Ο Νόμος του Murphy είναι ένα γνωμικό σύμφωνα με τον οποίο «αν υπάρχουν δύο ή περισσότεροι τρόποι για να γίνει κάτι και κάποιος από αυτούς οδηγεί στην καταστροφή, τότε κάποιος θα το κάνει με αυτόν τον τρόπο», είναι ουσιαστικά μια διαδικασία αποκλεισμού πιθανών επιπλοκών.
Οφείλουμε βέβαια να γνωρίζουμε ότι ο Νόμος του Murphy καταρρίπτεται τόσο φιλοσοφικά, όσο και μαθηματικά από έννοιες όπως ο Νόμος των Μεγάλων Αριθμών κι η Αρχή της Ελάχιστης Δράσης. Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποιο αξίωμα, αλλά για έναν τρόπο σκέψης που προάγει την πρόληψη και την επιφυλακή. Για όσους όμως συνεχίζουν να τον επικαλούνται ως αυθεντία, η φετινή σεζόν της Ferrari θα ήταν βούτυρο στο ψωμί τους.
Αναλογιζόμενος λοιπόν τα έως τώρα τεκταινόμενα, συνειδητοποιώ ότι με εξαίρεση τους τρεις πρώτους αγώνες, το αίσθημα που προκαλούσε η Ferrari στους φιλάθλους της αλλά και γενικότερα ήταν αυτό του άγχους, του εκνευρισμού και της απογοήτευσης. Στον αντίποδα η Red Bull έβγαζε μια κυριαρχική σταθερότητα, ενώ ακόμα κι η Mercedes που ξεκίνησε κάκιστα την χρονιά, παρέμεινε πιστή στο πλάνο και τον τρόπο δουλειάς της, και τώρα βλέπει την διαφορά της από την κορυφή να μαζεύεται αισθητά.
Ας πάμε πίσω στο Γαλλικό Grand Prix, εκεί που ο Mattia Binotto δήλωσε μετά τον αγώνα πως στο Ουγγρικό Grand Prix στοχεύουμε στο 1-2, ξεχειλίζοντας αυτοπεποίθηση για τις δυνατότητες της ομάδας στον συγκεκριμένο χώρο. Έξι μέρες μετά, οι πιλότοι του ξεκινούν από το 2-3, με τον καλύτερο ρυθμό στις δοκιμές και απουσία βροχής, όλα τα χαρτιά στα χέρια της Ferrari.
Αντί για το 2-3 καταλήγουν σε ένα 4-6, βρισκόμενοι σε πλήρη σύγχυση στρατηγικά την στιγμή που το αντίπαλο δέος της Red Bull είδε τον Verstappen να παίρνει την καρό σημαία, παραδίδοντας μαθήματα στρατηγικών αποφάσεων. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό φέτος.
Στο Μονακό η ομάδα αντέδρασε υπερβολικά αργά στις αλλαγές των συνθηκών οδοστρώματος και με ένα καταστροφικό διπλό pit stop μετέτρεψε το 1-2 του αρχικού grid σε 2-4.
Στο Silverstone, ελέω Αυτοκινήτου Ασφαλείας στα τελευταία στάδια του αγώνα αποφασίζουν να αφήσουν τον Leclerc με φθαρμένα ελαστικά κόντρα σε 3 οδηγούς με φρέσκα πιο γρήγορη σύνθεση. Η αλλαγή σε μαλακή σύνθεση θα κόστιζε σε θέσεις αλλά θα του έδινε την ευκαιρία να παλέψει.
Στην Ουγγαρία, η ομάδα αποφασίζει να εκκινήσει τον αγώνα με την μεσαία σύνθεση της Pirelli, μόνο και μόνο για να ακολουθήσει λανθασμένα τις αλλαγές ελαστικών όσων εκκίνησαν με μαλακή, εξαλείφοντας το πλεονέκτημα που τους προσέφερε το «κίτρινο» ελαστικό. Σαν να μην έφτανε αυτό, ενώ έχει δεδομένα από τους Magnussen, Ocon και Alonso που «φόρεσαν» την σκληρή σύνθεση και είδαν τον ρυθμό τους να πέφτει δραματικά, αποφασίζουν να εμπιστευτούν το σκληρό ελαστικό, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στον αγώνα του Leclerc.
