Προορισμός: Spielberg

Η ιστορία του αυστριακού Grand Prix ξεκινά, όπως με τα περισσότερα Grand Prix, με μια τοπική ομάδα λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού το 1950. Δημιούργησαν μία απλή πίστα σχήματος L με κώνους και μπάλες σανού στην πόλη του Zeltweg. Ο πρώτος αγώνας που πραγματοποιήθηκε εκεί το 1958, για τα διεθνή σπορ αυτοκίνητα, κερδήθηκε από τον Wolfgang von Trips με μια Porsche, αλλά αν και η εξαιρετικά ανώμαλη άσφαλτος είχε κριτική από κάποιους, η πίστα φιλοξένησε δύο γύρους της Formula2 το 1959 και το 1960. Οι διοργανωτές, ωστόσο, ονειρευόταν να φιλοξενήσουν έναν αγώνα Formula1, και το 1961 και το 1963, στο Zeltweg οργάνωσαν εκδηλώσεις εκτός πρωταθλήματος, που κέρδισαν ο Innes Ireland και ο Jack Brabham, αντίστοιχα.

Το ενδιαφέρον που τα γεγονότα αυτά είχαν στην Αυστρία οδήγησαν στην άνοδο του αυστριακού σούπερ σταρ Jochen Rindt. Με τον Rindt να ανεβαίνει προς τις τάξεις της F1, το Zeltweg πίεσε για έναν αγώνα πρωταθλήματος, και το 1964 πραγματοποιήθηκε το όνειρο, με τον Lorenzo Bandini να διεκδικεί τη μία και μόνη νίκη του στο άθλημα. Το 1965 η Formula1 αποφάσισε να μην επιστρέψει, αλλά το sportscar event έγινε και κέρδισε ο τοπικός ήρωας Rindt με μια Ferrari.

Η επιτυχία του Rindt, σε συνδυασμό με ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον στην F1, οδήγησε σε αρκετή χρηματοδότηση δημιουργίας μίας πίστας. Η Osterreichring βρισκόταν σε μια φυσική κοιλάδα και έγινε μία από τις ταχύτερες πίστες στον κόσμο. Εντυπωσιακές στροφές, υπέροχη αισθητική και απαίτηση για τις δεξιότητες του οδηγού ήταν τα στοιχεία της.

Ο πρώτος αγώνας της Formula1 διεξήχθη εκεί το 1970. Ο Rindt κυριαρχούσε την χρονιά για την Lotus και μια νίκη έδειχνε πιθανή για τον αυστριακό. Αλλά προς απογοήτευση των οπαδών δεν έγινε έτσι, με τον Jacky Ickx να λαμβάνει την καρό σημαία για τη Ferrari. Υπήρχε πάντα το επόμενο έτος όμως. Τραγικά, ωστόσο, ο Rindt σκοτώθηκε μόλις ημέρες αργότερα εκείνο το έτος στο ιταλικό Grand Prix στη Monza, γίνοντας στο άθλημα ο πρώτος, και μέχρι σήμερα ευτυχώς τελευταίος, μεταθανάτιος παγκόσμιος πρωταθλητής.

Ο αθλητισμός και το Αυστριακό έθνος σοκαρίστηκαν. Σύντομα, όμως, η Αυστρία θα έχει ένα νέο ήρωα, τον Niki Lauda. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι οπαδοί εκεί εμφανίζονταν χρόνο με το χρόνο, ελπίζοντας να δουν τον Lauda να θριαμβέβει, αλλά το Grand Prix ανέπτυξε μια συνήθεια να παρέχει ασυνήθιστους νικητές.

Το 1975 ο Vittorio Brambilla κέρδισε σε καταρρακτώδεις συνθήκες τον Μάρτιο, σπινάροντας εκτός ελέγχου, όπως ο ίδιος διέσχισε τη γραμμή. Το 1976 ο John Watson έδωσε στην Penske την πρώτη και μόνη της νίκη, το 1977, ο Alan Jones κέρδισε για την Shadow και το 1982 ο Elio de Angelis νίκησε τον Keke Rosberg σε έναν από τους κοντινότερους τερματισμούς όλων των εποχών. Μια δεκαετία μετά με αγώνες με τη Ferrari, ο Lauda κέρδισε τελικά στην Αυστρία, επιστρέφοντας από εγκατάλειψη για να εντυπωσιάσει τους οπαδούς στο σπίτι του το 1984.

Μετά από πολλά ατυχήματα στη γραμμή εκκίνησης, διαφωνίες με τους τοπικούς αγρότες για το χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και μια γενική αίσθηση ότι η πίστα δεν ήταν ασφαλής, το αυστριακό Grand Prix στο Osterreichring τελικά βγήκε από το πρόγραμμα το 1987. Η διαδρομή συνέχισε να χρησιμοποιήται για άλλα event, αλλά σταδιακά ερειμώθηκε μέχρι όταν η αυστριακή εταιρείας τηλεπικοινωνιών Α1 παρείχε τα κονδύλια για την ανάπλαση της πίστας. Μετονομάστηκε σε A1-Ring, και έφερε τους αγώνες της Formula1 πίσω στην Αυστρία το 1997. Συνέχισε να φιλοξενεί GP για τα επόμενα έξι χρόνια – συμπεριλαμβανομένου του κακόφημου GP το 2002 που είδε τον Rubens Barrichello να παραδίδει τη νίκη στη Ferrari του team mate του Michael Schumacher στη γραμμή τερματισμού – πριν να βγει από το πρόγραμμα της F1 για μία ακόμη φορά μετά το 2003.

Τα επόμενα έτη, πολλά σχέδια βελτίωσης της πίστας έμειναν σε στασιμότητα μέχρι που τελικά ανακατασκευάστηκε εκ νέου μετονομάστηκε σε Red Bull Ring και επαναλειτούργησε το 2011, όπου έκτοτε έχει φιλοξενήσει σειρές όπως τα DTM, World Series της Renault και το Ευρωπαϊκό Le Mans.