Ένας οδηγός σε λάθος εποχή

Η ανακοίνωση της αποχώρησης του Kimi Raikkonen από την Formula 1 στο τέλος της φετινής χρονιάς σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κεφαλαίου για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό – ενός κεφαλαίου που σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά οπαδών του κορυφαίου μηχανοκίνητου σπορ.

Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όποιος παρακολουθεί Formula 1 από τις αρχές της νέας χιλιετίας έχει συνδυάσει το σπορ με κάποια συγκεκριμένα ονόματα – Schumacher, Alonso, Raikkonen, Button – και ίσως Montoya, Coulthard, Trulli κ.ά. Γιατί τα ονόματα αυτά συνδυάστηκαν με την παιδική μας ηλικία, όπως και αυτό του Valentino Rossi στο MotoGP – ο οποίος, κατά σύμπτωση, πριν από ελάχιστο διάστημα, επίσης ανακοίνωσε το τέλος της λαμπρής του καριέρας.

Όσον αφορά τον Kimi Raikkonen, είναι λίγοι οι οδηγοί που κατάφεραν να αποκτήσουν τόσους οπαδούς και να συνδυάσουν έτσι το όνομά τους με το σπορ σαν τον Φινλανδό. Σε αυτό μεγάλο ρόλο έπαιξε ο αντισυμβατικός του χαρακτήρας. Το μόνο συμβατικό ίσως είναι το γεγονός ότι είναι λιγομίλητος. Σκανδιναβός εκ Φινλανδίας γαρ. Πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά;

Το αντισυμβατικό έγκειται στο γεγονός ότι προσέγγισε το σπορ με νοοτροπία ενός οδηγού των ’70s. Έβαλε το τεράστιο ταλέντο του μπροστά και απλά ενδιαφέρθηκε για την οδήγηση, ενώ στις μονομαχίες του με τους άλλους οδηγούς ήταν πάντα καθαρός. Σε μία εποχή που οι ατελείωτες δοκιμές, η μετέπειτα εισαγωγή των προσομοιωτών, οι δημόσιες σχέσεις και το “image making” των οδηγών κυριάρχησαν, ο Kimi ήταν απλά ο εαυτός του – δεν σπατάλησε ενέργεια για τίποτα πέρα από αυτό που αγαπούσε. Δηλαδή την οδήγηση. Ποτέ δεν έκρυψε εξάλλου τον θαυμασμό του για τις εποχές που η Formula 1 ήταν πιο “αγνή”, ή για οδηγούς όπως ο James Hunt.

O Kimi στο βάθρο, 15 χρόνια πριν, μαζί με δύο ακόμη θρύλους του σπορ

Στιγμές όπως στο Μονακό το 2006, όταν μετά την εγκατάλειψή του από τον αγώνα πήγε κατευθείαν στο γιοτ του και όχι στο γκαράζ της ομάδας, το παγωτό που έτρωγε περιμένοντας την έναρξη του αγώνα στη Μαλαισία το 2009, ή οι διάφορες επικές απαντήσεις που έχει δώσει κατά καιρούς σε ερωτήσεις δημοσιογράφων (” Ποια η σημασία του κράνους για εσένα;” – “Προστατεύει το κεφάλι μου!”), ήταν όντως αυθόρμητες, και ενισχύουν τα παραπάνω. H Formula 1 δεν κατάφερε να αλλάξει τον Raikkonen, και όπως αποδείχθηκε, αυτό ήταν προς όφελός της.

Θα μπορούσε η καριέρα του να είναι πιο πετυχημένη; Σαφέστατα. Ίσως αν είχε μετατραπεί σε “ρομπότ” οδηγό, θα μπορούσε να είχε πολλά περισσότερα πρωταθλήματα. Ή αν είχε περισσότερη τύχη. Γιατί η αναξιοπιστία της McLaren – Mercedes που οδηγούσε στοιχειώνει ακόμη τις μνήμες μας. Πάντως, οι 21 νίκες του, οι 18 pole positions, τα 103 βάθρα, οι 46 ταχύτεροι γύροι και φυσικά ο τίτλος του 2007 δεν είναι μικρά επιτεύγματα. Αντίθετα, τον κατατάσσουν ψηλά στις λίστες των ρεκόρ. Θα έκανε όμως πολύ μεγάλο λάθος κάποιος αν μετρούσε την επιρροή και την σημασία της παρουσίας του Raikkonen στην Formula 1 με βάση τους αριθμούς και μόνο.

Η απουσία του από τα paddock θα είναι αισθητή, ενώ πλέον από την “παλιά φρουρά” μένει στο σπορ μόνο ο Fernando Alonso. Ο τελευταίος από τη γενιά αυτών που έκαναν το ντεμπούτο τους στις αρχές των ’00s.

Αν και η Alfa Romeo θα βρει αντικαταστάτη, η Formula 1 θα δυσκολευτεί να ξαναβρεί προσωπικότητα όπως αυτήν του Raikkonen. Ελπίζουμε να παραμείνει κοντά στο σπορ, έστω και από άλλο πόστο. Όπως και να έχει, του ευχόμαστε καλή τύχη σε ό,τι και αν κάνει.