Αν βάλετε στην εξίσωση τις αποτυχίες του κινητήρα σε Ισπανία, Αζερμπαϊτζάν και τους χαμένους βαθμούς στον Καναδά λόγω αυτών των θεμάτων αξιοπιστίας, είναι 108 χαμένοι βαθμοί για τον Μονεγάσκο. Και μπορεί τα προβλήματα της μονάδας ισχύος να μην είναι λάθος στρατηγικής, όμως είναι λάθος του κατασκευαστή και κοστίζει εξίσου στον οδηγό.
Φυσικά τα παραπάνω είναι μια πολύ απλοϊκή υπόθεση, προφανώς κανείς δεν ξέρει πως θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα με διαφορετικές αποφάσεις, είναι πολύ πιθανό βέβαια ο Leclerc να βρισκόταν ακόμη ζωντανός στην μάχη του τίτλου.
Κι ας μην μείνουμε μόνο στον Leclerc. Ο Sainz έχει πληγεί επίσης από την αξιοπιστία του κινητήρα, ενώ αρκετές φορές έγινε δέκτης απαράδεκτων στρατηγικών αποφάσεων. Στο Silverstone του ζητήθηκε να κρατήσει απόσταση 10 μηκών αυτοκινήτου από τον Leclerc πριν την επανεκκίνηση του αγώνα για να δώσει απόσταση στον συμπαίκτη του. Από τον τελικό ρυθμό των μονοθεσίων φάνηκε ότι θα ήταν ανεπαρκής αυτή η διαφορά, κι ο Sainz θα είχε ρισκάρει τα πάντα.
Στο Paul Ricard ενώ έδινε φοβερή μάχη βάθρου με τον Perez, η ομάδα ασχολούταν με πιθανό pit stop και του μιλούσε επί τούτου, ενώ επιχειρούσε μια άκρως απαιτητική προσπέραση. Κι ενώ η προφανής επιλογή ήταν να ρισκάρει με αυτά τα ελαστικά ως το τέλος, αποφάσισαν άμεσο pit stop κάτι που του κόστισε δύο θέσεις.
Και δεν είναι μόνο ο διαρκής πανικός στον οποίο βρίσκεται το pit wall της Ferrari, υπάρχει σαφές πρόβλημα στην κουλτούρα της ομάδας. Οι δικαιολογίες διαδέχονται η μία την άλλη, ο Mattia Binotto κατηγορεί το μονοθέσιο, όχι την στρατηγική και αρνείται να κάνει οποιαδήποτε αλλαγή στην ομάδα. Αναφορές από πρώην μέλη της ομάδας πως δεν υπάρχει ευελιξία στην στρατηγική, ούτε εμπιστοσύνη σε αποφάσεις εκτός σχεδίου. Ο τρόπος με τον οποίο ο Leclerc αναλαμβάνει την ευθύνη, με προφανή αίσθηση υποχρέωσης προς την ομάδα που τον στήριξε τόσα χρόνια, κι η απροθυμία του Sainz να ασκήσει οποιαδήποτε αναμενόμενη κριτική.
Κοινώς, η Ferrari δεν έχει ούτε ταυτότητα, ούτε τον άνθρωπο που θα την εμπνεύσει, που θα της προσδώσει κουλτούρα πρωταθλητισμού.
