Με αφορμή τον επερχόμενο αγώνα στη Suzuka, ρίχνουμε μία ματιά στην σπουδαία “παράσταση” που έδωσε o Kimi Raikkonen – και η Formula 1 – στην ίδια πίστα, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας….
Η σεζόν του 2005 ήταν μία σεζόν που έμελλε να αλλάξει την πορεία της σύγχρονης Formula 1, καθώς σηματοδότησε το τέλος της παντοδυναμίας της Ferrari και του Michael Schumacher, και την άνοδο στο προσκήνιο των νέων “μεγάλων” ταλέντων, όπως ο Fernando Alonso και ο Kimi Raikkonen.
Οι δυο τους πάλεψαν σκληρά για τον τίτλο του πρωταθλητή, με τελικό νικητή τον Ισπανό και την Renault. Ο Kimi και η McLaren είχαν την ταχύτητα, αλλά για ακόμη μία χρονιά όχι την αξιοπιστία. Και αυτό τους στοίχισε.
Όταν η Formula 1 κατευθύνθηκε στην Suzuka, στον προτελευταίο αγώνα του 2005, ο τίτλος στο πρωτάθλημα οδηγών είχε ήδη κριθεί, κάτι που δε συνέβαινε με τον αντίστοιχο τίτλο στους κατασκευαστές. Έτσι, ο αγώνας είχε ιδιαίτερη σημασία για τις Renault και McLaren, καθώς ήθελαν πάση θυσία έναν καλό διπλό τερματισμό στους βαθμούς.
Οι κατατακτήριες δοκιμές έκρυβαν εκπλήξεις. Λόγω της βροχής που έπεσε το Σάββατο, πολλοί πρωταγωνιστές αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν από τις πίσω θέσεις της κατάταξης – ο Raikkonen ήταν 17ος, μία θέση μπροστά από τον team-mate του, Juan Pablo Montoya, ο Michael Schumacher 14ος και ο Fernando Alonso 16ος. Στην pole για τελευταία φορά στην καριέρα του ήταν ο Ralf Schumacher, με τον Γερμανό να εκμεταλλεύεται το χαμηλό φορτίο καυσίμου που επέλεξε η Toyota για την TF105B.
Με ηλιοφάνεια και ιδανικές συνθήκες την Κυριακή στον αγώνα, όλοι περίμεναν μεγάλες μάχες και προσπεράσεις, από τους οδηγούς που θα προσπαθούσαν να επιστρέψουν στις θέσεις της βαθμολογούμενης (τότε) οκτάδας. Έτσι και έγινε. Με εξαίρεση τον Montoya, που κατέληξε στον δεύτερο γύρο στα προστατευτικά λάστιχα στην έξοδο της τελευταίας στροφής μετά από μάχη με τον Villeneuve, οι Schumacher, Alonso και Raikkonen άρχισαν να ανεβαίνουν, όντας σε μεγάλο μέρος του αγώνα σε μάχη μεταξύ τους.
Μπροστά, ο Fisichella κρατούσε τα ηνία για την Renault, με τον Button δεύτερο, ενώ ο Ralf Schumacher έκανε το αναμενόμενο και μπήκε νωρίς στα pits για ανεφοδιασμό. Πιο πίσω, ο Michael Schumacher πάλευε να κρατήσει πίσω του τον Alonso με την ταχύτερη Renault, όμως αναγκάστηκε να ενδώσει όταν ο Ισπανός τον προσπέρασε από την εξωτερική της 130R, σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές προσπεράσεις της προηγούμενης δεκαετίας….Για όσους γνωρίζουν τι εστί 130R και Michael Schumacher, πρέπει να θαυμάσουν την τόλμη και την αποφασιστικότητα του Ισπανού.
Στη συνέχεια, οι Scumacher και Raikkonen συνέχισαν την προσωπική τους μάχη και μετά τα pit- stop, με τον Φινλανδό να καταφέρνει τελικά να περάσει τον Γερμανό στην ευθεία εκκίνησης- τερματισμού, ενώ παράλληλα δίνονταν μάχες και στις υπόλοιπες θέσεις. Μόνο ο Fisichella έδειχνε βασικός υποψήφιος για την νίκη, έχοντας μία σημαντική διαφορά από τους διώκτες του.
Όμως, ο Raikkonen δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα της McLaren και το γεγονός ότι μπορούσε να επεκτείνει το stint του, έμεινε για περισσότερους γύρους έξω στην πίστα από τους Webber – Button – Alonso, με αποτέλεσμα να βρεθεί δεύτερος μετά το δικό του τελικό pit stop, μόνο πίσω από τον Fisichella.
Ο Φινλανδός “κατάπιε” σε λίγους γύρους την μεταξύ τους διαφορά, και εκμεταλλευόμενος την κακή έξοδο στην ευθεία εκκίνησης – τερματισμού του οδηγού της Renault, κατάφερε να τον προσπεράσει από την εξωτερική της πρώτης στροφής, σκορπώντας χαμόγελα στους θεατές, αλλά και δίνοντας μία ακόμη σπουδαία προσπέραση, σε έναν αγώνα που έδωσε πολλά highlights….Εκπληκτική ήταν και η προσπέραση του Alonso στον Webber για την τρίτη θέση, πέντε γύρους πριν το τέλος.
Ο Kimi ήταν πανευτυχής, ο Fisico ήξερε ότι ίσως μπορούσε να πιέσει παραπάνω, ενώ ο Alonso έμεινε ικανοποιημένος με την τρίτη θέση – όπως και η Renault, που έπαιρνε το προβάδισμα από την McLaren στη μάχη των κατασκευαστών – την οποία τελικά θα κέρδιζε! Για την ιστορία, την οκτάδα συμπλήρωσαν οι Webber, Button, Coulthard, Michael και Ralf Schumacher.
Ο Raikkonen πήρε για τελευταία φορά την καρώ σημαία ως οδηγός της McLaren, παραδεχόμενος πολλές φορές τα επόμενα χρόνια ότι η συγκεκριμένη νίκη αποτελεί την καλύτερη της καριέρας του. Από 17ος – 1ος, δεν είναι και λίγο…
Κινητήρες V10, Suzuka, προσπεράσεις από την εξωτερική σε στροφές με τέρμα γκάζι, σπουδαίοι οδηγοί….Αυτό ήταν το ιαπωνικό GP του 2005, ένας αγώνας που άξιζε το (πολύ) πρωινό, απ’ όσο θυμάμαι, κυριακάτικο ξύπνημα!
Τέλος, το βίντεο με τις καλύτερες στιγμές, από το επίσημο κανάλι της F1:
Και επειδή στο F1fan.gr ποτέ δεν συμβιβαζόμαστε και θέλουμε πάντα να προχωράμε μπροστά, μπορείς να μας ακολουθήσεις στο Facebook, και στο Instagram, όπως επίσης και να γραφτείς στο εβδομαδιαίο Newsletter μας!