά το ότι οι συνολικές διαφορές είναι τελικά τόσο μικρές καθιστά τη μάχη, ακόμα και για τη δέκατη θέση σε έναν αγώνα, μιας κάποιας σημασίας, καθώς, έστω και οριακά, η απόσταση μπορεί να καλυφθεί αν κάποια εκ των τριών ομάδων αποδειχθεί σταθερά ανώτερη το υπόλοιπο της σεζόν. Το ενδεχόμενο ενός απρόσμενα καλού αποτελέσματος, λόγω εγκαταλείψεων, βροχής, καλής στρατηγικής και σχετικών συγκυριών, είναι επίσης ανοιχτό και ιδιαίτερα δελεαστικό ή αντίστοιχα πολύ αγχωτικό. Η έκλαμψη μιας πέμπτης ή έκτη θέσης είναι ίσως απίθανη αλλά κάθε άλλο παρά αδύνατη στην παρούσα φάση για οποιαδήποτε από τις τρεις ομάδες και αν προκύψει κάτι τέτοιο μπορεί να αλλάξει ριζικά τις ισορροπίες ανάμεσά τους.

Είναι ιδανικό τα τρία γκαράζ να εργάζονται πυρετωδώς για τη δημιουργία αυτής της δυνατότητας; Μάλλον όχι. Η Formula 1 είναι γεμάτη απρόβλεπτες καταστάσεις, αλλά είναι και προβλέψιμη ως ένα βαθμό και είναι εμφανές ότι ανάμεσα σε Haas, AlphaTauri και Aston Martin η μάχη αυτήν τη στιγμή δίνεται κυρίως για ψίχουλα. Τα ψίχουλα όμως έχουν αξία εδώ και το να προσγειωθεί τυχαία κάποιο ξεροκόμματο είναι απτό ενδεχόμενο. Μια σημασία στο υπόλοιπο της φετινής χρονιάς πρέπει να δοθεί λοιπόν. Αλλά συνολικά, η επόμενη σεζόν μάλλον θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα και για τις τρεις ομάδες.

Εκεί που τα πράγματα γίνονται πραγματικά θολά είναι με Ferrari και Mercedes. Η διαφορά ανάμεσά τους είναι οριακά μεγαλύτερη από αυτήν της Alpine με τη McLaren, μόνο που εδώ οι ομάδες μάχονται τακτικά για θέσεις στο βάθρο και το αντίστοιχα μεγαλύτερο ποσό βαθμών. Θεωρητικά, η Ferrari θα έπρεπε να έχει το πάνω χέρι σε αυτήν τη σύγκρουση, αλλά οι Κόκκινοι έχουν κάνει τα αδύνατα δυνατά φέτος για να χάσουν βαθμούς. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί την ομάδα που «εμπνεύστηκε» τις επιλογές πίσω από Μεγάλη Βρετανία και Ουγγαρία ή που διαχειρίστηκε όπως διαχειρίστηκε την Ολλανδία; Μάλλον ούτε και οι ίδιοι εμπιστεύονται τους εαυτούς τους και δε νομίζω ο Binotto να πείθει κανένα με τις διαρκείς «καθησυχαστικές» δηλώσεις του. Στον αντίποδα, η Mercedes έχει σαφώς μειώσει τη διαφορά σε επίπεδο μονοθεσίου καθώς προχωρά η σεζόν, έχοντας πλέον τη δυνατότητα να κοιτά ακόμα και στα ίσα την αντίπαλό της όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες και παράλληλα έχει αποδειχτεί τρομακτικά αποτελεσματική στο να μαζεύει όσα αφήνει στο τραπέζι η Ferrari.

Ο δεύτερος μπορεί να είναι ο πρώτος χαμένος αλλά η θέση δεν παύει να έχει ιδιαίτερη σημασία και αυτήν τη στιγμή τα πάντα είναι ανοιχτά. Η Ferrari βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και θα πρέπει να διατηρηθεί μπροστά από τη Mercedes εξελικτικά ή να κάνει μεγάλα άλματα σε επίπεδο ομαδικής ποιότητας προκειμένου να παραμείνει δεύτερη έως το τέλος της σεζόν. Η Mercedes επίσης δεν αγνοεί τις δυνατότητες που της δίνονται. Αυτήν τη στιγμή είναι καλύτερη ως ομάδα και αν κρατηθεί κοντά ή και ξεπεράσει το μονοθέσιο της Scuderia, μπορεί να προσπαθήσει με αξιώσεις για τη δεύτερη θέση στους Κατασκευαστές. Αν υπάρχουν δυο ομάδες που οφείλουν να δώσουν προτεραιότητα στη φετινή σεζόν μέχρι και τον τελευταίο αγώνα, είναι αυτές.

Τι περιθώρια κινήσεων έχουν οι κατασκευαστές του grid λοιπόν και με πόση αισιοδοξία μπορούν να ατενίζουν το 2023; Διαβάστε στο δεύτερο μέρος του άρθρου.