Ξαναγράφοντας τους κανονισμούς: Μέρος 3ο – Τα μονοθέσια πιο στενά και αυλάκια στα ελαστικά

Προχωράμε λοιπόν στην επόμενη μεγάλη αλλαγή στα τέλη της δεκαετίας του 90, όπου και τα αυτοκίνητα έγιναν στενότερα και τα λάστιχα πιο αυλακωτά…

Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος είδαμε πως μετά τους θανάτους των Ayrton Senna και Roland Ratzenberger το 1994 είχαμε μεγάλες αλλαγές τόσο στην ασφάλεια όσο και στον περιορισμό της απόδοσης των μονοθεσίων. Μέσα σε αυτά ήταν και το επίπεδο πάτωμα με σκαλοπάτι που μείωσε την συνολική κάθετη δύναμη έως 30%. Αλλά είναι τέτοιος ο ρυθμός εξέλιξης στην F1 που στο τέλος του 1996 οι ταχύτητες είχαν ανέβει ξανά, και με έναν δεύτερο προμηθευτή ελαστικών – Bridgestone – να μπαίνει στο πρωτάθλημα, θα ανέβαιναν ακόμα πιο γρήγορα.

Φοβούμενος πως οι ταχύτητες θα έβγαιναν ξανά εκτός ελέγχου, ο πρόεδρος της F1 Max Mosley ανέθεσε στο F1 Technical Working Group λύσεις ώστε να μειωθεί η απόδοση ενώ ταυτόχρονα να αυξηθούν τα προσπεράσματα. Οι τελικές αλλαγές ήρθαν σαν χείμαρρος.

Η πρώτη – και πιο σημαντική – αλλαγή ήταν τα ελαστικά, με τα γνώριμα σε όλους σλικ να δίνουν την θέση τους στα νέα, με αυλακώσεις. Ήταν μια απλή αλλά καθόλου κομψή κίνηση ώστε να μειωθεί η επιφάνεια επαφής του ελαστικού με τον δρόμο χωρίς να μειωθεί το συνολικό μέγεθος. Η νέα δομή, που πρόσφερε 12% λιγότερη γόμα στο έδαφος, σήμαινε πως τα ελαστικά έπρεπε να είναι σκληρότερα. Και το κερασάκι ήταν πως οι αγωνοδίκες μπορούσαν να βάλουν και άλλες αυλακώσεις αν έκριναν πως η ταχύτητα έπρεπε να μειωθεί, κάτι που έκαναν το 1999 προσθέτοντας μια 4^η στο μπροστά ελαστικό που ήρθε σε συμφωνία με το πίσω.

Ο δεύτερος βασικός κανονισμός που άλλαξε, έκανε τα αυτοκίνητα να μειώσουν το πλάτος τους από τα 200cm στα 180cm (για να δώσω μια τάξη μεγέθους, φέτος πάει από τα 180 στα 200…). Αυτή η κίνηση, που σήμαινε πως τα αυτοκίνητα θα ήταν 25cm πιο στενά από ότι ήταν το 1992, είχε τεράστια επίδραση στην απόδοση αν και ήλπιζαν πως θα βοηθούσε το προσπέρασμα μια και θα υπήρχε περισσότερος διαθέσιμος χώρος στην πίστα.

Αρχικά, σπρώχνοντας τα ελαστικά προς τα μέσα είχε ένα έντονο αεροδυναμικό αποτέλεσμα στην ροή του αέρα από την μπροστά αεροτομή στην πίσω, στο πάνω μέρος του μονοθέσιου και φυσικά στο κάτω. Η απώλεια ήταν στο 20% αν και οι ομάδες άρχισαν αμέσως να κερδίζουν ότι έχασαν.

Δεύτερον, η μείωση στο φάρδος που δεν συνοδεύτηκε από την ανάλογη μείωση στο μεταξόνιο έκανε τα μονοθέσια εμφατικά λιγότερο σταθερά όσο και αν οι ομάδες προσπάθησαν να το ανταπεξέλθουν στο πρόβλημα αυτό. Ήταν βέβαια αναπόφευκτο μιας και οι αλλαγές επηρέασαν το κέντρο βάρους όσο και την διανομή του.

Τρίτον, τα φρένα. Η FIA έκανε πολλές προσπάθειες να μειώσει την απόδοση στο φρενάρισμα, ώστε να αυξηθεί η πιθανότητα προσπέρασης και να μειωθεί το κόστος. Η πρώτη απόφαση ήταν να απαγορεύσει στις ομάδες να χρησιμοποιούν εξωτικά υλικά (όπως το βηρύλλιο) και να επιστρέψουν στις αλουμινένιες δαγκάνες με συγκεκριμένη ανώτερη σκληρότητα. Οι ομάδες επίσης δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούν πάνω από μια δαγκάνα σε κάθε τροχό, η οποία και θα έχει το πολύ 6 πιστόνια, μία δισκόπλακα και δύο τακάκια. Το πάχος της δισκόπλακας επίσης μειώθηκε, από 34mm σε 28mm, κάτι που κράτησε μια σεζόν και επέστρεψε στα 32mm την επόμενη.

Στην ασφάλεια τώρα, η σεζόν του 1998 μας πήγε ένα ακόμα βήμα μπροστά. Οι ελάχιστες διαστάσεις του κοκπιτ μεγάλωσαν και τα τοιχώματα του πλαισίου πλέον έπρεπε να αντέχουν 100% (!) περισσότερη ενέργεια. Με την προστασία για το κεφάλι, αριστερά και δεξιά του οδηγού, να φτάνει μέχρι το τιμόνι και τους μεγαλύτερους καθρέπτες είχαμε μια ακόμη βελτίωση. Ακόμα, το ρεζερβουάρ έγινε υποχρεωτικά ένα, με το στόμιο να προστατεύεται από ένα επιπλέον καπάκι.

Το μέγεθος των αλλαγών σήμαινε πως τα μονοθέσια σχεδιάστηκαν tabula rasa, αλλά πέτυχαν τον σκοπό για τον οποίο εφαρμόστηκαν; Και ναι και όχι. Αρχικά, όντως τα μονοθέσια έγιναν χαρακτηριστικά πιο αργά, αλλά στον πρώτο αγώνα της Αυστραλία ο Mika Hakkinen στην pole ήταν ήδη λιγότερο από δευτερόλεπτο πιο αργός από πέρυσι. Και ήταν τόσο έντονος ο ρυθμός της εξέλιξης και η μάχη μεταξύ των Goodyear και Bridgestone που οι ταχύτητες αυξήθηκαν και άλλο καθώς η σεζόν προχωρούσε.

Η εξέλιξη, στη Formula 1, είναι δύσκολο να περιοριστεί…