Πάρτε για παράδειγμα την ομάδα της Red Bull, και την φοβερή μηχανικό στρατηγικής Hannah Schmitz, την οποία εκθείασε ο Max Verstappen. Τόσο στην περσινή συναρπαστική σεζόν, όσο και φέτος, ο Christian Horner δείχνει πλήρη εμπιστοσύνη στις προτάσεις της. Αναλύουν όλα τα δεδομένα επαρκώς, προβλέπουν τα πιθανότερα σενάρια, και παραμένουν ρεαλιστικοί κι επιφυλακτικοί με τις πιθανότητες τους. Παράλληλα η ομάδα έχει ίσως τα κορυφαία αντανακλαστικά όσον αφορά στις γρήγορες αποφάσεις που πρέπει να παρθούν εν μέσω αγώνα κι όλα αυτά συμπορεύονται με ένα εξαιρετικό, συνεπές μονοθέσιο, κι έναν οδηγό όπως ο Ολλανδός Πρωταθλητής.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι κι η Red Bull έχει αντιμετωπίσει ατυχίες φέτος. Αρκετά DNF λόγω αξιοπιστίας στη αρχή της σεζόν, θέματα με την διαχείριση ελαστικών στην Αυστρία, πρόβλημα στο πάτωμα του Verstappen στο Silverstone, και η εκκίνηση από τις θέσεις 10 κι 11 στην Ουγγαρία. Όμως παρά την όποια δυσαρέσκεια για όλα αυτά, ο Horner δεν παρέκκλινε ποτέ από τον στόχο του, που είναι ένας αγώνας κάθε φορά.
Ακόμα κι η Mercedes που στην αρχή της χρονιάς θεωρούταν τελειωμένη κι αποτυχημένη από μεγάλη μερίδα κόσμου, έβαλε το κεφάλι κάτω και δούλεψε συστηματικά για να βελτιώσει τα αποτελέσματα της. Νωρίτερα στη σεζόν ο ίδιος ο Toto Wolff δεν φοβήθηκε να παραδεχτεί εν μέσω αγώνα στον Lewis Hamilton, ότι το μονοθέσιο «δεν μπορεί να οδηγηθεί» και δεσμεύτηκε να βελτιώσει την κατάσταση. Τα πολλά προβλήματα με το porpoising, η έλλειψη ρυθμού, η αίσθηση ότι η εποχή τους προσπερνάει δεν στάθηκαν αρκετά για να σταματήσουν την Mercedes.
Ξέρουν ότι είναι υποδεέστεροι ως τώρα, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βελτιωθούν, όχι να ρίχνουν το φταίξιμο στις ψιχάλες και την θερμοκρασία. Ο δε Hamilton, με το κορυφαίο κίνητρο όλων, να γίνει ο απόλυτος recordman πρωταθλητής της Formula 1, δείχνει να ενθουσιάζεται με τα podium στο Paul Ricard και το Hungaroring παρά το ότι έχει τερματίσει στην πρώτη τριάδα άλλες 186 φορές. Γιατί ξέρει για τι είναι ικανή η ομάδα του, γιατί αρκετές φορές αμφισβήτησε τις τακτικές επιλογές του James Vowles, αλλά εκτέλεσε το πλάνο μέχρι τέλους μόνο και μόνο για να δικαιωθεί ο μηχανικός της Mercedes.
Η Red Bull κι η Mercedes έχουν δημιουργήσει δύο ιστορικές ομάδες, με σεβαστή ηγεσία, αρχή, μέση και τέλος. Εφαρμόζουν πιστά τον Νόμο του Murphy, ψάχνοντας πάντα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Γνωρίζουν ότι είναι αναπόφευκτο να πέσουν σε σκόπελο, αλλά όταν συμβεί θα είναι έτοιμοι να τον ξεπεράσουν. Υπάρχει έμπνευση, εμπιστοσύνη, συνεργασία, πάθος, φαντασία, δίψα για νίκη. Αυτά καλείται να βρει η Ferrari στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος, κι ας μην το κατακτήσει. Γιατί το μόνο που θυμίζει την ιστορική ομάδα από το Maranello αυτή την στιγμή είναι το «Prancing Horse».
Και επειδή στο F1fan.gr ποτέ δεν συμβιβαζόμαστε και θέλουμε πάντα να προχωράμε μπροστά, μπορείς να μας ακολουθήσεις στο Facebook, και στο Instagram, όπως επίσης και να γραφτείς στο εβδομαδιαίο Newsletter μας!
