Τα τελευταία χρόνια η Formula 1 δέχεται σκληρή κριτική για τον δρόμο που έχει επιλέξει. Το περίεργο DRS, τα λάστιχα που φθείρονται γρήγορα, η οικονομία στα καύσιμα, οι περίπλοκοι κινητήρες, η απώλεια ήχου απ’τα μονοθέσια, ακριβά εισιτήρια, αδιάφορες πίστες συνθέτουν έναν σκηνικό που κανένας δεν απολαμβάνει όσο θα ήθελε και που μοιάζει εκτός φιλοσοφίας του αθλήματος.
Και επειδή δεν έφταναν όλα τα παραπάνω, μέχρι πέρσι τα μονοθέσια ήταν απελπιστικά αργά σε σχέση με 10 χρόνια πριν. Για να σας δώσω μια τάξη μεγέθους, οι μηχανικοί της McLaren υπολόγισαν πως ο νικητής του GP της Μαλαισίας το 2015 στο τέλος του αγώνα θα ήταν 6 γύρους πίσω από τον νικητή του 2005. Συνυπολογίστε σε αυτό και το γεγονός πως ο τελευταίος, για παράδειγμα η Sauber, συνήθως δεν έχει διαφορά παραπάνω από 2-3 γύρους στο τέλος του αγώνα, καταλαβαίνεται το χάσμα στην απόδοση μεταξύ τότε και τώρα.
Και η περίοδος στα μέσα της δεκαετίας του 2000 δεν είναι τυχαία. Απόδειξη της ταχύτητας των μονοθέσιων είναι πως όλα τα ρεκόρ (σε πίστες που δεν προστέθηκαν αργότερα) όπως η pole position και ο ταχύτερος γύρος, είναι στοιχειωμένα από εκείνες τις σεζόν. Και μην ξεχνάμε πως το 2004 ο Juan Pablo Montoya έγραψε τον πιο γρήγορο γύρο στην Formula 1, με μέση ταχύτητα 262.24χλμ/ω και την αμέσως επόμενη χρονιά την μεγαλύτερη καταγεγραμμένη ταχύτητα με 372,6χλμ/ω. Είπατε τίποτα;
Φέτος όμως τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν. Να σημειώσουμε εδώ πως είναι αρχή ακόμα, οι ομάδες δεν έχουν εξελίξει παρά ελάχιστα τα μονοθέσια με τους καινούργιους κανονισμούς και τα είδαμε να τρέχουν σε έναν μόνο αγώνα. Παρόλα αυτά τα πρώτα δείγματα υπάρχουν. Στη φετινή pole position ο Hamilton έφτασε το 1.22.188, με το χρονόμετρο σε αυτή του Michael Schumacher το 2004 να σταματάει στο 1.24.408. Δύο και κάτι δευτερόλεπτα καλύτερη του Άγγλου, κάτι εντυπωσιακό. Άλλα αυτό είναι η μισή αλήθεια.
Ο ταχύτερος γύρος στο Albert Park το μακρινό 2004 ήταν 1.24.125 στο 29ο γύρο (με τον Schumacher στο τιμόνι), το οποίο είναι και το ρεκόρ της πίστας. Φέτος ο Kimi Raikkonen έγραψε 1.26.538 στον 59ο, δύο και κάτι δευτερόλεπτα πιο αργός. Ο οποίος και έγινε φυσικά στους τελευταίους γύρους μια και τότε τα μονοθέσια είναι πιο ελαφριά από καύσιμο.
Γιατί αυτή η αντίφαση; Επειδή τα φετινά μονοθέσια δείχνουν να είναι πιο γρήγορα από ποτέ αλλά δεν αφήνουν τους οδηγούς να το αποδείξουν. Και εκεί είναι και το μεγάλο πρόβλημα. Χωρίς ανεφοδιασμούς, με περιορισμούς στην κατανάλωση, διατήρηση του κινητήρα μια και ο αριθμός που μπορούν να χρησιμοποιήσουν είναι πεπερασμένος οι οδηγοί δεν είναι ελεύθεροι να πιέσουν χωρίς να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως μπορεί να τους βγει σε κακό. Αυτό έχει αρνητική επίπτωση και στις μεταξύ τους μάχες αλλά είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης.
Με τα μονοθέσια του 2017 να έχουν σλικ και όχι αυλακωτά ελαστικά, αν και 200 κιλά βαρύτερα, μοιάζουν επιτέλους να φτάνουν την απόδοση αυτών του 2004. Ο πρώην τεχνικός διευθυντής της Ferrari James Allison δήλωσε πως «οι ιστορικοί ταχύτεροι γύροι έγιναν καιρό πριν, αλλά αρχίσαμε να τους φτάνουμε» και μάλλον από του χρόνου θα δούμε αυτά τα ρεκόρ να σπάνε. Επιτέλους.
Βέβαια η ταχύτητα δεν είναι αυτοσκοπός, ο ταχύτερος γύρος του Ayrton Senna στο Μονακό το 1990 ήταν 1.24.480 την στιγμή που το Hamilton έγραψε το 2016 1.17.939, και κανείς δεν θυμάται τότε οι αγώνες να είναι αργοί. Πολύ απλά η Formula 1 πρέπει να κοιτάει μπροστά και να εξελίσσετε.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν τα σημερινά αποδειχθούν ταχύτερα από ποτέ, δύσκολα θα είναι πιο όμορφα από αυτά στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Και σίγουρα όχι με τον ίδιο ήχο.
V10…
Bonus: In car από την pole position του Michael στην Αυστραλία, In car της φετινής pole position
Και επειδή στο F1fan.gr ποτέ δεν συμβιβαζόμαστε και θέλουμε πάντα να προχωράμε μπροστά, μπορείς να μας ακολουθήσεις στο Facebook, και στο Instagram, όπως επίσης και να γραφτείς στο εβδομαδιαίο Newsletter μας!